گرچه شب یلدا در شهرهای بزرگ ایران رنگ و بوی امروزی گرفته ، اما هنوز در برخی مناطق ایران با سنت‌های محلی درآمیخته است. در بخشهایی از خراسان که این مراسم با نام شب چله برگزار می‌شود، مهمانان با خود چراغی به خانه میزبان می‌برند، از این‌رو گاهی به این مراسم «شب‌چراغ» یا «چهل‌چراغ» نیز گفته می‌شود. همچنین خوراکی‌هایی که در نقاط مختلف ایران در این شب خورده می‌شود با یکدیگر متفاوت است. در خراسان شمالی خوردن لبو و چغندر بسیار رایج است در حالی که در کردستان، نوعی خربزه را به مدت چند روز در تفاله سرکه می‌گذارند تا از آن «کالک ترش» یا خربزه ترش به عنوان یکی از اصلی‌ترین خوراکی‌های شب چله تهیه شود. در لرستان خوردن شاهدانه در میان آجیل شب چله متداول است. در روستای تاریخی «وفس» در شمال غربی استان مرکزی، در گویش محلی به شب چله «شوو چلی» گفته می‌شود. در این شب شیرینی‌های مخصوص که عمدتاً با شیره انگور تهیه شده مصرف می‌شود.
در بخشهایی از کرمان مردم تا صبح بیدار می‌مانند و معتقدند قارون در این شب به شکل یک هیزم شکن به خانه فقرا رفته و به آن‌ها هیزم می‌دهد و این هیزم تبدیل به شمش طلا می‌شود.