سازمان‌های غيردولتی مدافع محيط زيست روز پنج‌شنبه ۳۰ آبان‌ماه (۲۱ نوامبر) کنفرانس آب و هوايی سازمان ملل در ورشو را به نشانه اعتراض به بی‌حاصل بودن آن، ترک کردند. اين اقدامی بی‌سابقه در کنفرانس‌های آب و هوايی سازمان ملل بود.
به‌گزارش خبرگزاری فرانسه، نهادهای غيردولتی گرين‌پيس (صلح سبز)، آکسفام، صندوق جهانی طبیعت، دوستان زمین اروپا و کنفرانس بین‌المللی اتحادیه‌ها معتقدند اين کنفرانس به هيچ نتيجه‌ای نخواهد رسيد.
کنفرانس آب و هوايی ورشو از ۲۰ آبان ماه (۱۱ نوامبر) آغاز شده و تا يکم آذرماه (۲۲ نوامبر) ادامه دارد. در اين کنفرانس بيش از ۹ هزار نماينده از ۱۹۰ کشور جهان شرکت دارند. هدف از برگزاری اين کنفرانس، آماده‌سازی شرايط برای امضای پيمان جديدی در مورد مقابله با تغيير آب و هوا در سال ۲۰۱۵ است.
نهادهای مدنی اعلام کردند: “سازمان‌ها و جنبش‌های نماينده جامعه مدنی در چهار گوشه جهان، تصميم گرفتند برای استفاده بهتر از وقت خود مذاکرات را ترک کنند.”
اين حرکت بی‌سابقه نهادهای مدنی بدبينی به اين کنفرانس را بيشتر کرد.
صبح امروز کُنی هيدگارد، کميسر آب و هوا در اتحاديه اروپا از “عدم پيشرفت مذاکرات” در کنفرانس ورشو اظهار تأسف کرد.
وی با اشاره به نتايج کنفرانس آب و هوايی سازمان ملل در دوربان آفريقای جنوبی، در سال ۲۰۱۱، گفت: “ما نمی‌توانيم نسبت به کنفرانس دوربان به عقب بازگرديم.”
جامعه جهانی در کنفرانس دوربان هدف خود را رسيدن به يک توافقنامه در کنفرانس سال ۲۰۱۵ در پاريس قرار داد.
هدف از اين توافق، که در سال ۲۰۲۰ به اجرا در خواهد آمد و بزرگ‌ترين دستاورد در مورد تغييرات آب و هوايی به‌شمار می‌رود تصويب قانونی جهانی و الزام‌آور در رابطه با توليد گازهای گلخانه‌ای است که بر اساس آن گرمايش زمين می‌بايست به دو درجه سانتی‌گراد محدود شود.
در حال حاضر توليد گازهای گلخانه‌ای همچنان افزايش می‌يابد و گرمای زمين نيز نزديک به چهار درجه سانتی‌گراد افزايش داشته است.
بيشتر کشورها، بر مسئوليت تاريخی کشورهای صنعتی در گرمايش زمين تأکيد دارند و آن‌ها را مسئول تغيير آب و هوای جهان می‌دانند. اين کشورها از “حق توسعه” خود دفاع می‌کنند.
آمريکا، دومين کشور آلوده‌کننده جهان به‌شدت اين اتهام را رد می‌کند و می‌گويد، چين، اولين کشور آلوده‌کننده جهان، از چنين تصميماتی به سود خود استفاده خواهد کرد.
تاد استرن، رئيس هيئت مذاکره‌کننده آمريکا می‌گويد: “در اين زمينه ايدئولوژیکی نبايد برخورد کرد.”
به‌گفته وی توافقی بر اساس اين تقسيمِ راه ميان کشورهای توسعه‌يافته و در حال توسعه “عمل نخواهد کرد”.
بسياری از مدافعان محيط زيست تغييرات ناگهانی جوی در جهان که فجايعی شبيه آن‌چه در فيليپين و ايتاليا را در پی دارد، نتيجه افزايش توليد گازهای گلخانه‌ای می‌دانند و معتقدند منافع اقتصادی کشورهای صنعتی مانع اصلی در عدم تصويب قانونی جهانی برای کاهش توليد گازهای گلخانه‌ای است.