موسیقی من یک جور زندگی کردن است
سهیل نفیسی دو سال پیش در نظر داشت آلبومی هم بر اساس اشعار حافظ فراهم آورد. می‌گوید: «برای من گستره شعر بسیار وسیع است و من شیفته شعر از هر نوع و قالب‌اش هستم؛ شعری که با حس و حال و هوای من نزدیک باشد، معمولاً هم سعی می‌کنم به حس‌ام دروغ نگویم. غزل‌های حافظ نیز چنین ویژگی‌ای دارند.»
سهیل نفیسی نجار است و به این جهت خود را مجبور نمی‌کند برای تأمین مخارج زندگی روی صحنه برود.
او می‌گوید: «من با آثارم زندگی می‌کنم. موسیقی من یک جور زندگی کردن است. زمانی را باید سپری کرد تا شنونده آن را دنبال کند و با آن جاودانه شود.»
موسیقی جنوب ایران
نفیسی از موسیقی جنوب ایران هم تأثیر پذیرفته است. او می‌گوید: «موسیقی جنوب همیشه برای من جذاب و حیرت‌انگیز بوده است. شاید این از تعلق خاطر من به زادگاهم سرچشمه گرفته باشد. اما موسیقی هرمزگان به دلیل چندگانگی، چند لایه بودن و تعامل و تأثیر آن از فرهنگ‌های مختلف با سایر موسیقی‌های بومی حتی در جنوب ایران متفاوت است. تأثیرپذیری و دست‌یابی به شکل تازه‌ای از آیین‌ها و مراسم موسیقایی اعراب، هند و آفریقای سیاه که حتی به موسیقی مدیترانه یا آمریکای لاتین نیز بی‌شباهت نیست.»
«آواز از من» که بر اساس ترانه‌ای از ابراهیم منصفی ساخته شده، ترانه‌ای است در حال و هوای جنوب ایران. این ترانه را می‌شنویم:
ابراهیم منصفی، شاعر، خنیاگر، نویسنده و هنرمند پرآوازه هرمزگانی است که از او به عنوان «نیمای شعر هرمزگان» یاد می‌کنند.
نفیسی درباره ابراهیم منصفی می‌گوید: « ضرب پر توان و لحن خوش کلمات در ترانه‌های ابراهیم منصفی نه تنها بر ماهیت بی‌رمق ترانه‌های محلی پیش از خود که حول موضوعاتی بی‌مایه می‌گذرند، تأثیر می‌گذارد و آن را متحول می‌سازد بلکه به عنوان یکی از نادر‌ترین نمونه‌های موسیقی مردمی، سرشار از مفاهیم انسانی و لمس احساساتی همچون عشق و رنج و سرمستی است.»
سبک ترانه‌سرایان و خوانندگانی مانند سهیل نفیسی در غرب پیشینه‌ای دراز دارد. این نوع اجراها که به آن « Topical – Song » می‌گویند از یک پیشینه اعتراضی برخوردار است. نخستین بار فیلیپ دیوید اوکس ترانه‌هایی به این شیوه اجرا کرد و عده زیادی از هنرمندان را هم تحت تأثیر خودش قرار داد.
در کشورهای آلمانی‌زبان هنرمندانی مانند اف جی دگنهارت، هانس وادر و همچنین وولف بیرمن به این سبک ترانه‌هایی اجرا کرده‌اند و با ترانه‌هایشان منشأ تحولات فرهنگی و حتی اجتماعی بوده‌اند.
در کشورهای فرانسه‌زبان برخی «شانسون»ها از این ویژگی برخوردارند.
تفاوت آثار سهیل نفیسی با ترانه‌های توپیکال در این است که او روی اشعار آماده موسیقی می‌گذارد و اجرایشان می‌‌کند، در حالی‌که خوانندگان توپیکال به فراخور موضوعات اجتماعی، شعر و ترانه می‌گویند و اجرا می‌کنند.
در پایان «آواز خاک»، کاری از سهیل نفیسی بر اساس شعری از منوچهر آتشی را می‌شنویم. ویدیوی این ترانه را «کج‌آرت» ساخته است.