لاشه يک قلاده پلنگ جوان در پناهگاه حيات وحش هيرکانيا در حوزه استحفاظی شهرستان گرگان، مرکز استان گلستان کشف شد.

palang-lasheh

خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ايرنا) شامگاه سه‌شنبه ششم مردادماه به نقل از سازمان حفاظت محيط زيست استان گلستان گزارش داد که اين پلنگ در حالی در جنگل‌های تقرستان در پناهگاه حيات وحش هيرکانيا کشف شده که ۱۰ روز از زمان مرگش می‌گذشته و تشخيص جنسيت‌اش امکان‌پذير نبوده است.

استخوان‌های دنده چپ اين پلنگ شکسته بوده اما علت دقيق مرگ اين حیوان اعلام نشده است. سازمان حفاظت محيط زيست استان گلستان گفته که کارشناسان اين سازمان در حال بررسی علت مرگ اين حيوان هستند.

دی‌ماه سال گذشته نيز يک پلنگ بر اثر تصادف جاده‌ای در استان گلستان کشته شد.

همچنين در فروردين سال جاری خورشيدی سه پلنگ در ایران کشته شدند. يک پلنگ در بردسير کرمان و يک پلنگ هم در ارتفاعات روستای «پشت جليل» کهگيلويه و بويراحمد به قتل رسيد و يک پلنگ ديگر هم در کازرون بر اثر تصادف کشته شد.

اميرحسين داداشی، رئيس اداره هماهنگی و ساماندهی امور مناطق سازمان حفاظت محيط زيست ايران اسفندماه سال گذشته گفته بود که ۷۱ قلاده پلنگ در اين کشور از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ تلف شده‌اند. وی همچنين خبر داده بود که در سال ۱۳۹۳ شش قلاده پلنگ تلف شده‌اند.

پلنگ جزو گونه‌های در خطر انقراض است که در سازمان اتحاديه جهانی حفاظت از طبيعت (IUCN) نيز جزو گونه‌های در خطر انقراض به ثبت رسيده است.

پلنگ ايرانی، يکی از بزرگ‌ترين زيرگونه‌های پلنگ است که بومی غرب آسيا‌ست و در فهرست جانوران در معرض خطر انقراض قرار دارد.

ايران مهم‌ترين زيستگاه پلنگ در خاورميانه است و جمعيت مناسب پلنگ در اين کشور، امکان بقای گروه‌های کوچک اين حيوان در قفقاز، شرق ترکيه و احتمالاً ترکمنستان را از راه مهاجرت‌های بين مرزی افزايش می‌دهد، با اين حال تراکم جمعيتی پلنگ در ايران بسيار پايين است.

اصلی‌ترين تهديد پيش روی بقای اين حيوان، جدا شدن زيستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتيکی گروه‌های مختلف اين حيوان است که معمولاً به تشکيل گروه‌های بسيار کوچک منجر شده است، به‌طوری که در قلمرو زيستی اين حيوان، هيچ گروه جمعيتی‌ وجود ندارد که در برگيرنده بيش از ۱۰۰ پلنگ بالغ باشد.

کاهش طعمه پلنگ بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش پروژه‌های زيربنايی در زيستگاه پلنگ، مزاحمت‌های انسانی و از ميان رفتن زيستگاه به دليل چيدن گياهان و قارچ‌های خوراکی، استخراج معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدايی، آتش‌سوزی و چرای دام از جمله عواملی است که منجر به تکه‌تکه شدن زيستگاه‌های اين حيوان شده است.

انواع بز کوهی، گوسفند وحشی، مرال و شوکا طعمه‌های اصلی پلنگ هستند که به شدت کاهش يافته‌اند و اين موضوع بر جمعيت اين حيوان تأثير منفی گذاشته است.