احمد آوايی، نماينده مجلس ايران از «حمايت مطلق» اين کشور در خصوص دولت سوريه انتقاد کرد و گفت اين حمايت «مطلق»، کار «درستی نبود.»

آوايی، چهارشنبه ۹ شهريور  ۱۳۹۰ در گفت‌وگو با تارنمای خبرآنلاين و در توضيح علت «نادرست بودن» حمايت «مطلق» ايران از دولت سوريه گفته است مردمی که در اين کشور عليه حکومت تظاهرات می‌کردند، «مردم متدينی بودند و حرکت‌های اعتراضی خود‌جوش بود.»
وی افزوده: «هرچند آمريکا و غرب، معترض‌ها را تحريک کرده و با ارسال اسلحه، سمت و سوی خاص خود را به اين تحولات دادند.»
به گفته آوايی «نقطه اشتراک سوريه با ديگر انقلاب‌های منطقه اين بود که آزادی و انتخابات واقعی در اين کشور وجود ندارد و اقليت بر اکثريت حکومت می‌کند.»

احمد آوایی: انتقاد‌ها از حکومت سوریه در ابتدا با هدف اصلاحات بود و اگر سوريه زودتر از اين‌ها با مردم کنار می‌آمد به اين وضعيت نمی‌رسيد

اين نماينده مجلس تفاوت اعتراضات سوريه را با ديگر کشورهايی که با اعترضات مخالفان روبرو شده‌اند، در «استقلال حکومت» اين کشور دانسته و افزوده:‌ «سوريه در هيچ دوره‌ای وابسته به قدرت‌های منطقه‌ای يا بين‌المللی نبوده و حتی در دوران اوج قدرت اتحاد جماهير شوروی، متحد روس‌ها بود نه وابسته.»
وی افزوده: «سوريه در بين کشور‌های عربی تنها حکومتی است که تا کنون در مقابل رژيم صهيونيستی کوتاه نيامده‌ و از حزب‌الله دفاع کرده است.»
اين نماينده مجلس ايران، «اصلاحات داخلی» را تنها گزينه دولت سوريه اعلام کرده و افزوده: «حکومت سوريه، دير وارد اصلاحات شد، آنان خيلی زودتر‌ از اين‌ها بايد اعتراضات مردمی را می‌شنيدند.»
وی افزوده: «انتقاد‌ها از حکومت اين کشور در ابتدا با هدف اصلاحات بود و اگر سوريه زودتر از اين‌ها با مردم کنار می‌آمد به اين وضعيت نمی‌رسيد.»
ايران يکی از متحدان و حاميان دولت سوريه است که تا چندی پيش از دولت سوريه در برابر معترضان اين کشور حمايت می‌کرد.
آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی تیرماه امسال گفته بود: «سوریه در خط مقاومت قرار دارد و ماهیت حوادث آن با ماهیت حوادث دیگر کشورهای منطقه متفاوت است.»
اما به تازگی دولت جمهوری اسلامی با لحنی محتاطانه، خواهان پاسخگويی دولت سوريه به خواسته‌های مخالفان شده است.
علی‌اکبر صالحی، وزير امور خارجه ايران، شنبه پنجم شهريور ۱۳۹۰ گفت ملت سوريه خواسته‌های مشروعی دارد که دولت اين کشور بايد «سريع‌تر» به آن‌ها پاسخ دهد.
وی ابراز اميدورای کرده تا سوريه بتواند با «هوشمندی و مديريت و سعه صدر» از« بحران» به وجود‌آمده، عبور کند و خواسته مردمش را برآورده سازد.
با اين حال ايران از تغيير حکومت در سوريه استقبال نمی‌کند. در همين باره صالحی تغيير نظام حکومتی سوريه را دارای «عواقب غيرقابل پيش‌بينی» دانسته و افزوده: «بروز تحول در سوريه عواقب خوبی برای کسی ندارد و می‌تواند منطقه را دچار بحران جدی کند که اين بحران به فراتر از منطقه هم می‌تواند سرايت کند.»
روسيه و چين ازديگر کشورهايی هستند که با برکناری بشار اسد، رئيس‌جمهوری سوريه و تحريم مقامات اين کشور مخالفت می‌کنند و خواهان اصلاحات «سريع» در اين کشور هستند.
اما اما مخالفان رئيس‌جمهوری سوريه می‌گويند اعتماد خود را به وعده‌های اصلاح‌طلبانه اسد، به دليل سرکوب تجمعات مسالمت‌آميز از دست داده‌اند.
نا به آمار سازمان ملل سرکوب مخالفان حکومت از آغاز جنبش اعتراضی در سوريه تاکنون ۲۲۰۰ نفر کشته داشته است.
تظاهرات مخالفان بشار اسد از ميانه مارس ۲۰۱۱ (اسفند ۱۳۸۹) آغاز شده است. دولت سوريه با نسبت دادن اين اعتراضات به «خرابکاران مسلح وابسته به بيگانگان» آن‌ها را سرکوب می‌کند.
معترضان سوريه‌ای خواهان کناره‌گيری بشار اسد از قدرت هستند.