آتنا دائمی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق پنج‌شنبه ۶ مهر در شبکه‌های اجتماعی دست‌نوشته‌های جواد روحی، معترض آملی در جنبش سراسری «زن، زندگی، آزادی» را که در زندان نوشهر به‌شکل مشکوکی جان باخت، منتشر کرد.
در این یادداشت‌ها جواد روحی در مورد شکنجه‌هایی نوشته است که مأموران سپاه از لحظه بازداشت علیه او اعمال کردند تا از او اعتراف اجباری بگیرند.
جواد روحی، ۳۶ ساله، شهریور ۱۴۰۱ در روزی که مأموران حکومتی حنانه کیا را در نوشهر به قتل رساندند، بازداشت شد. در این دست‌نوشته‌ها او درباره چگونگی بازداشت‌اش نوشته است:
ساعت ۹ شب به‌طور وحشیانه بازدشت شدم. تا صبح زیر ضرب‌وشتم بودم و کتک خوردم و کمرم جای شوکر می‌باشد. کمرم عمل جراحی شده بود در سال ۱۴۰۰ و در بیمارستان‌های امام رضا و امام خمینی و ۱۷ شهریور آمل به مدت چهار ماه بر اثر زخم و بیماری و اعصاب و روان بستری بودم و زیر شکنجه و ضربات شدید جای عمل سابق باز شد.
روحی با بیان این‌که در دوران بازداشت در بیمارستان ولایت ساری ۴۸ ساعت بستری شده، علت بستری شدن خود را «شکنجه و اعتراف اجباری» عنوان کرده و افزوده است:
به مدت ۴۴ روز در اداره اطلاعات و امنیت سپاه استان مازندران زیر شکنجه روحی و روانی بودم و بازجویی شدم و سه شبانه‌روز به زیر پاهای من شلاق و باتوم زدند. در اثر ضربات زیاد پای سمت راست بنده فلج و بی‌حس شده.
او با تأکید بر این‌که هیچ‌گونه فعالیت سیاسی و هیچ‌گونه شناختی از اماکن دولتی و نظامی نوشهر نداشته و مأموران امنیتی مدرکی نیز از اتهام‌ها علیه او ندارند و این اتهام‌ها براساس شهادت دروغ دیگران مطرح شده، گفته است:
زیر شکنجه از بنده اعتراف اجباری گرفتند مبنی بر این‌که قرآن آتش زدم و توهین به مقدسات کردم و تخریب داشتم در صورتی که هیچ‌گونه از این موارد را نداشتم فقط از ترس جانم و زیر شکنجه شدید مجاب شدم که گردن بگیرم.
جواد روحی افزوده است:
اگر بنده را به پزشکی قانونی اعزام کنند و بدنم بررسی و تحقیقات شود گواه بر این است که شکنجه شدید شده‌ام و آثار شکنجه مشهود است. با این طرز شکنجه شدید حتی قوی‌ترین و سالم‌ترین آدم‌های اجتماع تن به اعتراف اجباری می‌دهند چه برسد به بنده.
جواد روحی از بازداشت‌شدگان گمنام جنبش سراسری بود و ۳۰ شهریورماه ۱۴۰۱ در نوشهر دستگیر شد. دادگاه انقلاب ساری روحی را به سه بار اعدام محکوم کرده بود اما در اردیبهشت ۱۴۰۲ دیوان عالی کشور حکم اعدام را نقض کرد.
کمیته پیگیری وضعیت بازداشت شدگان در یک گزارش فاش کرده بود:
زمانی که جواد روحی بعد از چند روز بازجویی اولیه به بازداشتگاه «شهید کاظمی ساری» متعلق به اطلاعات سپاه واقع در زندان تیرکلای این شهر، منتقل شد «از شدت شکنجه و ترس، اختیار ادرارش را از دست داده بود و قدرت تکلم هم نداشت». نهاد بازداشت‌کننده جواد روحی اطلاعات سپاه بود و طی روزهای بعد از آن، و در همان بازداشتگاه بارها و بارها بازجویی شد. بر اثر فشارهای بازجویی در روزهای اول توان حرکت خود را هم از دست داده بود و با توجه به عدم کنترل ادرار، شرایط برای سایر هم‌سلولی‌هایش هم غیرقابل تحمل شده بود و از این رو بار دیگر او را به انفرادی منتقل کردند. در جریان این بازجویی‌ها یکی از شب‌ها وضعیت او چنان وخیم شد که جواد روحی را عریان به میان کریدور بند منتقل کرده و برای کنترل علایم حیاتی دکتر را همانجا بالای سر او بردند.
جواد روحی سرانجام در بامداد ۹ شهریورماه سال جاری در زندان نوشهر جان باخت. قوه قضائیه جمهوری اسلامی پس از انتشار خبر مرگ مشکوک جواد روحی اعلام کرد که او سابقه تشنج و بستری شدن در بیمارستان را داشت. بهداری زندان نوشهر نیز همین حرف‌ها را تکرار کرد و هیچ مسئولیتی را در این زمینه برعهده نگرفت.