سهیل نفیسی، خواننده صاحب‌سبک موسیقی ایران در روزهای ۱۴ و ۱۵ شهریور در تالار اندیشه روی صحنه رفت و ترانه‌هایش را اجرا کرد. این کنسرت را نشر هرمس برگزار کرده بود.
در چهار سال گذشته، این نخستین بار بود که سهیل نفیسی سکوتش را می‌شکست و روی صحنه برنامه اجرا می‌کرد.
قرار است نشر هرمس در آینده به برگزاری چنین کنسرت‌هایی ادامه دهد.
سهیل نفیسی در سال ۱۳۴۶ در تهران متولد شده است. او که خود به یادگیری موسیقی پرداخته، بیش از ۲۰ سال در بندرعباس در استان هرمزگان زندگی کرده است. علاقه فراوان او به شعر معاصر ایران، او را به سوی ترانه‌سازی بر اساس برخی اشعار به یادماندنی شاعران معاصر سوق داد.
ترانه «ری‌را» در آلبومی به همین نام بر اساس شعر نیما یوشیج اجرا شده است. این ترانه را می‌شنوید:
لحظه دیدار نزدیک است!
سهیل نفیسی آلبوم «چنگ و سرود» را هم به سبک نخستین آلبومش منتشر کرد. در «چنگ و سرود» اشعاری از نیما یوشیج، احمد شاملو، مهدی اخوان‌ثالث، سهراب سپهری، فریدون مشیری، بهمن فرسی و ابراهیم منصفی اجرا شده است.
در آلبوم «چنگ و سرود» نفیسی دو گویه از مجموعه «گویه»های بهمن فرسی را که سال‌ها پیش در لندن با عنوان «یک پوست، یک استخوان» منتشر شده بود، به شکل ترانه درآورده و روی آن موسیقی گذاشته و اجرا کرده است. «گویه»های بهمن فرسی تجربه تازه‌ای در سرودن رباعی به‌شمار می‌آید.
فرسی در مقدمه «یک پوست، یک استخوان» می‌نویسد:
«می‌خواستم بدانم این کالبد شعری که ظاهراً به آغاز نام ترانه داشته است، چه شد که در چنگ بیت و ربع گرفتار آمد. (…) می‌خواستم بدانم چه شد که رباعی کالبد شعری برای معنویات شد، و دوبیتی به سوز مهر و رنج زیست پرداخت؟ باز هم پاسخی نبود. و همین شد که از همان نخستین گام‌های ارادت صامتم به کالبد رباعی، پیش خودم، به پردازه‌ای که پنداره‌اش را در سر داشتم و اندیشه آن در نهاد و بنیاد از نطفه رباعی – دو بیتی – ترانه بالیده بود، “گویه” نام دادم.»
به این جهت می‌توان گفت که نفیسی در «چنگ و سرود» ویژگی ترانه‌گونه رباعیات بهمن فرسی را برجسته می‌کند و موسیقی درون آن را یک بار دیگر کشف می‌کند.
او می‌گوید: «در این آلبوم سعی کرده‌ام موسیقی متناسب با حال و هوای شعر‌ها باشد و از سازهای بادی برای همراهی با قطعات بهره برده‌ام.»
«لحظه دیدار» از همین آلبوم تلاش نفیسی برای متناسب کردن موسیقی با حال و هوای اشعار را نشان می‌دهد.
«لحظه دیدار نزدیک است»، سروده‌ای است از مهدی اخوان ثالث:
«لحظه دیدار نزدیک است
باز من دیوانه‌ام، مستم
باز می‌لرزد، دلم، دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
های! نخراشی به غفلت گونه‌ام را، تیغ
های، نپریشی صفای زلفکم را، دست
و آبرویم را نریزی، دل
ای نخورده مست
لحظه دیدار نزدیک است.»
این ترانه را با صدای سهیل نفیسی می‌شنویم: