به گزارش رویترز، پيرزن ۱۱۰ سالهای که گفته میشد سالخوردهترين بازمانده هولوکاست بود، در لندن درگذشت.
آليس هرتز سومر، نوازنده و پيانيست يهودی، اهل پراگ بود. او از فرانتس کافکا بهعنوان يکی از دوستان خانوادگیاش ياد میکند.
اکنون مستندی که درباره زندگی او ساخته شده نامزد جايزه اسکار است.
در ۱۹۴۳، نازیها آليس و پسر کوچکش را به اردوگاه “ترهزين اشتات” فرستادند. اردوگاهی که جان دهها هزار نفر را گرفت.
همسر و مادرش هر دو در جنگ دوم جهانی کشته شدند و تنها او و پسرش از اين سرنوشت جان سالم به در بردند.
به گزارش آسوشيتدپرس تخمين زده میشود که از ميان ۱۴۰ هزار يهودی به اسارت درآمده در “ترهزين اشتات” ۳۳ هزار و ۴۳۰ نفر کشته شدهاند. حدود ۸۸ هزار نفر نيز به آشويتس و اردوگاههای مرگ انتقال يافتند و بسياری در آنجا جان باختند.
آليس و پسرش جزو ۲۲ هزار بازماندگانی بودند که از اردوگاه مرگ نجات پيدا کردند.
نوه او، آريل سومر، روز يکشنبه در لندن، مرگ وی را تأييد کرد و گفت: “آليس سومر امروز صبح، در آرامش، در حالی که خانوادهاش کنار بسترش بودند، درگذشت. درباره وی زياد نوشته شده. اما برای ما که او را بهتر میشناختيم، او «جیجی» عزيزمان بود.”
آريل سومر افزود: “او ما را دوست داشت، با ما میخنديد، و در کنار ما از موسيقی لذت میبرد. او برايمان الهامبخش بود. برای هميشه جای خالیاش را در کنارمان احساس خواهيم کرد.”
هرتز سومر در نوامبر ۱۹۰۳ در پراگ به دنيا آمد. سال ۱۹۴۵ زمانی که ارتش سرخ شوروی اردوگاه آنها را فتح کرد، او و پسرش رافائل از اسارت آلمانها آزاد شدند. و سرآخر پيش از آنکه در لندن اقامت کنند به اسرائيل رفتند.
رافائل رهبر ارکستر و نوازنده ويولن سِل، در سال ۲۰۰۱ درگذشت.
فيلم مستند “خانم شماره شش” زندگی هرتز سومر را روايت میکند. اين فيلم در مراسم آکادمی اسکار، کانديد عنوان بهترين فيلم کوتاه مستند است.
مالکوم کلارک، کارگردان فيلم و نيک ريد، تهيهکننده، در گفتههایشان اشاره کردند که روايت داستان او تجربه تکاندهندهای برای فيلمسازان بوده و ثبت “آموخته”های او برای نسلهای آينده مايه افتخارشان است.
هرتز سومر که در کنار ديگر نوازندگان برای تقويت روحيه خود و ديگران در اردوگاه کنسرت اجرا میکرد، پيش از مرگ گفت که بتهوون مذهبش است و موسيقی جانش را نجات داده است.
اين گفته وی مشهور است که کينهای در دل ندارد و زندگیاش را هديهای خارق از عادت میپندارد.