عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران گفته است مرخصی زندانیان امنيتی از يک «الگوی پيشگيری» بهره می‌گيرد که بايد با «هدفمندی» صورت گيرد.
مقامات قوه قضائيه جمهوری اسلامی ايران، وجود زندانی سياسی در اين کشور را رد می‌کنند و از مخالفانی که در زندان هستند با عنوان «زندانی امنيتی» نام می‌برند.
به گزارش خبرگزاری کار ايران (ايلنا)، دادستان تهران امروز سه‌شنبه ۲۴ اسفند در يک نشست خبری در تهران گفت: «کسانی که در مسير اصلاح گام برداشته‌اند، می‌توانند در حدی که آئين‌نامه اجازه داده از مرخصی استفاده کنند.»
اين مقام قضايی درباره آنچه که «مسير اصلاح» و «الگوی پيشگيری و مرخصی هدفمند» ناميده، توضيح بيش‌تری نداده است.
در حال حاضر صدها نفر از مخالفان سياسی حکومت ايران در زندان‌های جمهوری اسلامی در حبس هستند.
اين مخالفان و معترضان عمدتا‍ً در جريان حوادث پس از انتخابات بحث‌برانگيز رياست‌جمهوری سال گذشته ايران بازداشت و به حبس‌های طولانی محکوم شدند.
دادستان تهران آذرماه سال جاری نيز گفته بود: «مرخصی محکومان امنيتی به خصوص افرادی که در مسير ندامت و اصلاح قرار گرفته‌اند، نه تنها مغاير با قوانين نيست، بلکه سياستی است که میتواند متهمان را از جريان فتنه و ضدانقلاب جدا کند.»
حکومت ایران از اعتراضات به نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته به عنوان «فتنه» نام میبرد.
جعفری دولت‌آبادی افزوده بود: «کسانی که در ايام مرخصی برخلاف تعهداتشان عمل کنند، جلسه تشکيل دهند، بيانيه صادر کنند، به دنبال کارهای حزبی باشند و به خاطر همان اتهاماتی که محکوم شدند ادامه فعاليت دهند، مرخصی آنها لغو خواهد شد و به طور قاطع اعلام می‌کنم که اين‌گونه مرخصی‌ها وجود ندارد.»
به تازگی مرخصی محمد نوری‌زاد، نویسنده و فیلم‌ساز که به مرخصی آمده بود، لغو شد. مرخصی وی پس از انتشار مطلبی در وب‌سایت رسمی‌اش لغو شد.
در همین حال به نوشته تارنماهای کلمه و جنبش راه سبز (جرس) در اين روزهای نزديک به عید نوروز خانواده‌های زندانيان سياسی با مراجعه به مقامات قضائی درخواست مرخصی چند روزه برای اعضای زندانی خانواده خود را داده‌اند اما تاکنون با مرخصی این زندانیان موافقت نشده است.
عمادالدين باقی، بهاره هدايت و مهديه گلرو سه زندانی سیاسی هستند که تاکنون اعلام شده با مرخصی‌شان موافقت نشده است.
فاطمه کمالی، همسر عمادالدين باقی، فعال حقوق بشر به جرس گفته است: «به دنبال پی‌گيری ما جهت مرخصی در ايام نوروز، از دفتر دادستانی شنيديم که با مرخصی آقای عمادالدين باقی مخالفت کرده‌اند اما وقتی که دليل اين مخالفت را پرسيديم فقط پاسخ شنيديم که حتماً صلاح نمی‌دانند ايشان به مرخصی بيايند.»
باید واقع بین بود وقتی یک نفر و یا یک گروه په حق و یا به ناحق آزادیش لغو شده است و تحت نظارت میباشد و یا در
زندان بسر میبرد ، میبایستی شرایط خود را با سیستمی که حاکم میباشد هماهنگ کند برای افرادی که در زندان بوده اند
میدانند که سلب آزادی و در زندان بسر بردن واقعا لایق هیچ انسانی نمیباشد ، مسلما در شرایط موجود کسی که در خواست
مرخصی می کند به شرایط موجود درست و نادرست بایستی احترام بگذارد. هر چند موقعیت یک فرد سیاسی با یک فردی
که به یک جرم مرتکب شده به هیچ وجه مشابه نیست ولیکن در یک برداشت کلی وقتی نظام حاکم شرط میگذارد که زندانیان
سیاسی و یا امنیتی در مرخصی از فعالیتهائي‌که عامل و باعث زندانی شدنش بوده خوداری کند، مسلما اگر کسی
در شرایط ان نیست که بتواند به این امر احترام بگذارد نبایستی در خواست مرخصی کند هر چند یک زندانی سیاسی و یا
امنیتی با یک فرد جانی و خلاف کار کاملا متفاوت است ، از یک بعد شبیه به این است که یک فردی که به جرم دزدی
در زندان است درخواست مرخصی کند و خازج از زندان در مدت مرخصی به دزدی بپردازد.
در مورد سیاسی و امنیتی بودن دو واژه است که از دو دید به آن نگاه میشود.
از دید افرادی که حاکم میباشند افرادی که زندان هستند امنیتی میباشند و از دید افرادی که قصد بر اندازی نظام و یا افرادی
که خواهان تغیرات و اصلاحات در سیستم حاکم بودنند این افراد و برادران سیاسی محسوب میشونند.
ای کاش که آنهائي‌که خواب رسیدن به قدرت را می بینند و یا آنهائي تلاش برای آن کردنند و به حق و یا ناحق در انجام آن
موفق نشدننند یک مقدار واقع بین باشند و با صبر و استقامت و تدابیر سازنده تری اتخاذ می کردنند تا به این نتایج نامطلوب
نرسیده و با آینده اندیشی در شرایط مناسب به نتایج مطلوبتری می رسیدنند.
ای کاش به جای ایجاد شکاف در جامعه به همه ما طبقه عامی می فهماندنند که با اتحاد،هر جامعه ای میتواند به اهداف عالی
برسد و با اختلاف و شکاف در قشرهای اجتماعی نتیجه جز تنفر و فقر و بی عدالتی و اشک مادران و پدران و برادران و خواهران
و دوستان نخواهد بود.
ای کاش این رهبران به جای دفاع از انقلاب مصر و دعوا بر سر اینکه انقلاب مصر ناشی ار انقلاب ۵۷ است و یا جنبش
سبز از همگی دعود می کردنند تا برای یک نمایش سیاسی و اجتماعی هر یک ماه یک بار در نماز جمعه ها شرکت کنیم
تا به این وسیله بتوانیم به مسئولان حاکم و دست اندر کار بفهمانیم که هدف سازندگی است نه این شکاف در جامعه و ایجاد
نا امنی و بدینوسیله به تمامی اقشار جامعه نشان دهند که هدف سازندگی است.
ای کاشک این رهبران غزیز اول برادری خود را ثابت میکردنند بعد می نشستند سر ارث پدری دعوا میکردنند.
ای کاشک این رهبران عزیز ۴ سال دیگر صبر می کردنند تا در انتخابات آینده به نتایج مطلوبتری برسند تا به این وسیله
اینقدر خسارت ایجاد نگردد. همگی شاهد نمونه های مشابه در تمام دنیا هستیم ، حتی در کشورهای پیشرفته شااهد آن هستیم.
آیا قدرت جنبش های مردمی غالب بر تمام سلاحای دنیا نیست؟، آیا قدرت جنبش های جامعه محدود به یک گروه خواص
میباشد؟
خلاصه قصیه زندان امنیتی ، زندانی سیاسی ، مرخصی با حق فعالیت و مرخصی بدون حق فعالیت ، هیچ فرقی ندارد
و هیچ مشکلی را حل نمی کند و بیشترین بخشی که متحمل صدمات ناشی از این شرایط هستند مردم و اکثر قشر جامعه
هستند که صورت خود را با سیلی سرخ می کنند.
josr / 15 March 2011
با سلام
روی سخن با آقای دولت آبادی است.
شما به جای اینکه از الگوهای موجود برای زندانیان سیاسی استفاده کنید و آنها را به مرخصی بفرستی، لطف کنید همه حکومت را برای یک هفته به مرخصی بفرستید تا برای یک هفته همه ما ایرانیان احساس کنیم در زنان نیستیم. بعد هم اگر دیدیم که پیشنهاد خوبی است شما را برای همیشه به مرخصی میفرستیم.
کاربر مهمان بی نام و نشان / 15 March 2011