شاهین (جعفر) اقدامی، زندانی سیاسی محبوس در زندان گوهردشت (رجایی شهر) کرج که پس از حدود یک‌ماه به اعتصاب غذای اعتراضی خود که در واکنش به شرایط غیرانسانی در این زندان پایان داده در نامه ای سرگشاده از لزوم بازرسی از زندان های کشور گفته است. او می‌نویسد سیاست جمهوری اسلامی در زندان‌ها بر اساس وحشت‌افکنی و هویت‌زندایی از زندانی استوار است.
جعفر اقدامی در نامه خود نوشته است: «سیاست حاکمیت تمامیت خواه (توتالیتر) جمهوری اسلامی در رابطه با زندان و زندانی بر نگرش‌های ماقبل دوران مدرن بنا شده است که طی نزدیک به چهار دهه همچنان ادامه دارد. نگرش و رویکردی که همواره انتقام، تعذیب، وحشت افکنی، هویت‌زدایی و خشونت را تیوریزه کرده و آن را در دستور کار خود قرار داده است.»
او با اشاره به برخی تغییرات در وضعیت زندان‌ها نسبت به دهه ۶۰ نوشته که به رغم این تغییرات وضعیت زندان‌ها غیرانسانی است: «شلاق زدن بر کف پای برخی مدیران جامعه بهایی در سال ۸۷ با توجیه جاری کردن حد شرعی، ضرب و شتم و شکنجه معترضان به انتخابات سال ۸۸ در کهریزک و دیگر بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها، صدور و اجرای احکام سنگین حبس و اعدام برای زندانیان سیاسی و عقیدتی در سال های اخیر و حوادث بند ۳۵۰ اوین و سالن۱۲ رجایی شهر کرج، که به دلیل دفاع مشروع زندانیان سیاسی- عقیدتی از شان و کرامت انسانی شان رخ داد، از جمله مواردی هستند که این ادعا را تایید می‌نماید.»
او نوشته که به دلیل کارشکنی‌ها و مانع‌تراشی‌ها و عدم صدور مجوز برای نهادها و مدافعان مستقل حقوق بشری همچون کانون وکلا و انجمن دفاع از زندانیان و روزنامه‌نگاران جهت بازدید و تهیه خبر و گزارش، داده‌ها و آمار دقیقی از کم و کیف وضعیت زندانیان سیاسی و عادی جهت ارزیابی مستند و واقعی وجود ندارد. اما شنیده‌ها و نقل‌قول‌های مستقیم برخی زندانیان سیاسی-عقیدتی که تجربه حضور در زندان‌هایی چون برازجان، بوشهر، بندرعباس، تبریز، گنبد، مسجدسلیمان، کارون اهواز و کردستان را داشته‌اند، حکایت از آن دارد که اوضاع از آنچه ما فکر می‌کنیم وخیم‌تر و ناگوارتر است.
حعفر اقدامی نامه خود را چنین به پایان برده: «هر فضای بسته ای مستعد فساد و تباهی است.از این روی بازرسی و نظارت مستمر و دقیق از زندان‌های سراسر کشور توسط وکلا، قضات، روزنامه نگاران و نهادهای مستقل حقوق بشری، تنها راه پیشگیرانه و بازدارنده جهت جلوگیری از سوءمدیریت ها، اقدامات خودسرانه و غیرقانونی و نقض حقوق شهروندی زندانیان سیاسی- عقیدتی و عادی خواهد بود.»
جعفر اقدامی، آخرین بار در هشتم شهریور ماه ۱۳۸۷ و در حالی که تنها چهار ماه از آزادی اش می گذاشت، پس از شرکت در مراسم سالگرد قربانیان دهه ۶۰ در خاوران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. او از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به پنج سال زندان محکوم شد و این حکم پس از اعتراض دادستانی در مرحله تجدید نظر به ۱۰ سال افزایش یافت.
این زندانی سیاسی پس از حدود دو سال از بند ۳۵۰ اوین به زندان رجایی شهر کرج و همراه با سایر زندانیان سیاسی به سالن ۱۲ این زندان انتقال یافت.
جعفر اقدامی پیش از این نیز در سال های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۰ بازداشت و زندانی شده بود.
او اکنون هشتمین سال حبس مداوم خود را در زندان رجایی شهر کرج می‌گذراند.