حسین هاشمی، از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ با انتشار نامه‌ای از درون زندان وضعیت زندانیان سیاسی و به‌ویژه بازداشت شدگان آبان‌ماه ۱۳۹۸ که در حال حاضر در زندان تهران بزرگ (فشافویه) در حبس به‌سر می‌برند را بسیار نامناسب توصیف کرده است. او در بخشی از نامه خود نوشته: «شیشه، دوا و تریاک. انواع موادمخدر مانند ریگ در بند سیاسی زندان تهران بزرگ مثل آب خوردن پیدا می شود. اما دریغ از یک لیوان آب شرب، دریغ از سرویس بهداشتی مناسب، دریغ از یک سیستم گرمایشی سرمایشی مناسب، دریغ از یک فضای آرام برای کتاب و کتابخوانی، دریغ از یک بوته، یک گل و حتی یک شاخه درخت. جز سیمان و دیوار های خشن و سخت و سیم های خاردار چیزی پیش رویتان نیست و حتی کتابی که بتواند ما و پرنده خیالمان را به خارج از این فضا ببرد.» به‌نوشته این زندانی سیاسی، زندانیان آبان ۹۸ روزانه مبلغی بین ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان را صرفا برای خرید آب آشامیدنی به فروشگاه زندان بپردازند: «آری جوانانی که به بنزین لیتری سه هزار تومان معترض بودند حالا باید آب خوردن خود را با لیتری پنج هزار تومان تامین کنند.» هاشمی در ادامه نوشته: «ما نه جاسوس دولت متخاصمیم و نه وطن فروش، تنها کارگرانی بودیم که دیگر به تنگ آمده بودیم از این همه ظلم و اینهمه بی عدالتی. خسته شدیم از بس درجا زدیم و هیچمان به همان هیچ تبدیل شد. خسته شدیم از بس جوانانمان را در سطل های زباله دیدم، یا معتاد در کف خیابان، یا خفته در گور. خسته شدیم از زنانی که تن خود را فروختند برای لقمه ای نان. خسته شدیم از اینهمه مغزی را که فراری دادند. ما برای غایت انسان در ایران جنگیدیم.»