والتر ینس، نویسنده و فیلسوف و زبان‌شناس بزرگ آلمانی ۱۹ خرداد ماه (۹ ژوئن) در ۹۰سالگی در توبینگن درگذشت.
والتر ینس، استاد خطابه و رییس سابق آکادمی هنر در برلین سال‌ها از بیماری آلزایمار رنج می‌برد. او یکی از مدافعان سرشناس آزادی و آزادی بیان در آلمان به شمار می‌آمد و به لحاظ توانایی‌اش در هنر سخنوری، آلمانی‌ها به او لقب “سخنور ملت” را داده بودند.
مهم‌ترین اثر ینس در قلمرو ادبیات داستانی، “نه. جهان متهمان” نام دارد که در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم نام او را در آلمان و فرانسه پرآوازه کرد. ینس اما به تدریج به نقد ادبی روی آورد و در کنار مارسل رایش رانینسکی از مهم‌ترین منتقدان آلمان شد. او از اعضای “گروه ۴۷” بود و به لحاظ تأثیرپذیری‌اش از ولتر، به او لقب “ولتر کوچکِ جمهوری فدرال” را داده بودند.
بسیاری از روشنفکران در آلمان والتر ینس را یک مرجع اخلاقی می‌دانند. او همراه با نویسندگانی مانند هاینریش بل در شکل‌گیری دموکراسی در آلمان نقش مهمی ایفا کرد.
والتر ینس به توماس مان، نویسنده سرشناس آلمانی علاقمند بود و به همراه همسرش، کاتارینا چندین عنوان کتاب درباره توماس مان و زندگی و شرح حال او و خانواده‌اش منتشر کرده بود.