جمعی از روزنامهنگاران ایرانی در بیانیهای به توقیف و تعطیلی زنجیرهای مطبوعات در ایران اعتراض کردند.
این بیانیه اعتراضی در واکنش به توقیف و لغو پروانه فعالیت روزنامه مردم امروز صادر شده است و در آن به توقیف روزنامه «روزان» نیز اشاره شده است.
۱۶۷ روزنامهنگار امضا کننده این بیانیه، «ضمن محکوم کردن توقیف رسانهها در ایران»، خواستار ایجاد فضایی شدهاند که مطبوعات در آن بتوانند با اطمینان به کار خود ادامه دهند.
این در حالی است که در روزهای گذشته، شماری از نمایندگان مجلس ایران خبر از آماده کردن طرحی دادهاند که بر اساس آن روزنامهنگارانی که به گفته آنها «به مقدسات توهین کنند»، برای همیشه از فعالیت رسانهای منع شوند.
حمید رسایی، نماینده تندروی مجلس و از اعضای جبهه پایداری که از بانیان این طرح است، گفته که «براساس این طرح، وزارت ارشاد ملزم به ممانعت از فعالیت افرادی میشود که در رسانههای تحت اختیارشان بارها به مقدسات توهین کردهاند.»
بیشتر بخوانید: نمایندگان مجلس ایران به دنبال «ممنوعالقلم کردن» روزنامهنگاران
روزنامهنگاران معترض به توقیف مطبوعات همچنین خواستار بازگردانده شدن شور و نشاط به تحریریه مطبوعات شدهاند تا «رسانههای کشور بتوانند کارکردهای حرفهای خود را در انتقال خبرها، اطلاعات و افکار به جامعه، تحقق بخشند.»
آنان گفتهاند که «توقیف نشریات حق رسانهها و جامعه را بر گردش آزاد اطلاعات، اخبار و افکار گوناگون و حق مردم را برای دانستن پایمال کرده و امنیت شغلی و استقلال حرفهای روزنامهنگاران را به خطر میاندازد.»
گفتنی است که روزنامه «مردم امروز» به مدیرمسئولی احمد ستاری و سردبیری محمد قوچانی، پس از انتشار تنها ۱۹ شماره، با دستور بازپرس شعبه ۲ دادسرای فرهنگ و رسانه، روز شنبه ۲۷ دیماه توقیف شد.
این روزنامه در یکی از شمارههای آخر خود تصویری از جرج کلونی، بازیگر، فیلمساز و تهیهکننده آمریکایی را با تیتر «کلونی: من هم شارلی هستم» منتشر کرد که باعث توقیفش شد.
بیشتر بخوانید: «مردم امروز» با انتشار «من شارلی هستم» توقیف شد
به دنبال حمله تروریستی روز هفتم ژانویه به دفتر مجله طنز «شارلی ابدو» در پاریس ۱۲ نفر در دفتر این نشریه کشته شدند. کمپین «من هم شارلی هستم» بعد از این کشتار و برای ادای احترام به قربانیان و حمایت از حق آزادی بیان به راه افتاد.
بیشتر بخوانید: آیا همه ما «شارلی» هستیم؟
روزنامهنگاران معترضان به توقیف مطبوعات در ایران اما در نامه اعتراضی خود نوشتهاند که «توقیف مطبوعات از انباشت دانش و تجربه جلوگیری کرده و این فرصت را از روزنامهنگاران و مطبوعات میگیرد تا به تدریج مخاطبان را به رسانهها جلب کنند.»