دو نفر در جريان مراسم استقبال از حسن روحانی، رئيس‌جمهور ايران، دستگير شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، سعيد منتظرالمهدی، معاون اجتماعی نيروی انتظامی ايران اعلام کرد روز گذشته، يکشنبه ششم مهرماه (۲۸ سپتامبر) “در رابطه با اخلال ايجاد شده در مراسم استقبال از رئيس‌جمهور دو نفر دستگير شده‌اند.
وی جزئيات بيشتری ارائه نداد و تنها افزود “بررسی‌ها در اين رابطه ادامه دارد”.
روز گذشته در زمان بازگشت حسن روحانی از سفر نيويورک، نزدیک به ۱۰۰ نفر از مخالفان مذاکره با آمریکا از بسیج دانشجویی به هنگام خروج وی از فرودگاه مهرآباد تهران جلوی خودرو وی را گرفتند و با شعار “مرگ بر آمریکا” مانع از حرکت آن شدند.
در این برخورد اعتراضی یکی از مخالفان کفش خود را به سمت خودروی حسن روحانی پرتاب کرد اما به کسی اصابت نکرد.
بنده هم اگر چه (حتا بعد از تماس تلفنی ابتکاری و ملاقات های ظریف و استقبال اوباما و جان کری و تایید هلو کاست و غیره ) هنوز از نیت واقعی رهبران ایران ( چه اعتدال گرا چه رادیکال ) از این حرکت جدید اطمینان ندارم و این تنها به دلیل باز ی های مکرر و عدم صداقت رهبران ج ا در دوره های قبل بوده ، اما انصافا باید موا رد زیر را از هم تفکیک کرد
١) بعضی ها در امریکا بی اعتمادند به این حرکت و آنرا صرفا یک بازی دیگر میدانند . اینها به اوباما فشار می آورند که امتیاز ندهد تا عملا ثا بت شود که این کار رهبران ج ا نیرنگ قدیمی برای خرید زمان نیست . اینها اما با مذاکره و مصالحه به جای جنگ مخالفتی ندارند حتا پل ولفو یتز از راست و منندز و لیندزی گراهام از میانه و هوارد دین از چپ . با در نظر گرفتن اینکه اقلیتی در تهران هم دقیقا از آنطرف فکر میکنند در مورد نیت رهبران امریکا ، اگر چنین خطی حا کم شود ، اراده ای برای صلح به وجود نخواهد آمد و در بر همان پاشنه خواهد چرخید یعنی دست آخر حرف دو طرف ثا بت میشود، چون راه حل دیگری در وسط نمی ما ند که شانس ان بتواند امتحان شود .
٢) عربها ، روس ها ، چینی ها و برخی کشورهای اروپایی تنها به دلیل اینکه از وضعیت موجود نفع بیشتری میبرند تا اینکه مصالحه ای انجام شود بیشتر موافق کج دار و مریز کردن قضیه هستند تا حل ریشه ای مساله . اینها رادیکال های هر دوطرف را با اظهارات تشکیک آفرین و گاهی تمسخر آمیز و یا گذاشتن شرط های سنگین معامله بر هم زن تحریک میکنند تا مصالحه کامل صورت نگیرد . فشار اینها روی اوباما و روحانی بیش از هر گروه دیگری است
٣) اپوزیسیون به دو دسته مارکسیست روسی و یا متأثر از مارکسسیم روسی تقسیم شده و یکی از آنها از این نزدیکی می ترسد به ان دلیل که شعار مرگ بر امریکا را که موتور اصلی ا یدیولوژی آنهاست و از شهریور ١٣٢٠ روی ان سرمایه گذاری کلان کرده اند از بین میبرد و برای آنها زمینه تبلیغات باقی نمی گذارد جز سینه زدن زیر علم کشتار ٦٧ و بس ! ان دیگری از این میترسد که این نزدیکی مسائل دیگر مثل حقوق بشر و دموکراسی را به تعویق یا محاق اندازد . هر دو دسته همان تاکتیک گروه ٢ را یعنی ایجاد ترس ، تمسخر و تشکیک و سنگ بزرگ انداختن در رادیکالهای دو طرف را ، دنبال میکنند . اینها غافلند از اینکه رابطه با امریکا هیچ ربطی به دموکراسی و حقوق بشر ندارد . نگاهی به تنوع وضعیت کشورهایی که با امریکا رابطه نزدیک دارند از ترکیه و کره جنوبی گرفته تا عربستان سعودی و عراق نشان میدهد این ها کاملا بیربط هستند .
٤) اکثریت مردم ایران ، میانه روها و لیبرالهای ایرانی ، آمریکایی ، اروپایی و عربی و ترکی و آسیای دور و … اما با خوش بینی محتاطانه سعی دارند شرایطی ایجاد شود به دست اوباما و روحانی که این با ر آبگینه سوار بر اسب چموش قدرت پرستی کور از میان این همه هیاهو و حمله سوداگران خشم و منفعت پرستی های بی پایان و تندرویهای چپ و راست افراطی و تردید ها و دو دلی ها و بی اعتمادی های تلنبار شده طی ٣٣ سال کج رویهای سیاسی بی خردانه و خوش نشسته بر فو انداسیون ضد امپریالیستی ٧٠ ساله ، ساخت مارکسیست های روسی و روسیه به مقصد برسد
دکتر یزدی در روزنامه بهار ( ایران امروز کپی کرده ) ، سلامتیان در ملی مذهبی ، و دکتر زیبا کلام و هرمیداس با وند در فرارو با ظرافتی خاص دنبال تفسیر و تدوین و هدایت این حرکت هستند بدون آنکه روی تندروها هیچ کنترلی داشته و یا اطلا عی در مورد چند و چون و حدود نقشه ها ی اوباما و روحانی داشته باشند
شاید سخنان تریتا پارسی در جواب مصاحبه گر سی ان ان بهترین تشریح وضعیت کنونی باشد
میگوید هیچ اعتمادی وجود ندارد ، هیچ چیز ی قا بل پیش بینی نیست ولی لازم است که به شکل گرفتن اعتمادو ایجاد شرایطی که بشود در ان اعتماد کرد شانس داده شود .( نقل به مضمون )
و اما اسرائیل . دو جناح اسرائیل چنان از اظهارات مسموم و دشمن تراشانه اغراق آمیز ایرانیان ( حکومت و اپوزیسون مارکسیست روسی و یا متأثر از ان ) ترسیده اند که سالها کار سیاسی و فرهنگی لازم است تا به آنها ثا بت شود که مردم ایران و دولت های کنونی و یا آتی دشمن اسرائیل نیستند و موجودیت آنرا به رسمیت میشناسند . یا اینکه یک انور ساداتی در ایران پیدا شود که برود آنجا و دست در دست آنها بگذارد . مخملباف میخواهیم اما در میان دولتمردان .
بنابر این برای اینکه به شکل گرفتن یک اعتماد واقعی کمک کنیم باید طرفین را به رفتارهایی که تضمین لازم را به طرف مقابل میدهد تشویق کرده و از تحریک تندروها و ایجاد زمینه سیاسی مناسب برای آنها شدیدا بپرهیزیم
من اصلا درک نمیکنم این همه سر و صدا روی لنگه کفش یک نفر از یک جریان اقلیت در ایران ، تا جایی که مخالفت مردم ایران با حرکت روحانی به نظر برسد ، یا مخالفت رهبر ، و یا اکثریت حکومت با ان .
من اصلا نمیفهمم چرا کسانی سعی دارند تبلیغ کنند که مصا لحه و مذاکره فقط باید با رهبر باشد در حالیکه میدانند چنین چیزی قبلا در زمان ایت الله خمینی و پذیرش قطعنامه هم اتفاق نیفتاد. ان مو قع هم بازیها و شل و سفت کن ها بود . اولاف پالمه – دکوئیار یادتونه ؟
چرا این همه تلاش که برای نشان دادن مخالفت ها میشود ، برای موافقت ها هیچ تلاشی صورت نمیگیرد ؟ آیا جز این است که را ویان به تندروها و موفقیت آنها بیشتر علاقه مند هستند ؟
سوال فقط این نیست که روحانی چقدر صادق است در ایجاد رابطه
سوال میتواند این باشد که شما ها چقدر دلتان میخواهد این رابطه شکل نگیرد ولو اینکه روحانی و رهبر و بقیه بخواهند
اینک تیتر هایی که زیاد به آنها پرداخته نمیشود
http://www.iran-emrooz.net/index.php/news1/47749/
http://fararu.com/fa/news/164019/پاسخ-زیباکلام-به-شریعتمداری-ادعای-امتیاز-نقد-به-آمریکا-غیرواقعی-است
http://fararu.com/fa/news/163877/روحانی-و-اوباما-دوباره-به-هم-می-رسند
http://fararu.com/fa/news/163356/یکی-از-علل-ایجاد-آمریکاستیزی-نفوذ-جریان-چپ-در-ایران-بود
http://melimazhabi.com/?maghalat%کشمکش تازه آغاز شده است
cheh kasy nemigozarad / 30 September 2013