حسین دهلوی، موسیقی‌دان پیشرو ایرانی و آفریینده اپراهای «مانا و مانی» و «خسرو و شیرین» و قطعات ماندگاری مانند «سبکبال» در ۸۸ سالگی در خانه سالمندان بستری شده است.

حسین دهلوی، موسیقی‌دان برجسته ایرانی در ایام سالخوردگی
حسین دهلوی، موسیقی‌دان برجسته ایرانی در ایام سالخوردگی

روزنامه شرق در شماره ۲۵۶۸ خود گزارش داده که حسین دهلوی که ۱۲ سال پیش سکته مغزی کرده و سپس به فراموشی مبتلا شده در خانه سالمندان زندگی می‌کند.

سوسن اصلانی، همسر استاد حسین دهلوی به روزنامه شرق گفته است: «پس از آنکه حدود ۱۲ سال پیش همسرم دچار سکته مغزی شد، به تدریج حافظه‌اش را از دست داد. عجیب است که رسانه‌ها و مسئولان نیز هم‌زمان دچار فراموشی شدند و چنین شخصیت برجسته‌ای را در دنیای موسیقی به فراموشی سپرده و خانواده‌اش را با مشکلات مختلف تنها گذاشتند.»

سوسن اصلانی از خانه موسیقی، بنیاد رودکی و وزارت ارشاد اسلامی خواسته است که در حمایت از حسین دهلوی در این ایام سخت بکوشند.

یکی از آثار برجسته حسین دهلوی اپرای «مانا و مانی» است که در سال ۱۳۵۷ به سفارش یونسکو و به مناسبت روز جهانی کودک ساخته شد، اما در ایران به دلیل منع صدای زن فرصت اجرا پیدا نکرد. علی رهبری، رهبر مستعفی ارکستر سمفونیک تهران، بخش سازی این اپرا در اسلواکی اجرا کرده است.

حسین دهلوی در سال ۱۳۳۹ تحصیلاتش در زمینه موسیقی را به پایان برد و دو سال بعد به ریاست هنرستان ملی موسیقی برگزیده شد. او در سال ۱۳۴۷ ارکستر موسیقی ایرانی تالار رودکی را بنیان نهاد و به یاری دو ارکستر صبا و رودکی کنسرت‌هایی در تهران و شهرستان‌ها برگزار کرد. او در این اجراها برای نخستین بار سازهای سنتی مضرابی را در کنار سازهای زهی و بادی نشاند و از این راه به اجراهایش رنگ و بویی ملی داد. سال‌ها بعد او ارکستر سازهای مضرابی را به وجود آورد. این ارکستر نخستین و آخرین کنسرتش را در سال ۱۳۷۲ در تالار رودکی اجرا کرد.

«سبکبال» نخستین کار ارکستری حسین دهلوی‌ست. او «سبکبال» را در بیست‌و‌شش‌سالگی آفریده و همان نیز نخستین سنگ بنای شهرتش شده است. «گفت‌و‌گوی دل» و «شوشتری برای ویلون و ارکستر» از دیگر آثار شناخته‌شده اوست.

«فانتزی برای گروه تنبک و ارکستر» از آثار درخشان دهلوی‌ست. او این اثر را در سال ۱۳۳۷ بر اساس برخی از ابتکارات ضربی حسین تهرانی و شاگرد برجسته‌اش، محمد اسماعیلی آفرید.

دهلوی افزون بر این در زمینه موسیقی صحنه‌ای نیز آثاری آفریده. نخستین دستاورد او در این زمینه «اپرای خسرو و شیرین» بر اساس منظومه عاشقانه نظامی گنجوی‌ست که پیش از انقلاب یکی دو بار در تالار رودکی روی صحنه رفت. دومین کار صحنه‌ای او باله‌ای‌ست که بر اساس داستان بیژن و منیژه از شاهنامه فردوسی آفریده شده.

در همین زمینه:

مجموعه «موسیقی پیشرو در ایران»، محمود خوشنام