همزمان با سفر سه روزه حسن روحانی رئیس جمهور ایران به استان خوزستان، سازمان عفو بین‌الملل از نقض حقوق بشر اقلیت‌ عرب در ایران انتقاد کرده است.

عموری، البوشوکه، شعبانی، راشدی

این سازمان در بیانیه‌ای که روز گذشته منتشر کرده، با تاکید بر اینکه عفو بین‌الملل از سخنان رئیس جمهور ایران در در پیوند با رفع تبعیض‌ها استقبال می‌کند، از ادامه محدودیت‌ها علیه حقوق اجتماعی، فرهنگی، زبانی و مذهبی اقلیت‌ها ابراز نگرانی کرده است.

حسن روحانی گفته بود: «دولت هیچگونه تبعیض حقوق شهروندی نسبت به اقوام و عشایر را نمی‌پذیرد.»

 اعدام‌ها را متوقف کنید

سازمان عفو بین‌الملل از مقامات ایرانی خواسته حکم اعدام شماری از فعالان عرب را متوقف کنند.

عفو بین‌الملل به احکام اعدام هادی راشدی، محمدعلی عموری‌نژاد، جابر آلبوشوکه و مختار آلبوشوکه اشاره کرده است.

سازمان عفو بین‌الملل گفته است، «بی‌اطلاعی خانواده‌ها از محل نگهداری فرزندان‌شان»، «امتناع حکومت از تحویل پیکرهای اعدامیان» و همچنین «عدم دسترسی به محل دفن» آنان ازجمله اقدام‌هایی است که در تضاد با تعهدات بین‌المللی ایران به شمار می‌رود.

این زندانیان در سال ۲۰۱۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و درتاریخ هفتم جولای ۲۰۱۲ از سوی دادگاه انقلاب به اتهاماتی مانند «محاربه» و «اقدام علیه امنیت ملی» به مجازات اعدام محکوم شدند. در همان سال اعترافات تلویزیونی هاشم شعبانی‌نژاد و هادی راشدی پخش شد.

 احکام اعدام زندانیان یادشده در ژانویه ۲۰۱۲ از سوی دیوان عالی کشور تائید شده است.

سرنوشت نامعلوم دو زندانی سیاسی

در بخش دیگری از بیانیه سازمان عفو بین‌الملل به انتقال دو زندانی سیاسی دیگر به مکانی نامعلوم اشاره شده است.

هادی راشدی و هاشم شعبانی نژاد
هادی راشدی و هاشم شعبانی نژاد

این سازمان گفته، در تاریخ هفتم دسامبر ۲۰۱۳ هادی راشدی و هاشم شعبانی‌نژاد از زندان کارون اهواز به محلی نامعلوم انتقال داده شده‌اند. عفوبین الملل می‌گوید، تاکنون پاسخ مشخصی در مورد محل نگهداری این زندانیان به خانواده‌ها داده نشده است.

این سازمان نسبت به سرنوشت این دو زندانی ابراز نگرانی کرده و به اعدام چهار زندانی به‌نام‌های غازی عباسی، عبدالرضا امیر خنافره، عبدالامیر مجدمی و جاسم مقدم پناه در نوامبر ۲۰۱۳ اشاره کرده است که قبل از اعدام به مکانی نامعلوم منتقل شده بودند.

در بیانیه‌ آمده است: «خانواده‌ها از تاریخ دقیق اعدام فرزندان خود چه در روز اعدام و چه درقبل یا بعد از آن اطلاع پیدا نکردند و تاکنون پیکرهای فرزندان خود را دریافت نکرده‌اند.»

در بیانیه سازمان عفو بین‌الملل همچنین به اعدام چهار زندانی دیگر به نام‌های عبدالرحمان حیدریان، طا‌ها حیدریان، عباس حیدریان و علی شریفی در ژوئن ۲۰۱۲ اشاره شده است. آنان هم پس از انتقال به مکانی نامعلوم اعدام شدند و تاکنون خانواده‌ها از محل دفن پیکر فرزندان‌شان اطلاعی ندارند.

چندی پیش علی یونسی دستیار ویژه حسن روحانی در امور اقوام و اقلیت‌ها در پاسخ به پرسش خبرگزاری ایسنا در پیوند با مسئله زندانیان در مناطق اقلیتی گفته بود: «اگر چنین زندانیانی باشند، ما حتماً پیگیر احوالات آن‌ها خواهیم بود.»

این سازمان گفته است، «بی‌اطلاعی خانواده‌ها از محل نگهداری فرزندان‌شان»، «امتناع حکومت از تحویل پیکرهای اعدامیان» و همچنین «عدم دسترسی به محل دفن» آنان ازجمله اقدام‌هایی است که در تضاد با تعهدات بین‌المللی ایران به شمار می‌رود.

این سازمان از مقامات ایران خواسته است مکان نگهداری هادی راشدی و هاشم شعبانی‌نژاد را اعلام و حکم اعدام پنج زندانی را متوقف کند.

عفو بین‌الملل خواستار تشکیل دادگاهی عادلانه برای این زندانیان شده است.

رفع تبعیض‌ و اعدام

حسن روحانی طی ماه‌های گذشته در بیانیه‌ها و سخنرانی‌های خود بار‌ها بر رفع تبعیض علیه اقلیت‌ها تاکید کرده است.

آخرین بار در استان خوزستان گفت: «می‌خواهیم تبعیضی نباشد و اگر تبعیضی باشد، در جهت عکس از عشایر استفاده کنیم. در شرایط مساوی حق تقدم باید با نیروهای محلی باشد.»

این در حالی است که فعالان حقوق بشر طی سال‌های گذشته همواره نسبت به عدم استخدام مردم بومی انتقاد کرده‌اند.

سازمان عفو بین‌الملل نیز در بیانیه خود به موضوع محرومیت و تبعیض در استخدام‌ در جوامع اقلیتی اشاره کرده است.

پس از روی کار آمدن حسن روحانی دست کم بیست زندانی عرب، کرد و بلوچ در زندان‌ها اعدام شدند.

چندی پیش علی یونسی دستیار ویژه حسن روحانی در امور اقوام و اقلیت‌ها در پاسخ به پرسش خبرگزاری ایسنا در پیوند با مسئله زندانیان در مناطق اقلیتی گفته بود: «اگر چنین زندانیانی باشند، ما حتماً پیگیر احوالات آن‌ها خواهیم بود.»

او در ادامه گفته بود: «خیلی چیز‌ها در دست آقای روحانی نیست. بالاخره قوه قضائیه تشکیلاتی است که کار خودش را انجام می‌‪‌دهد. یعنی بخش زیادی از این مسائل در اختیار دولت نیست. بنابراین حل این مسائل زمان می‌‪‌برد. اقدام دولت تنها می‌‪‌تواند بخشی از مسائل را حل کند. خیلی از مسائل به دولت مربوط نیست.»