اعضای خانواده ابراهيم يزدی نسبت به زندانی‌کردن دوباره وی که به گفته آن‌ها راهی بر «خاتمه‌دادن» به زندگی اين عضو نهضت آزادی است، ابراز نگرانی کرده‌اند.

مهدی نوربخش، داماد ابراهيم يزدی به کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران گفته يزدی «می‌داند حکومت می‌خواهد او را ساکت کند اما اينکه برای ساکت کردن وی تا کجا می‌خواهند جلو بروند را نمی‌داند.»

نوربخش افزوده: «نمی دانيم چطور می‌خواهند کسی را در سن ۸۰ سالگی دوباره به زندان برگردانند. ايشان بيماری قلبی، فشار خون و بيمارهای جانبی ديگری دارند. با اين حال ظاهراً موضوع جدی است و می‌خواهند دوباره با همان اتهام‌های قبلی آقای يزدی را به زندان برگردانند.»

به گفته وی، آيت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ايران با ابراهيم يزدی «مشکل شخصی» دارد.
نوربخش در توضيح آنچه که «مشکل شخصی» ناميده، افزوده: «مقداری از آن به اوائل انقلاب بر می‌گردد و مقداری از آن حسادت‌هايی است که از اول انقلاب رشد می‌کند.»

وی افزوده: «خامنه‌ای کسی نبود در اين انقلاب. در طول انقلاب بنا به مصالح ديگری مثل پيشتيبانی آقای رفسنجانی رشد کرد. وگرنه او در حلقه اول انقلابی‌ها نيست. او يک آدم عادی بود و به آن صورت سابقه مبارزاتی ندارد تا زمانی که با روشنفکران دينی نشست و برخاست می کند از جمله دکتر علی شريعتی. او به اين طريق است که شناخته می شود و در غير اين صورت يک روحانی معمولی است. از اول انقلاب با دکتر يزدی سر آشتی نداشت و تا همين الان هم به صورت شخصی ادامه پيدا کرده است.»

مهدی نوربخش: نمی دانيم چطور می‌خواهند کسی را در سن ۸۰ سالگی دوباره به زندان برگردانند. ايشان بيماری قلبی، فشار خون و بيمارهای جانبی ديگری دارند. با اين حال ظاهراً موضوع جدی است و می‌خواهند دوباره با همان اتهام‌های قبلی آقای يزدی را به زندان برگردانند

ابراهيم يزدی، اولين وزير امور خارجه ایران بعد از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ بود. از وی که هم‌اکنون در سن ۸۰ سالگی به سر می‌برد با عنوان «کهنسال‌ترين» زندانی سياسی در ايران نام برده می‌شود.

يزدی ۹ مهر ۱۳۸۹ به اتهام «شرکت در نماز جمعه غيرقانونی» بازداشت و به زندان اوين منتقل شد.

بنا به گزارش کمپين، يزدی که از سرطان پروستات رنج می‌برد و تحت درمان بود، پس از مدتی از زندان به خانه امن منتقل شد و پس از آن در ۲۹ اسفند ماه به منزل خويش بازگشت.

يزدی پس از آزادی از زندان از دبيرکلی نهضت آزادی کناره‌گيری کرد.

داماد ابراهيم يزدی همچنين گفته است حکومت ايران برای خاتمه‌دادن به تفکر ملی مذهبی‌ها، «جدی» است.

وی با اشاره به مرگ «مشکوک» هاله سحابی و هدی صابر افزوده: «من احساسم است که اگر اين مرگ‌ها سيستماتيک هم نباشد، به هرحال يک برنامه‌ای است که به راحتی در مورد ملی مذهبی‌ها دارند انجام می‌دهند.»

هاله سحابی فرزند عزت‌الله سحابی ۱۱ خرداد ۱۳۹۰ در جريان مراسم خاک‌سپاری پدرش با حمله نيروهای امنيتی دچار ايست قلبی شد و درگذشت. مخالفان حکومت ايران می‌گويند وی بر اثر ضرب و شتم نيروهای امنيتی دچار ايست قلبی شده است.

هدی رضازاده صابر از فعالان ملی مذهبی نيز پس از مرگ هاله سحابی در زندان اوين دست به اعتصاب غذا زد و پس از ۱۰ روز درگذشت.

خانواده اين فعال سياسی می‌گويند هدی صابر به علت «تأخير» مقامات زندان در انتقالش به بيمارستان برای درمان بيماری «کشته» شده است. شماری از زندانيان سياسی نيز با انتشار نامه‌ای گفته‌اند هدی صابر پيش از انتقال به بيمارستان مورد «ضرب و شتم» قرار گرفته است.

مهدی نوربخش گفته است: «ملی مذهبی‌ها از نظر تعداد کم هستند اما از نظر انديشه‌ای محبوب.» به گفته وی، ملی مذهبی‌ها «آينه شکست» رهبر جمهوری اسلامی هستند.

شورای فعالان ملی مذهبی از گروه‌های منتقد حکومت جمهوری اسلامی است که توسط عزت‌الله سحابی بنيانگذاری شد.

رضا عليجانی و مرتضی کاظميان از جمله اعضای اين شورا هستند که هم‌اکنون در خارج از ايران به‌سر می‌برند. عليرضا رجايی نيز يکی ديگر از اعضای اين شورا است که در زندان اوين در حبس است.