ناصر حجازی، دروازه‌بان سابق تيم‌های ملی فوتبال ايران و تيم تاج (استقلال) صبح امروز در سن ۶۲ سالگی به دليل ابتلا به بيماری سرطان ريه در بيمارستان کسری‌ تهران درگذشت.

به‌دنبال انتشار خبر درگذشت ناصر حجازی، مردم و علاقه‌مندان وی در برابر بيمارستان تجمع کردند و به شدت متأثر بودند.

تجمع دوستداران حجازی باعث مختل شدن نظم بيمارستان شد طوری که نيروی انتظامی نيز دخالت کرد. اعضای خانواده ناصر حجازی از تجمع‌کنندگان خواستند تا در منزل وی گرد هم آيند که مردم برای هم‌دردی با خانواده حجازی راهی منزل وی شدند.

حجازی از يک سال‌ونيم پيش با سرطان ريه مبارزه می‌کرد و جمعه در حين تماشای بازی استقلال و پاس بار ديگر بيماری‌اش عود کرد و به بيمارستان منتقل شد.

مراسم تشييع و تدفين اين اسطوره فوتبال ايران فردا برگزار می‌شود.

ناصر حجازی، دروازه‌بان دوران طلايی فوتبال ايران روز ۲۸ آذرماه سال ۱۳۲۸ به‌دنيا آمد.

وی دوره ابتدايی تحصيلات خود را در دبستان هخامنش و دوره دبيرستان را در دبيرستان‌های سعادت، سينا، سهند و شرق تهران سپری کرد.

در سال ۱۳۵۰ وارد مدرسه عالی ترجمه شد و پس از شش سال به دليل مسافرت‌های ورزشی موفق شد، ليسانس خود را دريافت کند.

رشته ورزشی اصلی‌ حجازی بسکتبال بود و در ۱۶ سالگی در تيم منتخب دبيرستان ابومسلم بازی می‌کرد و حتا به اردوی تيم جوانان بسکتبال ايران دعوت شد. اما فوتبال را نيز به‌شکل تفريحی دنبال می‌کرد.

وی بر حسب اتفاق، زمانی که در مسابقات فوتبال آموزشگاه‌ها به تماشای بازی تيم منتخب مدرسه‌اش رفته بود با آسيب ديدن دروازه‌بان تيم به جای او به زمين رفت و خوش درخشيد و از آن زمان وارد دنيای فوتبال شد.

دو ماه پس از اين اتفاق در سن ۱۶ سالگی با تيم فوتبال کيهان ورزشی که در آن غلام وفاخواه، مهدی مناجاتی و مجيد حلوايی، سه بازيکن بعدی تيم ملی فوتبال ايران نيز بازی می‌کردند، در گرگان به زمين رفت.

حجازی سپس به تيم‌ نادر در دسته دوم باشگاه‌های تهران پيوست و از آن‌جا به تيم پرطرفدار تاج رفت و دوران اوج خود را در اين تيم گذراند.

حجازی در سال نخست ورود خود به تيم تاج، قهرمانی در مسابقات فوتبال جام باشگاه‌های آسيا و ليگ فوتبال کشور را با اين تيم جشن گرفت.

وی در سال‌های ۱۳۴۵ و ۱۳۵۰ قهرمان تهران و در سال ۱۳۵۳ قهرمان ليگ دوم جام تخت جمشيد شد.

حجازی در سال ۱۳۵۶ به تيم فوتبال شهباز پيوست و يک سال و نيم با اين تيم بازی کرد اما پس از انقلاب در سال ۱۳۵۸ به تيم خود تاج که ديگر نام استقلال را به خود گرفته بود، بازگشت.

ناصر حجازی با درخشش‌هايش در تيم تاج در ۱۷ سالگی به تيم ملی فوتبال جوانان و يک سال پس از آن به تيم ملی فوتبال ايران دعوت شد.

وی که در آن زمان رقبای بزرگی چون فرامرز ظلی و عزيز اصلی را داشت در سال ۱۳۴۸ و در سن ۱۹ سالگی دروازه بان اول تيم ملی فوتبال ايران شد و نخستين بازی ملی خود را در روز ۲۲ شهريور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل پاکستان انجام داد.

حجازی همراه با تيم ملی ايران توانست جام ملت‌های آسيا را در سال‌های ۱۳۴۶، ۱۳۵۰ و ۱۳۵۴ به دست آورد.

همچنين با تيم ملی در بازی‌های آسيايی ۱۹۷۴ قهرمان شد، در المپيک‌های ۱۹۷۲ مونيخ و ۱۹۷۶ مونترال حضور يافت و برای نخستين بار در تاريخ فوتبال ايران در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتين نيز شرکت داشت.

يکی ديگر از افتخارات وی مقام سومی جام ملت‌های آسيا ۱۹۸۰ با تيم ملی ايران است.

آخرين حضور وی در دروازه تيم ملی ايران در سال ۱۳۵۹ و در سن ۲۹ سالگی بود که ايران در برابر کويت بازی کرد. وی در حالی که همچنان در دروازه می‌درخشيد به دليل قانون ۲۹ ساله‌ها که حضور در دروازه را برای بازيکنانی که بيش از ۲۹ سال دارند منع می‌کرد، از تيم ملی کنار گذاشته شد.

ناصر حجازی هفت سال پايانی دروازه‌بانی خود را با آبی‌های استقلال سپری کرد و دو بار ديگر نيز در سال‌های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۴ در حالی که بازوبند کاپيتانی اين تيم را بر بازو داشت، قهرمان مسابقات فوتبال جام باشگاه‌های تهران شد و سرانجام در سال ۱۳۶۵ فوتبال را در ۳۶ سالگی کنار گذاشت.

حجازی در اوج درخشش خود در سال‌های پيش از انقلاب يک بار دعوت به بازی در تيم فوتبال پاری سن‌ژرمن شد و يک بار نيز به انگليس رفت تا در باشگاه منچستر يونايتد توپ بزند اما پس از يک ماه تمرين با منچستر و چند بازی در اين تيم به ايران بازگشت.

ناصر حجازی پس از بوسيدن زمين به مربی‌گری روی آورد و در سال ۱۳۶۷ نخستين تجربه مربی‌گری خود را با تيم محمدان بنگلادش گذراند و اين تيم را به جمع هشت تيم برتر آسيا رساند.

وی در سال ۱۳۶۹ در ۴۰ سالگی به ايران بازگشت و در طول فعاليت ورزشی خود سرمربی تيم‌های فوتبالی چون بانک تجارت، شهرداری کرمان، ماشين‌سازی تبريز، ذوب‌آهن و سپاهان اصفهان، نساجی مازندران، استقلال تهران، استقلال رشت و استقلال اهواز شد.

حجازی که يک بار در سال ۱۳۷۷ تيم استقلال را به نايب‌قهرمانی آسيا رساند بازيکنانی چون علی دايی و رحمان رضايی، دو بازيکن موفق تيم ملی را به فوتبال ايران معرفی کرد.

حجازی از محبوب‌ترين و مشهورترين فوتباليست‌های ايرانی به شمار می‌رفت و بارها، چه پيش از انقلاب و چه پس از آن به او پيشنهاداتی برای بازی در فيلم‌ها شد که وی آن‌ها را رد کرد.

ناصر حجازی مسائل و مشکلات فوتبال ايران را همواره با صراحت بيان می‌کرد. وی در ماه‌های پايانی زندگی خود در گفت‌وگويی مشکلات اقتصادی و آزادی بيان در ايران را نيز مورد انتقاد قرار داد و به همين خاطر رسانه‌های نزديک به اصول‌گرايان به وی حمله کردند.

ناصر حجازی يک دختر و يک پسر به نام‌های آتوسا و آتيلا دارد که هر دو فوتباليست بوده‌اند.