امير کوستاريتسا، فيلم‌ساز نامی صرب بر اساس يکی از رمان‌های معروف ايوو آندريچ، نويسنده يوگسلاو، فيلم تازه خود را خواهد ساخت.

به گزارش تارنمای «اکران نوار» فرانسه، کوستاريتسا برای ساختن اين فيلم در نظر دارد دهکده‌ای سنگی و قديمی را با حدود ۵۰ خانه بازسازی کند.

اين کارگردان برنده دو نخل طلای جشنواره کن تصميم گرفته است رمان «پل روی درينا» نوشته ايوو آندريچ، برنده جايزه نوبل ادبی در سال ۱۹۶۱ را به فيلم برگرداند.

امير کوستاريتسا می‌گويد: «ما اين شهرک را طوری خواهيم ساخت که گويی ۴۰۰ سال پيش ساخته شده است.»

وی می‌افزايد: «در خيابان‌های اين شهرک، پياده‌روها، ميدان‌ها و نماها، بر ديوارها و سقف‌ها، تاريخی را می‌خوانيم که اکنون همچون شورابه‌ای در برابر خورشيد تبخير شده و ذرات درخشان نمک‌اش بر جای مانده‌است.»

اين دهکده از سوی بخشی از صربستان که در ميان سرزمين بوسنی و هرزگوين قرار دارد و پايتخت آن «بانيا لوکا» است، ساخته خواهد شد.

ساخت اين دهکده در ماه ژوئن و در مجاورت پل تاريخی مربوط به دوران حکومت عثمانی شانزدهم آغاز خواهد شد. مساحت اين دهکده ۱۴ هزار مترمربع خواهد بود و بيش از ۱۰ ميليون يورو خرج خواهد داشت که قسمتی از آن از سوی بخش صربستان اين منطقه و دولت صرب پرداخت می‌شود.

اين دوازدهمين فيلمی است که امير کوستاريتسا می‌سازد. وی تا کنون بيش از ۲۰ جايزه مهم سينمايی دريافت کرده است که برجسته‌ترين آن‌ها نخل طلايی جشنواره کن در سال ۱۹۸۵ به‌خاطر فيلم «بابا به مأموريت رفته»، جايزه بهترين کارگردانی در سال ۱۹۸۹ برای فيلم «زمانه کولی‌ها» و نخل طلای جشنواره کن در سال ۱۹۹۵ برای فيلم «زيرزمين» هستند.

«پل روی درينا»، فيلم تازه کوستاريتسا درباره پل سنگی‌ای است که شرق را به غرب وصل می‌کرد و در جريان جنگ جهانی اول تخريب شد.

رمان «پل روی درينا» نوشته ايوو آندريچ، ردی از تاريخ بوسنی و جوامع آن است.

آندريچ می‌نويسد: «همه چيز در زندگی پلی است؛ کلامی، لبخندی که ما به ديگران تقديم می‌کنيم. مايه خوشوقتی من است که بتوانم از طريق اثرم پلی ميان شرق و غرب باشم.»

او در اين رمان تلاش دارد تا فرهنگ‌ها، اديان و تناقضات اجتماعی را نشان دهد و بگويد که با وجود تفاوت‌ها می‌توان در کنار هم زندگی صلح‌آميزی داشت.

ايوو آندريچ اين رمان را در سال ۱۹۴۵ نوشت. او در طول زندگی خود جوايز متعددی دريافت کرده است.
 

آندريچ يکی از شناخته‌ شده‌ترين نويسندگان يوگسلاوی بود که کتاب‌های او به ۴۰ زبان مختلف ترجمه شده‌اند.

وی امروزه از سوی سه کشور صربستان، کرواسی و بوسنی و هرزگوين افتخار ملی به‌شمار می‌رود و در کنار نام خيابان‌ها، مجسمه‌ها و تمبرهای منتشرشده از او، موزه‌ای ويژه او نيز در بلگراد وجود دارد.

ايوو آندريچ در سال ۱۹۷۵ و در سن ۸۳ سالگی در بلگراد ديده از جهان فرو بست.