در يک رشته حملات مهاجمان مسلح وابسته به طالبان در شهر ترينکوت مرکز ولايت ارزگان در جنوب افغانستان؛ دستکم ۲۱ تن، از جمله يک خبرنگار محلی جان باختند.
وزارت کشور افغانستان با انتشار اطلاعيه مطبوعاتی اعلام کرد اين حملات حوالی ظهر امروز، پنجشنبه ششم مرداد از سوی يک گروه هفت نفری از شبهنظاميان به چندين ساختمان دولتی در شهر ترينکوت صورت گرفت.
بر پايه اين اطلاعيه؛ در اين حملات ۱۸ غيرنظامی و سه پليس کشته و ۳۸ تن که بيشتر آنان غير نظامی هستند نيز زخمی شدهاند.
به گفته ژنرال سالم احساس، فرمانده پليس حوزه جنوب افغانستان، اين حملات حوالی ساعت ۱۲ ظهر به وقت محلی به چند ساختمان دولتی آغاز گرديد و پس از چهار ساعت درگيری با نيروهای امنيتی به پايان رسيد.
وزارت کشور افغانستان گفته است که پنج تن از مهاجمان در جريان تبادل آتش با پليس از پا درآمدند اما دو تن از آنان موفق به انجام حمله انتحاری شدند.
آژانس خبری پژواک، بزرگترين آژانس خبری غير دولتی افغانستان نيز تأييد کرده است که احمد اميد اخپلواک، خبرنگار محلی اين آژانس که همزمان برای راديو بیبیسی نيز کار میکرد در جريان اين حملات کشته شده است.
گروه طالبان مسئوليت اين حملات را برعهده گرفته است. يوسف احمدی از سخنگويان اين گروه گفت که حملات آن بر اهداف دولتی متمرکز شده بود.
حامد کرزی، رئيس جمهور افغانستان بعد از ظهر امروز طی بيانيهای حملات ترينکوت را به شدت محکوم کرد.
رئيس جمهور افغانستان گفت که دشمنان اين کشور میخواهند در راه برنامه نخستين مرحله انتقال مسئوليتهای امنيتی از نظاميان خارجی به نيروهای امنيتی افغانستان که با «موفقيت» آغاز گرديد، مانع ايجاد کنند.
طبق اين برنامه؛ قرار است مسئوليت تأمين امنيت مناطق مختلف افغانستان تا چهار سال آينده به نيروهای امنيتی اين کشور واگذار شود و همزمان با آن نظاميان خارجی نيز به صورت تدريجی از افغانستان خارج شوند.
با سلام
این حملات انتحاری را پایانی در کار نیست خصوصا بعداز ترور برادر اقای کازایی و همجنین شهر دار حامدی در روزهای اخیر که طالبان را مصصم تر و جسورتر کرده است. البته خبر های مربوط به خروج نیروهای ایتلاف هم تا حدی به انها روحیه بیشتری داده است.
اما به یاد ادشته باشیم که افغانستان کشوری بسته است و طالبان برای به دست اوردن اسلحه و مهمات حتما بایستی با خارج تماس داشته باشد و دوکشوری که ممکن است به انها کمک کنند ایران و در درجه دوم پاکستان هستند. کشورهای شمال افغانستان را چنین تمایل و توانایی هایی نیست. اینکه خود را به کوچه حسن چپی بزنیم و تصور کنیم که طالبان را با ایران کاری نیست خوش خیالی است. این دو گرچه ظاهرا با هم اختلافاتی دارند اما در نهایت با هم بر سر یک بازی اند. طالبان طالبان است حال چه در ایران باشد چه در افغانستان.
در نتیجه تا زمانیکه حکومت طالبانی رهبر علی در ایران مستفر است هیچ پایانی در ادامه روند فزاینده خشونت در دنیا وجود نخواهد داشت و سرانجام روزی خواهد امد که یک توطیه بسیار بزرگتر از 11سپتامبر به اجرا در اید. انوقت دیگر حیلی دیر است که بتوان جلوی این غول بی شاح و دم که بفایش در نفرت ورزی و کینه خواهی از دیگران است را گرفت.
متاسفانه غرب به سرگردگی امریکا درسی سال گذشته فرصت های بیسار خوبی برای ریشه کن کردن این غده سرطانی از پیکر جامعه جهانی را از دست داد و حالا بسیار سخت تر و هزینه بر تر شده است.
با این حال تنها یک راه باقی مانده و ان بستن گلوگاه اقتصادی سپاه و بسیج یعنی نفت است. تازه انهم بعد از بستن تنگه هرمز و قظع صدور نفت سالها وقت میخواهد. اینکه ایران بخواهد یا بتواند تنگه هرمز را ببندد به معنای خودکشی است و شاید باید کاری کرد تا ایران این کار را بکند و به دست خودش خودش را خفه کند. غرب بایست از خدا بخواهد که ایران دست به چنین اقدامی بزند. انوقت تمام جیره خواران بایستی از مردم باچ خواهی کنند که این کار بر نارضایتی ها افزوده و حکومت از درون متلاشی خواهد شد.
کاربر مهمان / 28 July 2011