سعید صدیق شاعر و منتقد ادبی گیلانی، برنده جایزه شعر «کارنامه»، در سن ۵۳ سالگی دیده از جهان فرو بست.
مرگ او صبح امروز جمعه ۲۵ دی‌ماه بر اثر ایست قلبی در منزلش در رشت رخ داد.
سعید صدیق در سال ۱۳۴۱ در رشت به دنیا آمد. او در نشریات محلی شمال ایران و به‌ویژه گیلان مقالات تئوریکِ ادبی می‌نوشت و در کنار آن‌ها شعرهایش را منتشر می‌کرد.
دو مجموعه شعر او به نام‌های «بی‌پناهی وطن ندارد» و «من آسمان خودم را سروده‌ام» به‌طور همزمان از سوی انتشارات «حرف نو» منتشر شده‌اند.
در سال ۱۳۸۱ سعید صدیق در سومين دوره جايزه «شعر امروز ایران» (کارنامه) که در خانه هنرمندان و با حضور شاعران، نویسندگان و هنرمندانی همچون سیمین بهبهانی، محمدعلی سپانلو، منوچهر آتشی، جواد مجابی، صفدر تقی‌زاده، محمود دولت‌آبادی، محمد حقوقی و پرویز پرستویی برگزار می‌شد برای مجموعه شعر «من آسمان خودم را سروده‌ام»، برنده جایزه شد.
او با نشریه‌هایی همچون «کلک»، «گیله‌وا»، «هنر و اندیشه»، «نقش قلم» و «پیام شمال» همکاری داشت.
سعید صدیق که به شاعرانی چون احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و فروغ فرخزاد ارادت خاصی داشت در شعرهای خود به فرم و عنصر روایت توجه ویژه‌ای می‌کرد و در همین حال شاعر اجتماعی بود و به مسئولیت روشنفکری ارزش می‌گذاشت.
شعر «پله‌ها» از مجموعه شعر «بی‌پناهی وطن ندارد» را در زیر می‌خوانید:
از ما سه تن یکی به بهار نرسید
از ما سه تن یکی نامش را در قبال قرصی نان انگار
گرو می‌گذاشت
سایه‌ها تا زانو بالا کشیده بود
مسیر سنگفرشِ هفته‌ها پُر از بوی دلپذیر خواب
و احتمالِ یاس
در مهره‌های پُشتِ کوچه‌ها
پُلی بود به وسوسه
سه نفر
سیبی در دست
پشت به آینده
به نرده‌ها تکیه داده‌اند
اولی قدم‌زنان به باد ملحق شد
دومی، افسوسِ سومی
از ما سه تن یکی نهراسید
از ما سه تن یکی به بهار رسید
از ما سه تن دو تن نمرده بود و کی بیشتر نزیست
از ما سه تن سیبی
از ما سه تن هیچیک به پله‌ها نرسید.