پگاه آهنگرانی، بازیگر سرشناس سینمای ایران به ۱۸ ماه حبس تعزیری محکوم شده است.
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از منیژه حکمت، مادر پگاه آهنگرانی گزارش داد که این بازیگر سرشناس سینمای ایران در دادگاه بدوی به ریاست قاضی «مقیسه» به ۱۸ ماه حبس تعزیری محکوم شده است.
منیژه حکمت: «نجابت زیاد کثافت به‌همراه دارد، به‌علت شرایط سعى کردم آرام باشم، ولى سکوت ما را حمل بر مجرم دانستن کرده‌اند.»
خانم حکمت به ایسنا گفته است: «پگاه آهنگرانی قریب به سه سال است که از طرف دادسرای امنیت تهران ممنوع‌الخروج است و به‌رغم دعوت از سوی جشنواره‌های مختلف، موفق به حضور در آنها نشده. برای مثال، هم‌اینک فیلم “دربند” که این بازیگر برای بازی در آن موفق به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شده، بدون وی در جشنواره شیکاگو حضور دارد.»
منیژه حکمت، کارگردان و تهیه‌کننده سینما پیش از آنکه خبر محکومیت پگاه آهنگرانی را رسانه‌‌ای کند در صفحه فیسبوکش، در نوشته کوتاهی با عنوان «پگاه بازداشت نشده است» نوشته بود: «نجابت زیاد کثافت به‌همراه دارد، به‌علت شرایط سعى کردم آرام باشم، ولى سکوت ما را حمل بر مجرم دانستن کرده‌اند.»
و در ادامه خواهان پاسخگویی مسئولان شده و نوشته بود: «برادران! نجابت ما را دیدید و شرم نکردید (…) مردم قضاوت خواهند کرد. امیدوارم جواب قانع‌کننده‌اى درباره دستگیرى دو سال و نیم گذشته و ادامه ماجرا داشته باشید.» (+)
خانم حکمت در گفت و‌گو با ایسنا اظهار امیدواری کرد که محدودیت‌های اعمال‌شده بر پگاه آهنگرانی کاسته شود و در رأی صادر شده تجدید نظر شود.
پگاه آهنگرانی شامگاه ۱۹ تیرماه ۱۳۹۰ توسط پنج نفر که احتمال داده می‌شد از مأموران حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی بودند در منزل شخصی‌اش دستگیر شد و ۲۲ تیرماه به اطلاعات سپاه تحویل داده شد.
خانم آهنگرانی در آن زمان در تماس کوتاهی به مادرش گفته بود که نه می‌داند کجاست و نه می‌داند جرمش چیست. پس از مدتی هم که خبری از خانم آهنگرانی نرسید، خانواده‌اش به رسانه‌ها اعلام کردند که او ناپدید شده است.
یک سایت وابسته به نهادهای امنیتی در ایران در واکنش به خبر محکومیت پگاه آهنگرانی، این هنرمند ایرانی را به «بی‌توجهی به اعتقادات دینی» متهم کرد.
پگاه آهنگرانی در کنار بازیگری فیلم‌های مستند نیز می‌سازد. او در مستند «ده‌نمکی‌ها» به زندگی مسعود ده‌نمکی، از رهبران انصار حزب‌الله که چند سالی است به فیلمسازی روی آورده، می‌پردازد. این فیلم دو سال پیش از تلویزیون فارسی‌زبان بی‌بی‌سی پخش شد. پگاه آهنگرانی به تنی چند از دوستانش گفته بود که به این دلیل توسط وزارت اطلاعات مورد بازخواست قرار گرفته است.
یک سایت وابسته به نهادهای امنیتی در ایران هم در واکنش به خبر محکومیت پگاه آهنگرانی، این هنرمند ایرانی را به «بی‌توجهی به اعتقادات دینی» متهم کرد و نوشت: «سخنان و تصاویر غیراخلاقی او که خود در فضای عمومی اینترنت منتشر کرده، گواهی بر این واقعیت تلخ است که وی به اعتقادات اسلامی و دینی بی‌توجه بوده و به قوانین و ارزش‌های دینی کشور دهن‌کجی می‌کند.»
در ۲۱ خرداد ماه، ۱۴۰ هنرمند ایرانی با انتشار بیانیه‌ای از حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت کرده بودند. پگاه آهنگرانی هم یکی از این هنرمندان بود. (+)
پگاه آهنگرانی در سال ۱۳۸۷ در بیست و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر کاندیدای نقش دوم زن برای بازی فیلم «زادبوم» ساخته ابوالحسن داوودی شد.
او در فیلم‌های دیگری مانند «آقا یوسف»، «صدا‌ها»، «خواب زمستانی»، «سه زن و طبقه سوم» نیز بازی کرده است.
خانم آهنگرانی چند فیلم مستند هم ساخته است که از آن میان میتوان به «محاکات غزاله علیزاده» و «ده‌نمکی‌ها» و «تماشاخانه» اشاره کرد.
پگاه آهنگرانی در مستند «محاکات غزاله علیزاده» با نزدیکان این نویسنده، از جمله با دخترش سلمی، و چند تن از دوستان او، کسانی مانند مسعود کیمیایی، محمد علی سپانلو و بهرام بیضایی گفت‌و‌گو کرده و تلاش کرده از زوایای گوناگون زندگی غزاله علیزاده، نویسنده سرشناس ایرانی را بنمایاند.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20131028_Pagah_Ahangarani_Shahzadeh.mp3[/podcast]
آفرین پگاه آهنگرانی .
همچنان و با شجاعت بیشتر به کارت ادامه بده .
موفق و پیروز باشی .
بهنام / 28 October 2013
از جنبه هنر سینما و فیلمسازی نه منیژه حکمت فیلمساز خوبی است و نه پگاه آهنگرانی
هنرپیشه ای است در خور این کار. مسعود ده نمکی هم که وضع فیلمسازیش روشن است.
فاقد هر گونه استعداد و شایستگی برای فعالیت در همچون حرفه ای. همین.
Majid / 28 October 2013
برای کودکی که …
انگار همین امروز بود، نه همین یک ساعت پیش بود که در محله مسکن اراک در کنار رختخوابهائی که در گوشه اتاق روی هم تلنبار شده بود، نوزادی که چند روزی از تولدش میگذشت در آغوش مادرش آرمیده بود و هر از چند گاهی چشمهایش را باز میکرد تا دنیائی را که در آن قدم نهاده است بهتر بشناسد. او یکی از میلیون نوزادی بود که در سالهای نخستین پاگیری جمهوری اسلامی در ایران و شهر اراک قدم به این دنیا گذاشته بود. پدرش دوست من بود و از آن گروه از مسلمانانی بود که قبل از انقلاب مسلمان بود و نمازش را هرگز فراموش نمیکرد. حضور من دو دلیل داشت، اول اینکه تولد نوزاد را به والدینش تبریک بگویم و دوم اینکه از آنها خدا حافظی کنم، چرا که تصمیم به مهاجرت گرفته بودم. پدر که دانشجوی معماری بود، عاشقانه در سالهای جنگ در جهاد سازندگی خدمت میکرد، او یکی از معدود انسانهائی است که اهل ریا کاری نیست. پدر و مادر کودک عاشقانه ایران را دوست داشتند و ایمان داشتند که بعد از جنگ ایرانی آباد و آزاد در انتظار دختر نوزادشان خواهد بود. امروز نزدیک به سی سال از آن روز میگذرد و آن نوزاد پگاه آهنگرانی است که باید به جرمی که جرم نیست به زندان برود. با آرزوی روزی که ایران آباد و آزاد باشد.
سپنتا / 29 October 2013
من منظور آقای مجید را نمیفهمم. ممکن است حرف شما کاملا در باره خانم حکمت و پگاه و هنر فیلم درست باشد، ولی این چه ربطی به مساله زندان دارد؟ اگر کمی بخواهم ملا لغطی برخورد کنم میتوان از حرفهای شما این نتیجه را گرفت که چون این دو هنر مند از نظر شما هنر مند نیستند پس ایرادی ندارد که زندانشان کنند.
والله چه عرض کنم
سپنتا / 29 October 2013
آقای مجید «از جنبه هنری» نظر خود را عرض نمود و نه از جهت «مساله زندان». اما اگر
قدری به این «مساله زندان» عمیقتر فکر کنیم شاید به این نتیجه برسیم که منیژه و پگاه
و مسعود هر سه و چون بسیاری دیگر از ما ایرانیان «زندانی» عقاید یک بعدی و فرهنگی
از ریشه پوسیده اند و بجای زنجیر از پای خود باز نمودن مشغولند به اسارت و در زنجیر
کشیدن دیگران چه با گفتار و چه با کردار ***
والله دیگر چه عرض شود که وقتی به طول کشیدن عادت پیدا کرده ایم!!!
Majid / 29 October 2013
شاید *چه با گفتار و چه با کردار محکوم گرایانه خود.* جمله ستاره دار شده در بالا را به نحو قابل
قبولی به اتمام برساند. با تشکر.
Majid / 29 October 2013
با نظر جناب سپنتا در مورد کامنت جناب مجید کاملآ موافقم .
من هم رابطه ای بین این دو مسئله کاملآ متفاوت نمی بینم و فکر میکنم بیشتر از روی غرض نوشته شده است .
بهنام / 29 October 2013