سه‌شنبه ۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱: ده‌ها نفر از کارکنان سازمان فنی‌وحرفه‌ای استان تهران در یک روز گرم در ماه رمضان، در اعتراض به بی‌توجهی به مطالبات‌شان مقابل ساختمان کار و رفاه اجتماعی دست به تجمع زدند. آنان روی دیوار وزارتخانه بنری را نصب کرده بودند که گویای مطالبات‌شان بود: «مدیریت ناکارآمد، وعده‌های پوچ، معیشت قطره چکانی پرسنلی، انتصابات ضعیف».
پای صحبت معترضان
یکی از کارکنان در مورد تجمع امروز گفت:
«تجمع ما صنفی‌ست. ما می‌خواهیم در پرداخت حقوق پرسنل فنی‌وحرفه‌ای مانند سایر دستگاه‌های کشوری، عدالت صورت بگیرد. واقعیت این است که پایه حقوقی که به ما کارمندان و مربیان فنی‌وحرفه‌ای تعلق می‌گیرد، از همهٔ سازمان‌های دولتی کمتر است و این را هم ما نتیجهٔ عملکرد غیرمسئولانه مدیران نالایقی می‌دانیم که در این سال‌ها صرفاً به دنبال رانت بودند و توجهی به وضعیت ما نداشتند.»
این سخن یکی دیگر از معترضان بود:
«از همه سازمان‌های دولتی کمتر حقوق می‌گیریم و از همه هم مظلوم‌تریم و صدایمان جایی نمی‌رسد. بیشتر کارکنان و مربیان اینجا بیشتر از ۱۰ سال سابقه کار دارند. مربیانی داریم با سابقه بیشتر از ۲۰ سال کار که جمعاً بیش از ۴ میلیون تومان حقوق نمی‌گیرند. یعنی حتی از حقوق مصوب وزارت کار هم کمتر! در این مجموعه حقوق‌ها بین ۳ تا ۵ میلیون تومان است. آن هم در شرایطی که شب می‌خوابی و صبح بیدار می‌شوی و می‌بینی قیمت اقلام ضروری، ۲ برابر شده است. با این حقوق‌ها که گاهی هم دیر پرداخت می‌کنند، چگونه می‌توان زندگی را اداره کرد؟»
جهت اعتراض، آن گونه که معترضان در بنری نصب شده بر روی دیوار وزارت کار بیان کرده بودند: «مدیریت ناکارآمد، وعده‌های پوچ، معیشت قطره چکانی پرسنلی، انتصابات ضعیف»
معترض دیگری هم وضعیت خود و همکارانش را این طور بیان کرد:
«بحث اصلی ما، مسئله میزان و نحوه پرداخت حقوق‌هاست. حقوقی که ما دریافت می‌کنیم، علاوه بر اینکه کفاف هزینه‌های سنگین معیشتی را نمی‌دهد، نسبت به سایر سازمان‌های دولتی نیز کمتر است. به علاوه رفاهیات ما کارکنان و مربیان هم فاجعه است و بسیاری از آپشن‌ها مانند بن موادغذایی، حق مسکن و ایاب و ذهاب به ما تعلق نمی‌گیرد. ما حتی اضافه‌کاری هم نداریم. این مسائل و مشکلات از دولت قبل هم وجود داشت و در دولت فعلی هم دارد.»
یکی از مربیان سازمان فنی‌وحرفه‌ای استان تهران نیز چنین گفت:
«شما ببینید از ابتدای سال تاکنون چقدر قیمت کالاها افزایش یافته است. مسئولین پاسخ بدهند آیا با ۳.۵ تا ۴ میلیون تومان در ماه خودشان می‌توانند زندگی کنند؟ آیا در مقابل تورم روزافزون، دستمزدهای ما هم به همان اندازه افزایش داشته است؟ زمانی هم که اعتراض می‌کنیم هیچ پاسخ قانع کننده‌ای برای تبعیض و بی‌عدالتی در حق و حقوقمان نمی‌دهند و تقصیر را بر گردن مدیران قبلی می‌اندازند. ما حدود ۶۰۰ نفر پرسنل در ۶۳ سازمان زیر مجموعه سازمان فنی‌وحرفه‌ای داریم که باید پاسوز مدیران خود بشویم. ما در ۳۰ مرکز استان تهران و در نزدیک به ۳۰۰ رشته تدریس می‌کنیم اما پایه حقوق ما از همه ارگان‌های دولتی کمتر است. اکثر پرسنل سازمان، از جمله خودم با سال‌ها سابقهٔ کار تبدیل وضعیت نشده و قراردادی هستیم. من نزدیک به ۲۰ سال سابقه کار دارم. بعضی از همکاران بیش از ۲۵ سال سابقهٔ کار دارند اما متأسفانه پس از سال‌ها خدمت وضعیت ما به گونه‌ای شده که باید برای حقوق خودمان، در هوای گرم با زبان روزه به خیابان بیاییم.»
کارمند دیگری گفت که سال گذشته سه تجمع اعتراضی دیگر برگزار کرده بودند، اما با تهدید از سوی حراست مواجه شدند:
«این طور نیست که وضعیت ما خوب بوده و هیچ‌گاه اعتراضی نداشته‌ایم. وضعیت هیچ وقت و در هیچ دوره‌ای مطلوب نبوده اما در سالیان اخیر بدلیل انتصابات مدیرانی که نه سوادی داشتند و نه تجربه‌ای، وضعیت بدتر شده. ما سال گذشته سه بار تجمع کردیم و هربار هم جمعیت نسبتاً خوبی برای تجمع می‌آمد، اما پس از تجمع آخر در تابستان گذشته، حراست سازمان فنی‌وحرفه‌ای کارکنان را احضار و تهدید به برخورد کرد. در تجمع آخر آقای حجت‌الله عبدالملکی که به تازگی وزیر کار شده بود، مهلت دو هفته‌ای برای رسیدگی به موضوع مشخص کرد. ما هم تصمیم گرفتیم که موضوع را پیگیری کنیم تا ببینیم که وعده وزیر به عمل تبدیل شده یا در حد وعده قبلی‌ها باقی می‌ماند. اما در عمل هیچ اتفاق مثبتی رخ نداد. تنها کاری که انجام شد اما دردی از ما دوا نکرد، تغییر مدیر فنی‌وحرفه‌ای استان تهران و پرداخت بیش از ۹۰ درصد از معوقات سال ۱۴۰۰ بود اما پایه حقوق‌ها هیچ تغییری نکرد. منتها به دلیل تهدید به برخورد از سوی حراست دیگر نتوانستیم تا امروز تجمعی را برگزار کنیم.»
یکی دیگر از کارکنان هم بیان کرد:
«هرساله بن مخصوص ماه رمضان به ما تعلق می‌گرفت اما امسال خبری از بن هم نبود. در حالیکه امسال قیمت اقلام ضروری برای ماه رمضان افزایش چشمگیری داشته. از برنج و گوشت تا خرما و حبوبات و میوه‌جات به شدت گران شده‌اند اما به اندازه توان ما برای خرید این اقلام کاهش یافته است.»
وعده، برای ساکت کردن معترضان
پس از گذشت بیش از یک ساعت از تجمع روز سه‌شنبه، نماینده کارکنان سازمان فنی‌وحرفه‌ای استان تهران اعلام کرد که قرار شده جلسه‌ای با حضور تجمع‌کنندگان و حسینی‌نیا (رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای کشور) در سالن همایش‌های وزارت کار برگزار شود. کارکنان و مربیان سازمان فنی و حرفه‌ای به تدریج خیابان را ترک گفته و به تجمع خاتمه دادند.
ساعاتی بعد خبرگزاری کار ایران (ایلنا) نوشت: در این جلسه «نماینده‌ی کارکنان سازمان فنی و حرفه‌ای گفت: معیشت مهم‌ترین مشکل ماست. ما می‌دانیم این مشکل به راحتی حل نخواهد شد و نیازمند این است که دولت و مجلس به طور جدی فکری به حال معیشت کارکنان سازمان فنی و حرفه‌ای کشور بکنند.» حسینی‌نیا رئیس سازمان فنی‌وحرفه‌ای هم وعده داد که به دنبال حال مشکلات کارکنان این سازمان است: «یکی از بزرگترین دغدغه‌های وزیر کار معیشت نیروهای فنی و حرفه‌ای کشور است.» به گفتهٔ او، در حال حاضر ۱۳ هزار و دویست نفر در سازمان فنی و حرفه‌ای کار می‌کنند اما پایه بودجه این سازمان بسیار ضعیف است. اگر همهٔ بودجهٔ این سازمان هم برای حقوق کارکنان این سازمان در نظر گرفته شود باز هم این کسری جبران نمی‌شود.
خلاصه این که گفتند: نداریم، اما چیزی که مثل همیشه داریم، وعده است.