مشاور وزیر کشور در امور بانوان گفته دخترانی که در تهران دوچرخه سواری کردند و پلاکارد فتوای رهبر جمهوری اسلامی را به دست گرفتند با لباس، هیات و شکلی آمدند که فاقد آن چیزی است که در فتوا آمده است.
فهیمه فرهمندپور گفته: «این بازی کردن با واژهها و برخورد نادرست با موقعیتهاست و اتقافاً همین رفتارها باعث میشود که برخیها سریعا گارد بگیرند.»
روز سهشنبه، دوم شهریور گروهی از شهروندان تهرانی با دوچرخههایی که از قول علی خامنهای روی آنها نوشته شده بود: «دوچرخهسواری زنان هم شرعی است هم قانونی»، در خیابان ولی عصر و انقلاب دوچرخهسواری کردند. روزنامه وقایع اتفاقیه هم در گزارشی از دوچرخهسواری زنان، فتوایی از رهبر جمهوری اسلامی گرفته که بر اساس آن دوچرخهسواری زنان با شرایطی جایز است: دوچرخهسواری زنان: هم شرعی است هم قانونی؟
فرهمندپور درباره ورود زنان به ورزشگاهها گفت: «هر چقدر خانمها بیشتر موازین شرعی را رعایت کنند، مقاومتها در این زمینه کم میشود و عرصه برای حضور خانمها فراهمتر خواهد شد؛ اما وقتی چند خانم این رفتار را نداشته باشند، بقیه هم به پای این چند نفر میسوزند.»
او درباره موضوع ورود زنان به ورزشگاهها و اینکه مولاوردی، معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده گفته بعد از ۳۶ سال باید مساله ورود زنان به ورزشگاهها حل شود؟ گفته:
«در دورهای که بحث ورود زنان به ورزشگاهها خیلی جدی شد، اواخر سال ۹۳ یا اوایل سال ۹۴ کارگروهی با حضور نمایندگان وزارت کشور، معاونت زنان ریاست جمهوری، وزارت ورزش و جوانان و نیروی انتظامی تشکیل شد و البته در آن مقطع، نشستهای این کارگروه منتج به یک تصمیم فوری و قاطع نشد، اما اگر بعد از گذشت یکسال این پیگیریها مجدداً از سر گرفته شود، شاید دوباره لازم باشد آن کارگروه موضوع را بررسی کند.»
فرهمندپور گفته کمیته نه با اصل موضوع ورود زنان به ورزشگاهها مخالف بود، نه اصل مطلوب بودنِ حضور خانمها در ورزشگاه را منکر بود و نه مخالفتی با مطالبه قشری از زنان داشت: «در واقع بحث بر سر این بود که آیا با در نظر گرفتن ملاحظات ضروری، حضور خانمها در ورزشگاهها امکان اجرایی شدن دارد یا خیر؟ از طرفی سوال این است که آیا در حال حاضر این زمینه و زیرساخت لازم تحقق پیدا کرده یا نه؟ پاسخ روشن است؛ به نظر میرسد تا تحقق این زیرساختها زمان، کار و راه زیادی پیش رو داریم.»
او گفته اگر روزی ملاحظات در نظر گرفته شود، ورود زنان به ورزشگاهها فینفسه چیز بدی نیست و مولاوردی هم بارها گفته؛ نه همه ورزشگاهها و نه در همه مسابقات.
استفاده از خیرین برای حمایت از زنان آسیبدیده
فهیمه فرهمندپور، همچنین در این مصاحبه درباره حمایت از زنان تن فروش و معتاد و چرخه بازگشت آنها به این آسیب اجتماعی سخن گفت.
خبرگزاری موج، ۲۳ خرداد ماه گذشته از وجود ۱۰ هزار کارگر جنسی (تن فروش)، تنها در تهران خبر داده بود که ۳۵درصد آنها متاهل هستند. علت تنفروشی عدهای از این زنان، فقر و تهیه مواد مخدر برای خود یا همسرانشان عنوان شده است.
در گزارشی که بخشهایی از آن «بنا به دلایلی منتشر نشده است»، فرحناز سلیمی، مدیر جمعیت آفتاب به خبرگزاری موج گفته بود: «ما افرادی داریم که تنها برای تامین یک وعده غذایی اقدام به تنفروشی میکنند. برخی هم برای اینکه پول تعویض مدل ماشین یا خرید مانتو را ندارند دست به تنفروشی میزنند.»
اکنون فهیمه فرهمندپور با اشاره به اینکه در برنامههای بازپروریِ معتادان، بازپروری زنان تنفروش و یا بازپروری کودکان کار، تضمینی برای پوشش صد درصدی وجود ندارد و حتماً ضریبی از بازگشت نیز وجود دارد گفت: «اینکه ما با چه راهکاری میتوانیم جلوی این بازگشتها را بگیریم، تابع برنامهها و حمایتهای اجتماعیِ پس از بهبودی است.»
او گفته تکتک افراد تحت بازپرروی که با گذراندن دوره، بهبودی خود را به دست میآورند، در صورت رهاشدن و بیتوجهی، ممکن است مجدداً به سمت آن آسیب بازگردند بنابراین ما باید بخشی از بودجه و اعتبارات را به برنامهها و حمایتهای اقتصادی و اجتماعی از زنان تن فروش، زنان بهبود یافته از اعتیاد و همینطور کودکان کار اختصاص داده شود وگرنه فعالیتها در این زمینه بازدهی نخواهد داشت.
او گفته در این زمنیه لازم است که نهادهای مختلف حضور و مشارکت داشته باشند و سازمانهای مدنی هم در این زمینه فعال شوند:«در تمام دنیا بخش قابل توجهی از حمایتهای اجتماعی، اقتصادی و مددکاری از طریق سازمانهای مردم نهاد و NGO ها صورت میگیرد و ما نیز باید تلاش خود را در این زمینه بیشتر کنیم.»
به گفته فرهمندپور، در موضوع آسیبهای اجتماعی هنوز از حداکثر ظرفیتهای موجود در میان خیرین استفاده نشده است.
او گفته: «شاید خیرین هنوز باور نداشته باشند که حمایت از مثلاً مبتلایان به ویروس اچ آی وی کار خداپسندانهای است. آنها قطعاً از یک بچه یتیم حمایت میکنند، اما ممکن است به حمایت از یک زن کارتنخوابی که بهبود یافته، حتی فکر هم نکنند.»
بر اساس گزارشها ۶۰ درصد تنفروشان تهرانی معتاد هستند یا سابقه اعتیاد دارند. مردانی هم هستند که برای تهیه مواد، زنان خود را میفروشند.
برخی زنان تنفروش که از روابط جنسی باردار میشوند، فرزندان خود را میفروشند و برخی هم این فرزندان را به سازمانهای حمایتی میسپارند. این کودکان اغلب بدون شناسنامه و رها شده میمانند که بعد از آنها به عنوان واسطه در خرید و فروش مواد مخدر استفاده میشود.
برخی کودکان تنفروش (به عنوان افراد زیر ۱۸ سال) در واقع نمیدانند که تنفروش هستند، در حالی که ممکن است روزانه با چندین مرد هم رابطه جنسی داشته باشند.
از سوی دیگر سن و سال بیشتر کسانی که در تهران تنفروشی میکنند زیر ۳۰ سال است و اغلب (دستکم در سطح مقدماتی) سواد دارند. ۳۰ درصد زنان تنفروش دیپلم یا بالاتر از دیپلم هستند، ۵۰ درصد زیر دیپلم تا سیکل هستند و درصد کوچکی هم بیسواد هستند.
مقامات و مسئولان اغلب خواهان بسته ماندن پرونده تنفروشان در ایران هستند چون فکر میکنند پرداختن به این موضوع باعث از بین رفتن «قبح» آن میشود.
این باور هم در بین برخی مسئولان و سیاستگذاران وجود دارد که عدد و رقم تنفروشان همچنان در مقایسه با کل جمعیت پایین است و خطری در این زمینه احساس نمیشود.
درود بر زنان دوچرخه سوار ایران، تجربه نشان داده تا فشار وارد نشود طرف مقابل، حق شما را نخواهد داد، با رعایت موازین شرعی مورد نظر اخوندا زنان ایرانی اصلا نباید از خانه بیرون ایند! بخاطر ناچاری حکومت سیاسی دست اخوند است که فهیمه خانم هم ادم حساب شده! دوش حمام هم بر خلاف موازین شرعی بود تا مردم اینقدر استفاده کردند که یک شبه حلال شد! مثل لگد زدن کیمیا.
الالات / 31 August 2016