چه باید کرد؟
همانطوریکه قبلا از طریق رسانه ها اعلام شد قریب پنج سال از قتل فرزند عزیزمان بهنود رمضانی دانشجوی سال اول مهندسی مکانیک در یکی از سه شنبه های اعتراضی جوانان (چهارشنبه سوری) در مورخ ۲۴/۱۲/۸۹ در میدان ۲۲ نارمک به دست بسیجیان بوسیله باتوم و شوکر اتفاق افتاد، می گذرد. بر اساس نظریه پزشکی قانونی مرگ بر اثر اصابت ضربات متعدد جسم سخت اعلام شد و اجازه دفن دادند.
موقع حادثه ضاربین فرار کردند. سرانجام پس از گذشت یکسال و اندی شعبه ده آگاهی مرکز از طریق شماره ماشینی که ضاربین را فراری داد شناسایی شدند و چون مشخص گردید ضاربین بهنود عزیز همگی بسیجی و حفاظت اطلاعاتی بودند، بدلیل نظامی بودن متهمین پرونده از دادسرای جنایی به مجتمع قضایی نیروهای مسلح ارجاع شد و در شعبه یازدهم بازپرسی مجتمع، توسط بازپرس مرادی تحقیقات انجام شد. پس از یکسال تحقیقات قضایی و اظهارات شهود و اقاریر صریح متهمین و فرستادن مجدد پرونده به شورای عالی پزشکی قانونی و تایید و تاکید صریح همان نظریه اولی که همانا مرگ بر اثر اصابت ضربات متعدد جسم سخت اعلام شد و سرانجام بازپرس محترم شعبه یازدهم کیفرخواست تهیه نموده و مشارکت در قتل عمد متهمین (محمد علی رسولی-سالار نادی- افشین کوهی) را صادر نمود و پرونده به شعبه هشت دادگاه نظامی یک مجتمع آقای ادیب جهت محاکمه متهمین فرستاده شد و تاریخ محاکمه در ۲۵/۸/۹۳ تعیین گردید . ریاست دادگاه (آقای ادیب) پرونده ای که در مراحل بازپرسی با تحقیقات کامل از شهود و اقاریر صریح متهمین کامل بود را بدور تسلسل باطل کشاند و یکسال اطاله دادرسی با کارشناسی های بی مورد سه نفره، پنج نفره، و هفت نفره، نه نفره ادامه یافت. سرانجام پرونده را به شعبه پنجم دادگاه نظامی همان مجتمع به ریاست آقای عزیزاله نظری ارجاع دادند. در مجموع برای این پرونده ۵ بار شعبه عوض کردند و سرانجام رئیس شعبه ۵ آقای عزیزاله نشری بصورت یک جانبه و بدون حضور اولیای دم و وکیلشان با صورتجلسه ای کیفرخواست را تغییر دادند.
اتهام مشارکت در قتل عمد متهمین را به قتل شبه عمد تغییر داد و قرار آزادی با وثیقه تا روز دادگاه را صادر نمودند. لذا ما اولیای دم این روش قضاوت را قبول نداشته و از تمامی وجدانهای بیدار و آگاه سوال می نمائیم آیا چنین سیر دادرسی درست است؟
در مقابل چنین ظلمی که به فرزندمان و بر ما روا داشتند چه باید بکنیم ؟ آیا کسی هست که ما را یاری کند؟
به قول سرور آزادگان جهان حسین بن علی هل من ناصراً ینصرنی سر می دهیم. قضاوت را به خدا و وجدانهای بیدار و آگاه ملت عزیزمام می سپاریم. و همه دست اندرکاران را به خداوند منتقم می سپاریم.
با تشکر پدر و مادر شهید بهنود رمضانی
خانواده عزیز رمضانی، صبر باید کرد چرا که شما اولین کسی نیستید که چنین ظالمانه فرزندتان را از شما می گیرند. و آخرین نیز نخواهید بود. خانواده عزیز رمضانی باز خوش به حال شما که حداقل گذاشتند به صورت صوری هم که شده شکایتی بکنید. ولی هزاران جوان دیگر مانند بهنود عزیز توسط اوباش رژیم کشته شده اند و به خانواده شان حق برگزاری مراسم را نیز نداده اند. از خداوند برایتان صبر می خواهم و دعا می کنم خون فرزندتان هرگز پایمال نشود . ولی نمی دانم چگونه؟ چون تجاربی دارم که همه یکی به یک تلخ تر و دردناکتر که عامیلن جنایت پیشه کشتار جوانان مان، هنوز که هنوز است به عنوان سردار و فرمانده و مدیر و نماینده مجلس و وزیر و ….پشت سر رهبرشان نماز می خوانند؟! و تنها راه ما صبر است.
گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود ولیکن به خون جگر شود
صادق / 08 September 2015
آفرین بر صبر و شجاعت این خانواده داغ دیده و عزیز که با شجاعت و مردانگی در برابر این سفاکان خونریز ایستاده اند و حق قانونی خود را پیگیری می نمایند .
مطمئن باشید روزی فرا خواهد رسید که طومار این خائنین وطن فروش در هم پیچیده خواهد شد و ملت ایران انتقام تاریخی و سختی از این پس مانده ها و تفاله های به ظاهر مذهبی خواهند گرفت و همه آنان را به زباله دان تاریخ و درک واصل خواهند نمود .
به امید نابودی دین اسلام و کلیه مذاهب من در آوردی در جهان و مرگ کلیه دیکتاتور های جهان و در راس آنان ولی امر دزدان جهان خامنه ای جنایتکار .
بهنام / 08 September 2015