حسن مکارمی – مژگان کاهن – فواد صابران
از راست به چپ: حسن مکارمی – مژگان کاهن – فواد صابران

مژگان کاهن، روانشناس بالینی از بلژیک، به موضوع «انسان بی‌خشونت: رویا یا واقعیت؟» پرداخت و عوامل تربیتی لازم در پیشگیری از خشونت و این موضوع را بررسی کرد که چه عواملی به کنترل خشم کمک می‌کنند.

به گفته کاهن رابطه‌ای مستقیم بین رفتار خشونت‌آمیز پدر و مادر و شخصیت کودکان وجود دارد.

خشونت مستقیم، تنبیه بدنی و رفتار تحقیرآمیز باعث به وجود آمدن تصویری منفی در کودک می‌شود و به این ترتیب او نیز به نوبه خود یاد می‌گیرد که چگونه خشونت بورزد.

به اعتقاد این روان‌شناس بالینی رفتار اولیا، عدم ثبات در رفتار تربیتی و ناهماهنگی در اصول تربیتی از دیگر عوامل خشونت‌زا هستند.

خودشیفتگی در خانواده

وحید رواندوست، روانشناسی بالینی و پژوهشگر در دانشگاه استکهلم، به «ریشه‌های پرخاشگری و خشونت در خانواده خودشیفته» پرداخت.

به گفته این کارشناس، در خانواده‌های خودشیفته کشمکش زیادی بین زن و مرد وجود دارد؛ هم بین اولیا، هم بین آنان و فرزندان‌شان.

وحید رواندوست
وحید رواندوست

وی گفت: «افراد خودشیفته عاشق تعریف و تحسین هستند و برای آنها دیگری هرگز ایده‌ال نیست. به این ترتیب که  می‌خواهند زمینه‌هایی که دیگران برای تحسین و تکریم می‌گیرند، به خودشان تعلق داشته باشد.»

به اعتقاد رواندوست «خودشیفته‌ها انسان‌هایی باهوش هستند و می‌توانند روابط نسبتاً مناسبی با بیرون برقرار کنند.»

وی ادامه داد: «کودکان در خانواده خودشیفته زمینه حسد و تهاجم آشکار دارند.» به نظر رواندوست کمک به اینگونه افراد راه بسیار طولانی و پرهزینه‌ای را به دنبال دارد.

جامعه‌ خشونت‌زده

روز دوم همایش با سخنان عباس ابطحی درباره انتخاب موضوع خشونت برای سومین همایش روان‌شناسان و روان‌پژوهان ایرانی خارج از کشور آغاز شد.

او با تاکید براینکه جامعه ما خشونت‌زده است، گفت: «مهم است که قبول کنیم خشونت مسأله مهمی در جامعه ماست. مهم است که در خشم خود غرق نشویم. در لحظه خشم ارتباط ما با زندگی قطع شده است. لحظه‌ای که نیاز خودمان را تشخیص می‌دهیم، زنده هستیم و هدف داریم و دیگر عاجز نیستیم.»