کارل بیلت وزیر امور خارجه سوئد، امروز سوم فوریه سال جاری به دعوت دولت ایران به تهران سفر کرده است. این سفر سه روزه، موجب واکنش و تظاهرات شماری از فعالان اجتماعی – سیاسی ایرانی و سوئدی در شهرهای مختلف سوئد ازجمله استکهلم و گوتنبرگ شده است.
به گزارش رادیو زمانه، این سفر در حالی صورت می‌گیرد که کارل بیلت به تازگی در چهل و چهارمین اجلاس اقتصاد جهانی در داووس سوئیس با محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران ملاقات کرده بود. او در حاشیه این نشست عنوان کرده بود: «نباید از یاد برد که ایران دارای یک سیستم سیاسی – مذهبی استبدادی است.»
وزیر امور خارجه سوئد در هفته پیش رو نیز در کنفرانس امنیتی مونیخ به همراه یوکیا آمانو دبیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با ظریف به گفت‌وگو خواهد نشست و همین نکته موجب افزایش حساسیت نسبت به سفر وی به تهران شده است.
اردلان شکرآبی در نامه خود به وزیر امور خارجه سوئد از وی پرسیده است: «آیا وزیر امورخارجه قصد دارد در سفرش به ایران از نقض حقوق بشر در این کشور انتقاد و با منتقدان رژیم و فعالان دموکراسی خواه دیدار کند؟»
در پی اعتراض‌های مطرح شده در چند روز اخیر، وی روز گذشته در برنامه‌ای تحت عنوان «دستور کار» در تلویزیون سوئد حاضر شد و در پاسخ به اینکه سفر به یک دیکتاتوری مذهبی را چگونه توجیه می‌کند، توضیح داد: «ما باید با ایران در تماس باشیم. ایران کشوری با سابقه فرهنگی بسیار غنی، اما وضعیت سیاسی بی‌اندازه پیچیده است. در رابطه با ایران باید حتی از کوچکترین فرصت‌ها جهت بهبود وضعیت و تغییر استفاده کرد.»
کارل بیلت تاکید کرد که در گفت‌وگو با مقام‌های سیاسی ایران، لازم است نخست درباره مسئله حقوق بشر بحث شود.
در این برنامه تریتا پارسی فعال و پژوهشگر سیاسی ساکن آمریکا و ناهید پرشون فیلمساز ایرانی ساکن سوئد نیز حضور داشتند.
پارسی، سفر کارل بیلت به ایران را سفری موثر دانست و گفت: «دمکراسی مرحله به مرحله تحقق پیدا می‌کند و باید با استفاده از همه فرصت‌های کوچک و به تدریج صورت بگیرد.»
پرشون اما سفر مقامات بلندپایه کشورهای مختلف به ایران را نادرست دانست و تاکید کرد که این سفرها دست حکومت ایران را برای استفاده تبلیغی به نفع خود و ادامه نقض حقوق بشر بازتر خواهند کرد.
دیدار با فعالان سیاسی منتقد
طی روزهای اخیر چند نامه به وزیر امور خارجه سوئد ارسال شده که از آن جمله است نامه اردلان شکرآبی نماینده پارلمانی حزب سوسیال دموکرات.
او سفر کارل بیلت را نشانه «آب شدن یخ رابطه ایران با اروپا» بعد از توافق موقت ژنو پیرامون برنامه هسته‌ای ایران دانسته است.
نماینده پارلمانی حزب سوسیال دموکرات در این نامه از وزیر خارجه سوئد خواسته است تا در سفر به ایران به طور شفاف درمورد نقض حقوق بشر در این کشور موضعگیری کند. وی نوشته است: «به بهبود روابط ایران با جامعه جهانی باید با نگاهی مثبت، اما محتاطانه نگریست. چراکه در این کشور بهبودی محسوس در سیاست داخلی در حوزه حقوق بشر مشاهده نمی‌شود.»
شکرآبی در نامه خود به ادامه «نقض سیستماتیک آزادی و حقوق شهروندان»، «دستگیری فعالان سیاسی»، «اعدام فعالان سیاسی و عقیدتی» و «محدودیت دسترسی شهروندان به اطلاعات آزاد و نبود آزادی بیان» در دولت یازدهم و پس از روی کار آمدن حسن روحانی اشاره و تاکید کرده است: «جمهوری اسلامی نیاز دارد که از سوی کشورهای عضو اتحادیه اروپا این نکته را دریابد که ذوب شدن یخ روابط، توجیه‌گر رفتار خشن آن حکومت با زندانیان سیاسی و تبعیض زنان و اقلیت‌ها و همچنین نقض دیگر آزادی‌ها و حقوق شهروندان نیست.»
نماینده پارلمانی حزب سوسیال دموکرات در انتهای نامه سرگشاده خود پرسیده است: «آیا وزیر امورخارجه قصد دارد در سفرش به ایران از نقض حقوق بشر در این کشور انتقاد و با منتقدان رژیم و فعالان دموکراسی خواه دیدار کند؟»
حقوق بشر، موضوع کلیدی
ییته گوته‌لند از حزب سوسیال دمکرات و رئیس هیئت مدیره کمیته ایران سوئد و پرنیلا استول همّار از حزب سبز و جانشین رئیس هیئت مدیره کمیته ایران سوئد در نامه‌ای به وزیر امور خارجه که امروز در روزنامه افتون بلادت منتشر شده است نوشته‌اند: «احترام به حقوق بشر در ایران یک موضوع کلیدی برای سوئد است.»
ییته گوته‌لند و پرنیلا استول همّار با اشاره به اینکه غرب به شکلی ناعادلانه، تنها به منافع خود در پیوند با ایران فکر می‌کند در نامه خود تاکید کرده‌اند: «مقامات کشورهای جهان باید در دیدار با رهبران ایران به طور مداوم مسائل مربوط به حقوق بشر و دموکراسی را در اولویت بحث قرار دهند.»
این دو فعال سیاسی ضمن اینکه سفر کارل بیلت به ایران را فرصتی خوب برای مذاکره دانسته‌اند، آزادی زندانیان سیاسی (چه آنها که در زندان هستند و چه آنها که در حصر خانگی به‌سر می‌برند) را به عنوان شرطی ضروری برای ادامه همکاری سوئد با ایران مطرح کرده‌اند.
نویسندگان نامه یادشده همچنین به نبود «آزادی مطبوعات»، «آزادی احزاب و تشکل‌ها» و «آزادی مذاهب» در ایران و همچنین مجازات‌های خشن در این کشور ازجمله مجازات اعدام اشاره کرده‌اند و نوشته‌اند: «در سال‌های اخیر، تمرکز جهانی در پیوند با مسائل ایران، به طور مشخص روی برنامه هسته‌ای بوده است و این تمرکز یک‌جانبه کافی نیست.»
ییته گوته‌لند و پرنیلا استول همّار با اشاره به اینکه غرب به شکلی ناعادلانه، تنها به منافع خود در پیوند با ایران فکر می‌کند در نامه خود تاکید کرده‌اند: «مقامات کشورهای جهان باید در دیدار با رهبران ایران به طور مداوم مسائل مربوط به حقوق بشر و دموکراسی را در اولویت بحث قرار دهند.»
به عقیده این دو فعال سیاسی، تمرکز بر دموکراسی و حقوق بشر تنها سیاست بلندمدتی است که می‌تواند صلح و ثبات در کشور ایران و منطقه خاورمیانه را تضمین کند.
پافشاری بر لغو مجازات اعدام
«جمعیت پشتیبانی از مبارزات مردم ایران» نیز در نامه‌ای دیگر با اشاره به بحرانی‌تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران نوشته است: «شرایط ایران علی رغم وعده‌های انتخاباتی، بحرانی‌تر شده است. اعدام‌ها نه تنها متوقف نشده‌اند، بلکه به صورت چشمگیری افزایش یافته‌اند. زندانیان سیاسی همچنان در زندان بسر می‌برند و امید چندانی به آزادی آنها وجود ندارد. خبرنگاران و دگراندیشان به طور مرتب دستگیر می‌شوند و حقوق شهروندی و حقوق بشر دائماً نقض میشود.»
در این نامه با ذکر این نگرانی که مبادا برای حل بحران هسته ای با ایران، مسائل مربوط به حقوق بشر به حاشیه رانده شوند از وزیر امور خارجه سوئد و هیئت سوئدی بازدیدکننده از ایران خواسته است تا در گفت‌وگوی خود با دولت ایران، خواست جهانی لغو اعدام‌ها و آزادی زندانیان سیاسی و رعایت حقوق بشر را مورد توجه قرار دهند و بر آن پافشاری کنند.»
این باند تریتا پارسی **** باعث مشروعیت بخشیدن به دیکتاتوری در ایران و نقض حقوق پناهندگان در خارج از ایران میشود.این اقا حتی یک گام جهت دموکراسی برنداشته است و اینکه فعال سیاسی نامیده می شود بسیار متعجبم
فرامرز / 03 February 2014
میلیون ها ایرانی در داخل ایران از بهبود رابطه ایران و غرب خوشحالند رادیو زمانه فقط نظرات یک عد ه قلیل از همونطنان مقیم خارج رو منعکس می کنه
مجتبی / 03 February 2014
مجتبی ! این چندمین بار است که غرب با ایران ترمیم روابط می کند؟ نتیجه ی همه ی این تجربیات بدتر شدن وضع سعادت مردم ایران و تبدیل نظام ایران به یک سیستم اوباشگری شبه دیکتاتوری و شدیدا فاسد بوده که تعفن آن به کل منطقه و حتی جهان کشیده شده. تحریم ها این بار نظام گندیده را به زانو انداخته بود و می توانست به تغییرات مناسبی در داخل منجر شود. متاسفانه بدلیل سیاست باز بودن شگرف آخوند ها و بی همتی و بی همیتی و بی رگی شدید اکثریت مردم ایران، باز هم اینها از دام رهیدند. نمی دانم جواب تاریخی ما به ایران آینده( اگر اصولا وجود داشته باشد) چه خواهد بود؟ در مورد مردمی که تن به گلستان و ترکمانچای دادند چه فکر می کنی؟ فکر می کنی با راه انداختن مجدد 4 تا کارخانه ی مونتاژ ماشین های در پیتی فرانسوی وضع ایران بهتر می شود؟
در پایان سوال مختصری دارم: آیا برای امور تخصصی ( مثل درمان، مهندسی و …) به متخصص های قلیل صاحب نظر رجوع می کنی یا به آرای عمومی؟ چرا فکر می کنی “میلیونها ایرانی” می توانند تصمیم درستی در مورد نظام سیاسی کشور خود که کاری تخصصی است اتخاذ کنند؟ نمی دانی که نخبگان واقعی از دست همین میلیونها مردم اغلب به بیرون پناه برده اند؟
طاهر / 03 February 2014
باید بدون حب و بغض دید رفتن بهتر است یا نرفتن که مسلما رفتن به نرفتن اولی است. چون اگر نمیرفت بازهم وضع به همین منوال میبود. پس رفتن اقای وزیر شاید بتواند کاری در جهت مثبت کند. حالا اگر رفتند و تغییری هم حاصل نشد از انچه که الان هست هم بدتر نخواهد شد. اما اگر رفتن ایشان در زمینه احقاق حقوق دگر اندیشان تغییری ایجاد کند جای تشکر دارد. صبر کنیم و ببینیم چه پیش می آید.
anonymous / 04 February 2014
در حال حاضر مهم ترین مشگل این مملکت بیکاری تورم و رکود اقتصادی هست تضعیف سیستم سیاسی ایران در حال حاضر منجر به تضعیف امنیت و نابودی هر چه بیشتر اقتصاد ایران می شود و با توجه به همسایه های فرصت طلب ما که منافع ملی خود را در نابودی ایران می بینند تکرار عهد نامه های بد تر از ترکانچای دور از تصور نخواهد بود. فراموش نشود که ما در منطقه خاورمیانه زندگی می کنیم همسایه های ما عراق و افغانستان و . . . هستند که فقر و بی سوادی و خشونت و افراطی گری در آنها موج می زند علی الخصوص افراطی گری مذهبی که واقعیت مسلم خاورمیانه است و کشور ما ایران نیز از این واقعیت مستثنا نیست.
به نظر من ریشه این مشکلات در فقر و مشکلات اقتصادی است، رشد اقتصادی بالا برای مدت طولانی منجر به گسترش طبقه متوسط می شود و راه را برای توسعه آزادی های مدنی باز می کند. خوشبختانه در حال حاضر اولویت اول دولت روحانی اقتصاد است و من امیدوارم به زودی شاهد رفع همه تحریم های غرب و آغاز تعامل همه جانبه ایران با کشورهای دنیا باشیم و با توجه منابع انسانی و طبیعی و هم چنین امنیت بالایی که در کشور وجود دارد اطمینان دارم گفته آقای روحانی در اجلاس داووس مبنی بر تبدیل ایران به یکی از ده قدرت اقتصادی جهان در سی سال آینده محقق خواهد شد.
مجتبی / 04 February 2014