توماس پیکتی، اقتصاددان فرانسوی و نویسنده کتاب پر آوازه «سرمایه در قرن بیست و یکم»، در آستانه نشست تغییرات آب و هوایی پاریس از سرمایه‌گذاران خواست تا پول‌ها و سرمایه خود را از بخش سوخت‌های فسیلی خارج کنند.
توماس پیکتی به همراه تیم جکسن «افتصاددان زیست محیطی» در بخشی از نامه اخیر خود به روزنامه گاردین که درباره تغییرات آب و هوایی نوشته شده گوشزد می‌کنند: «سرمایه‌داران باید از سرمایه‌گذاری و کسب و کار در بخش‌هایی که در تعارض و تقابل جدی و اساسی با واقعیت موجود است محروم شوند.»
پیکتی و جکسن نوشته‌اند: «این لحظه‌ای نادر و سرنوشت‌ساز در تاریخ است. علم، اخلاق و اقتصاد به هم می‌پیوندد تا بازار و تجارتی شفاف را تجسم بخشند. مذاکرات آب و هوایی پاریس (COP21) ، باید نسبت به محروم نمودن و منع کردن سرمایه‌گذاران و فعالیت اقتصادی آن‌ها در بخش سوخت‌های فسیلی مسئول‌پذیر باشد و این مهم را در دستور کار خود قرار دهد.»
نشست تغییرات آب و هوایی که در ماه دسامبر در پاریس برگزار میشود در واقع بیست و یکمین گردهمایی همه اعضای کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا است و از این رو «COP21» نیز نامیده میشود. حدود ۲۰۰ کشور شرکت‌کننده در این اجلاس امیدوارند برسر کاهش گازهای گلخانه‌ای به توافق جامع دست یابند. در نشست تغییرات آب و هوایی پیشین که در سال ۲۰۰۹ در کپنهاگ برگزار شد، کشورهای جامعه جهانی نتوانستند به توافقی جهان‌شمول دست یابند.
توماس پیکتی و تیم جکسن هشدار می‌دهند در صورت ادامه یافتن سرمایه‌گذاری شرکت‌ها در نفت، گاز و ذغال سنگ (صنایعی که مسئول اصلی گرمایش زمین می‌باشند) سلامت و بهروزی عمومی جوامع در معرض خطر جدی قرار می‌گیرد.
به گفته این دو اقتصاددان: «برخلاف رکوردشکنی در حوادث و رخدادهای تغییرات آب و هوایی در سال‌های اخیر، سرمایه همچنان به جریان اکتشاف و استخراج انرژی‌های کثیف اصرار می‌ورزد. این سرمایه‌گذاری‌ها و سوداگری‌ها بر سر رفاه عمومی دست به قمار می‌زنند.»
بر اساس آماری که توماس پیکتی و تیم جکسن ارائه می‌دهند، در حال حاضر بیش از دو هزار نهاد و ۴۰۰ فعال زیست محیطی به جنبش تحریم شرکت‌های سرمایه‌گذار در بخش‌های نفت، ذغال سنگ و گاز پیوسته‌اند. جنبشی که چند سالی است با همت فعالان زیست محیطی در سراسر جهان گسترش یافته است.
این دو اضافه می‌کنند: «در زمانه‌ای که صنعت سوخت فسیلی باید کسب و کار و شیوه کار خود را تغییر دهد و به انرژی‌های تجدیدپذیر روی آورد، درست بالعکس عمل می‌کند و استخراج و بهره‌برداری از صنایعی چون نفت و ذغال سنگ افزایش می‌یابد و دوچندان میشود… در همین حال است که انرژی‌های تمیز و عاری از کربن در رقابت هزینه‌ای با انرژی‌های کثیف و آلوده قرارمی‌گیرند. تغییرات سیاسی و بازارهای مالی همگی باید بر اساس روح زمانه جمعی ما حرکت کند و به پیش رود. یعنی بر اساس تغییرات آب و هوا، تغییراتی که در صدر نگرانی‌های اجتماعی فعلی قرار می‌گیرند.»
طبق این نوشته در می‌یابیم که این دو اقتصاددان در پی تغییر پارادایمی در حوزه اقتصاد انرژی هستند و بر این باورند که باید هزینه‌های گزافی که صرف تولید سوخت‌های فسیلی میشود با روح زمانه سازگار نیست و باید این هزینه به سمت و سوی انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر اختصاص داده شود.
این نامه یک هفته پس از آن منتشر میشود که توماس پیکتی، استاد مدرسه اقتصادی پاریس و دانشکده اقتصاد لندن پیشنهادی مبنی بر افزایش مالیات بر کسب و کار پردرآمد و اختصاص این پول به کشورهای فقیری که از تغییرات آب و هوایی مثل خشکسالی و سیل رنج می‌برند را مطرح کرده بود.
فعالان جنبش تحریم شرکت‌های تولیدکننده سوخت‌های فسیلی، پیش از این موفق به جلب حمایت برنده جایزه نوبل اقتصاد، جوزف استیگلیتز نیز شده بودند. حتی سازمان ملل نیز از این کارزار کم و بیش حمایت می‌کند. با این حال سوداگران و سرمایه‌دارانی از قبیل بیل گیتس بارها به این جنبش با عنوان «راه حل اشتباه» نام برده و بر آن تاخته‌اند.
منبع: گاردین
توصیه جالبی در پیدایی تدابیر و راه حل معضل زیست محیطی است ولی در مصاحبه ایی از ایشان بعنوان یک اقتصاد دان و نظریه پرداز ؟! میگفت که کاپیتال مارکس را هرگز نخوانده است. اینکه یک اقتصاد دان با گرایشات راست یا چپ، کاپیتال را نخواند ، باید به او شک کرد. آقای پیکتی بیشتر یک celebrity در جامعه آکادمیک غرب محسوب میشود و با برپایی کنفرانس و سخنرانی‌ها در نصیحت و شکوه از سرمایه داری کلان، بیشتر غمخوار درامد خود است تا توده‌های محروم غربی، جهان سوم پیشکش ایشان !!
جمهوریخواه / 17 November 2015