جمعی از فعالان مدنی روز جمعه ۹ بهمن ماه در نامه‌ای سرگشاده خطاب به بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، خواستار پیگیری سرنوشت سعید زینالی، دانشجوی مفقودشده در جریان حوادث کوی دانشگاه تهران در تیرماه سال ١٣٧٨ شدند.
سعید زینالی، دانشجوی رشته کامپیوتر دانشگاه تهران، در روز ٢٣ تیرماه سال ١٣٧٨ و به دنبال اعتراضات دانشجویی در تهران در منزلش دستگیر شد. پدر، مادر، خواهر و برادرش شاهد این بودند که سه نفر مأمور امنیتی لباس شخصی او رابرای «یک پرس و جوی ساده» دستگیر کردند و بردند.
اکرم نقابی، مادر سعید زینالی، ۱۷ سال است که همراه عکس فرزندش از این نهاد به آن نهاد نظامی، امنیتی و قضایی می‌رود. آخرین پاسخ را از سوی سخنگوی قوه قضاییه، محسنی اژه‌ای، در یک کنفرانس خبری رسمی دریافت کرد که تلویحاً گفت که ممکن است زینالی مفقود شده باشد.
محسنی اژه‌ای افزود که تلاش‌هایی که درباره کشف بازداشت یا عدم بازداشت آقای زینالی انجام گرفته‌اند، موفق نبوده‌اند که به‌طور مستند نشان دهند که او بازداشت شده است: «هیچ مدرکی مبنی بر این بازداشت در اختیار نیست.»
با وجود آنکه سعید زینالی در فضای امنیتی اتفاقات کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ دستگیر شده است، خانواده زینالی دلیل قابل اثبات برای بازداشت فرزندشان توسط نیروهای امنیتی ندارند و به همین دلیل تا کنون ادعای آنها توسط مقامات جمهوری اسلامی به کل رد شده است.
پس از این دستگیری اولیه، دو ماه بعد تنها یک بار و برای آخرین بار زینالی از زندان با منزل تماس گرفت و از خانواده‌اش درخواست پیگیری پرونده‌اش را کرد. این آخرین تماس خانواده زینالی با سعید بود و اکنون پس از ۱۷ سال سرنوشت فرزند آنها همچنان نامعلوم است. ۶ ماه پس از دستگیری سعید زینالی، فردی که خود را مأمور زندان معرفی کرده بود، به خانواده اعلام کرد که زینالی حالش خوب است. اما پس از این تماس خانواده دیگر هیچ خبری دریافت نکرده‌اند.
نامه دادخواهی جمعی از فعالان اجتماعی نیز بر محور همین اطلاعات نوشته شده است. پیگیری خانواده برای یافتن فرزندشان در محافل قضایی ایران راه به‌جایی نبرده است و تلاش این فعلان این است که از طریق مجامع بین‌المللی جویای خبر شوند. خانواده زینالی می‌گویند که مأمورها در نهادی‌های امنیتی و نظامی مختلف در زمان‌های مختلف به طور شفاهی به آنها گفته‌اند که که سعید زینالی توسط نیروهای امنیتی اطلاعات سپاه پاسداران دستگیر شده است؛ اما این نهادها حاضر نشده‌اند این موضوع را به صورت کتبی گواهی کنند.
در این ۱۷ سال، خانواده زینالی بارها تهدید، بازجویی و چندین بار زندانی شده‌اند و از آنها خواسته شده است که از پیگیری پرونده پسرشان خودداری کنند.
در نامه فعلان به دبیر کل سازمان ملل می‌آید: «در شرایط سرکوب فعالان سیاسی و مدنی در ایران که بیشتر بازداشت‌شدگان توسط مأموران امنیتی با لباس شخصی و بدون هیچ سند و مدرک کتبی بازداشت شده‌اند، و حتی مدافعان و وکلای مدافع حقوق بشر نیز از این قاعده مستثنی نیستند و با شدیدترین مجازات‌ها عمر پربهایشان را در زندان سپری می‌کنند، چگونه خانواده‌ای بی پناه که فرزندشان را در معرض تهدید مرگبار می‌بینند، می‌توانند از ربایندگان طلب دلیل و سند کنند؟»
در این نامه همچنین به سرنوشت فرشته علیزاده اشاره شده است. او همچون سعید زینالی ۱۷ سال پیش دستگیر شده و پس از آن ناپدید شده است. مادر فرشته علیزاده سالها در جست‌وجوی دخترش بین نهادهای امنیتی و قضایی در رفت و آمد بود و در نهایت درگذشت.
فعالان امضاکننده این نامه سرگشاده می‌نویسند: «ربوده‌شدگانی که توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی بدون هیچ رد و نشانی ناپدید می‌شوند محدود به سعید و فرشته نیستند. اما امروز مادر سعید زینالی و همه ما که به حمایت از او برخاسته‌ایم از شما می‌خواهیم که در برابر این ستم آشکار بی‌تفاوت نباشید.»
امضاکنندگان، این نامه را همچنین به دکتر احمد شهید، گزارشگر ویژه ایران در امور حقوق بشر و گروه کاری ناپدیدشدگان شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد فرستاده‌اند.
بیشتر بخوانید: پیگیرى سرنوشت نامعلوم «سعید زینالى»