جامعه ایرانی در مجارستان چندان پرجمعیت نیست و به ندرت خبری از فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی ایرانیان در این کشور به گوش می‌رسد.

بوداپست، پایتخت این کشور اما به تازگی میزبان یک نمایشگاه لباس و طراحی مد از یک هنرمند ایرانی بود؛ نمایشگاهی با عنوان «باغ بی برگی» که مجموعه‏ای از لباس وکیف که با تکه‏هایی از جاجیم طراحی و تزیین شده بودند در آن ارائه شد.
 

ارغوان شکاری، طراح لباس‌ها که مدت کوتاهی است ساکن مجارستان شده به «زمانه» می‌گوید: «لباس‏ها و کیف‌ها کاربرد روزمره دارند. در این نمایشگاه، آن‏ها به شکلی مدرن طراحی شده‏اند ولی در عین حال معرفی هنر دست‏باف ایرانی هم هستند. طوری که هرکسی با هر نوع فرهنگی بتواند از آن‏ در زندگی روزمره‏اش استفاده کند.» او می‌افزاید:
 

من در طراحی از جاجیم که هنر اجدادی ما بوده، برای تزیین این لباس‏ها استفاده کرده‏ام. طرح‏ها به گونه‌ای است که می‌توان هم روز و هم شب، در مناسبت‏های گوناگون از آن‏ها استفاده کرد. طرح‏ها و رنگ‏های متنوع و زیبایی در جاجیم وجود دارند که نمی‏خواستم با چیز دیگری مخلوط شوند؛ به همین خاطر، تنها روی جاجیم متمرکز بوده‌ام و از پارچه‏هایی استفاده کرده‌ام که بسیار ساده‏ای هستند. آنها را از هند تهیه کرده‌ام چون پارچه‏های هندی از ابریشم و پشم خالص هستند.

شما مدت زیادی در هند به تدریس مشغول بوده‌اید. اقامت در هند چه تجربه‏ای برای شما در کار طراحی لباس داشت؟

من در اصل در رشته‏ی نقاشی در ایران تحصیل کرده‌ام. پس از آن، به هند رفتم برای تحصیل در رشته‏ی طراحی مد. آن‏جا دو سال در سطح کارشناسی ارشد درس خواندم و سپس به تدریس در دانشگاه مشغول شدم. در آن‏جا با همسرم که مجارستانی است، آشنا شدم و مهاجرت کردم به این‏جا. بودن در هند، تجربه‏ی بسیار خوبی بود. چون هند یک بازار بزرگ پارچه، رنگ‏ و طراح‏های گوناگون است. بودن در آنجا خیلی تأثیر خوبی روی من داشت و فکر می‏کنم در طرح‏ها و رنگ‏هایی که در این مجموعه به‏کار گرفته شده، این تأثیر دیده می‏شود.

یک تأثیر شادی‏بخش؟

بله؛ فکر می‏کنم می‏توان نام آن را بیشتر شادی‏بخش گذاشت. برای این‏که کیفیت پارچه‏هایی که از هند آورده شده‏اند، خالص بودن‏شان و رنگ‏های‏شان، خیلی تأثیرگذار است.

در نمایشگاه اخیرتان، صرفاً از موادی که مربوط به هنر ایرانی می‏شود – از جاجیم – استفاده کردید‏ یا این‏که در طراحی خود لباس‏ها هم از لباس‏های محلی و سنتی ایران الهام گرفتید؟

خیلی از طرح‏ لباس‌های‏ سنتی ایران استفاده نکرده‏ام. به‏خاطر این‏که بیشتر می‏خواستم مخلوطی باشد از تزیین ایرانی روی طرح‏های غربی‏تر. می‏خواستم طرح‏ها طوری باشند که برای کسانی که این‏جا هستند و از نمایشگاه دیدن می‏کنند، آشناتر باشد تا بتوانند از آن استفاده کنند.
 

ولی فکر می‏کنم تأثیر طرح‏های ایرانی، به‏هرحال به شکلی در روح و خون همه‏ی ما هست. حال این‏که چقدر از این را توانسته‏ام روی طرح‏های‏ام منتقل کنم و چقدر قابل دیدن هستند را باید از بازدیدکنندگان نمایشگاه پرسید.

زندگی در بوداپست برای‏تان چگونه پیش می‏رود؟ ایرانیان زیادی را می‏بینید؟ کلاً محیط جامعه برایتان چگونه است؟

چون من سال‏ها خارج از ایران و در هند زندگی می‏کردم، کمی به دور بودن از ایران عادت دارم. از طرفی چون تازه به این‏جا آمده‏ام، هنوز خیلی با ایرانی‏هایی که این‏جا هستند، ارتباط برقرار نکرده‏ام. البته خبر دارم که تعداد زیادی دانشجو در این‏جا هستند و شاید همین نمایشگاه بهانه‏ای بشود برای آشنایی بیشتر.

فضای خود جامعه مجارستان برای‏تان چگونه است؟
 

اینجا چون شرق اروپاست، نوعی هماهنگی با فرهنگ خودمان احساس می‏کنم. یعنی فکر می‏کنم حتا از نظر غذاهایی که این‏جا هست، خیلی شبیه و نزدیک به ما هستند.

روحیه‏ی مردم چطور؟

می‏توانم بگویم که انسان‏های محترم و مهربانی هستند. این دو کلمه‏ای است که من تا الان خوشبختانه از روحیه‏ی آدم‏هایی که این‏جا دیده‏ام، برداشت کرده‏ام.

ایمیل گزارشگر: [email protected]