عضو کمیته کشوری ایدز در ایران گفته که هنوز هم برخی پزشکان، از درمان بیماران اچ.آی.وی سرباز می‌زنند و ممکن است به علت ترس از مبتلا شدن آنها را جراحی نکنند، چون همچنان، میزان آگاهی در این خصوص، حتی در گروه پزشکی و تخصصی بالا نیست.
مینو محرز در گفت‌وگو با ایسنا گفته است: «در حال حاضر بعضی از بیمارستان‌ها و پزشکان، جراحی بیماران مبتلا به ایدز را قبول می‌کنند ولی هنوز همگانی نیست. پزشک فقط باید مراقب باشد که سوزن در دستش فرو نرود، وقتی آگاهی آنچنان مستمر نبوده که نگرش آنها به این قضیه مثبت باشد، بسیاری از افراد ممکن است از مراقبت آنها سرباز زنند. در عین حال بخشنامه‌ای نیز در این خصوص وجود دارد که پزشک نمی‌تواند این کار را انجام دهد.»
مینو محرز که متخصص بیماری‌های عفونی است، دلیل این اقدام برخی پزشکان را نداشتن بیمه برای حمایت‌های بعد از ابتلای احتمالی آنها به برخی بیماری‌ها در زمان کار عنوان کرده است.
او گفته است: «در همه جای دنیا پزشک و پرستار بیمه هستند و اگر به خاطر شغل خود به بیماری مبتلا شوند، از آنها حمایت می‌شود. در حالی که هیچ کدام از پرستاران و پزشکان در کشور ما بیمه درستی در این زمینه ندارند و اگر هنگام جراحی مبتلا به ایدز شوند، کسی به آنها رسیدگی نمی‌کند.»
این عضو کمیته کشوری ایدز با تاکید بر این که بیماری ایدز باعث مرگ نمی‌شود و با دارو قابل کنترل است از لزوم وجود باید سیستمی که از کارکنان بهداشتی و درمانی در مقابل ابتلا به این بیماری‌ها حمایت کند و خسارت آنها را بپردازد سخن گفته است.
به گفته مینو محرز برخی پزشکان عفونی با شیوه درمان مبتلایان ایدز آشنایی ندارند و با اینکه بیماران مبتلابه ایدز، نیازی به بیمارستان مخصوص ندارند در بسیاری از بیمارستان‌ها هنوز برخی از پرشکان عفونی نمی‌دانند آنها را چگونه درمان کنند و این موضوع در بخش خصوصی هم دیده می‌شود.
مینو محرز همچنین گفته که خدمات درمانی لازم برای بیماران مبتلا به ایدز در ایران استاندارد است اما در کشورهای دیگر از بیماران مبتلا به ایدز حمایت کاملی صورت می‌گیرد و با افراد عادی فرقی ندارند؛ چون می‌دانند زندگی و کار با فرد اچ آی وی مثبت مشکلی ندارد و فقط در صورت ورود خون فرد بیمار به بدن یا تماس جنسی، بیماری منتقل می‌شود.
عضو کمیته کشوری ایدز گفته که در کشورهای دیگر از ابتدای اپیدمی بیماری که حدود ۳۰ سال از آن می‌گذرد، اطلاع رسانی شده ولی در ایران به علت ناآگاهی جمعیت، بیماران از نظر اجتماعی حمایت نمی‌شوند.
به گفته این متخصص بیماری‌های عفونی، هنوز در ایران انگ اجتماعی به بیماران بالاست و اگر در محیط کار بفهمند که فردی مبتلا به ایدز است، همه از او فرار می‌کنند و اگر کارفرما بفهمد که فرد بیمار است و مبتلا به ایدز، معلوم نیست قبول کند که او کار کند یا خیر.
این در حالی است که از اوایل اپیدمی این بیماری، قانونی در برخی کشورها وضع شد که طبق آن هیچ موسسه‌ای حق نداشت فردی را به خاطر ابتلا به بیماری از کار، برکنار کند و همه پزشکان نیز باید درمان آنها را قبول کنند.
اما بر اساس اعلام رییس اداره کنترل ایدز و بیماری‌های آمیزشی وزارت بهداشت ایران، ابتلا به ایدز در کشور از طریق روابط جنسی بسیار افزایش یافته و از ۱۸.۵ درصد به ۴۱ درصد رسیده است: «۷۰ درصد از مبتلایان به ایدز در ایران از ابتلای خود آگاهی ندارند»
بر اساس تازه‌ترین آمارها تا خرداد ماه سال جاری ۳۲ هزار و ۶۷۰ نفر در ایران به ایدز مبتلا بودند که ۸۴ درصد آنها مرد و ۱۶ درصد زن بوده‌اند. ۶۸.۲ درصد این افراد از طریق اعتیاد تزریقی، ۱۸.۵ درصد از طریق روابط جنسی و ۱.۵ درصد از مادر به فرزند مبتلا شده‌اند.
در حالی که در سال‌های گذشته دولت ایران در کنترل ایدز موفق بود (فعالیت‌های دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد در دهه ۸۰ به کنترل بیماری ایدز و جلوگیری از شیوع آن انجامید و جایزه «روبان قرمز» سازمان ملل -مربوط به پیشگیری از ایدز- نصیب ایران شد)، کارشناسان می‌گویند در سال‌های اخیر حساسیت نهادهای دولتی نسبت به گسترش شیوع ویروس HIV کم شده است.