قرقیزستان و تاجیکستان، جمهوری‌های شوروی سابق بر سر یک اختلاف مرزی در فاصله بین روزهای چهارشنبه ۲۳ شهریور/ ۱۴ سپتامبر تا جمعه ۲۵ شهریور/ ۱۶ سپتامبر با یکدیگر درگیر شدند. در این درگیریها دو کشور یکدیگر را به استفاده از تانک، خمپاره، توپخانه و سامانه‌های موشکی و هواپیماهای بدون سرنشین برای حمله به پاسگاه‌ها و شهرک‌های مجاور متهم کردند.
هر دو کشور با چین هم‌مرز‌اند، در همان حال تاجیکستان نیز مرز طولانی با افغانستان دارد.
بخش‌های طولانی در نوار مرزی که دو کشور شوروی سابق را از هم جدا می‌کند مورد مناقشه است. درگیریها در آوریل ۲۰۲۱ بیش از ۵۰ کشته بر جای گذاشت و در همان زمان هم احتمال درگیری گسترده‌تر بین دو کشور وجود داشت.
مسائل مرزی آسیای مرکزی عمدتاً از دوران اتحاد جماهیر شوروی سرچشمه می‌گیرد. در آن زمان مسکو تلاش کرده بودبا سیاست‌های ترکیب جمعیتی، اقوام مختلف در منطقه آسیای میانه را در جوار یکدیگر اسکان دهد.
قرقیزستان یکشنبه ۲۷ شهریور/۱۸ سپتامبر اعلام کرد که در درگیریها با تاجیکستان ۴۶ نفر کشته شده‌اند. قرقیزستان همچنین اعلام کرد که حدود ۱۳۷ نفر از شهروندانش را به دلیل درگیریها از منطقه تخلیه کرده است. دولت قرقیزستان دوشنبه ۲۸ شهریور/ ۱۹ سپتامبر را عزای ملی اعلام کرد.
رسانه‌های قرقیزستانی که نیروهای تاجیکستانی را به آغاز تهاجم مرزی متهم کرده‌اند، روز یکشنبه گزارش دادند که برخی از شهروندانی که از مناطق مورد مناقشه تخلیه شده بودند شروع به بازگشت به خانه‌های خود کرده‌اند.
تاجیکستان نیز روز یکشنبه اعلام کرد که در این درگیریها ۳۵ نفر کشته شده‌اند اما هیچیک از شهروندانش محبور نشدند خانه و کاشانه خود را ترک کنند.
وزارت خارجه تاجیکستان با انتشار بیانیه‌ای گفت قرقیزستان به کارزار رسانه‌ای علیه این کشور ادامه می‌دهد و یادآوری کرد که صدیر جپاروف، رئیس جمهوری قرقیزستان در سخنرانی شنبه گذشته خود از واژه «دشمن» برای اشاره به تاجیکستان استفاده کرده است.
دو طرف جمعه ۲۵ شهریور/ ۱۶ سپتامبر بر سر آتش بس توافق کردند. چندین مورد گلوله‌باران مناطق مرزی گزارش شد اما آتش بس تا حد زیادی پایدار ماند.
کرملین اعلام کرد، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه روز یکشنبه با جپاروف و امامعلی رحمان، رئیسان جمهوری قرقیزستان و تاجیکستان تلفنی گفت‌وگو کرده است.
بر اساس بیانیه کرملین پوتین از طرفین خواست تا از تشدید بیشتر تنش‌ها جلوگیری کنند و در اسرع وقت تدابیری را برای حل و فصل اختلافات از طریق راه‌های مسالمت آمیز، سیاسی و دیپلماتیک اتخاذ کنند.