نعیمه دوستدار ـ حسین رونقی ملکی، زندانی سیاسی که با حکم ۱۵ سال حبس تعزیری در زندان اوین است، برای چندمین بار در اعتراض به وضعیت نامناسب جسمی و بیماری شدید کلیوی‌اش دست به اعتصاب غذا زده است.
در حالی که نگرانی‌ها از عواقب این اعتصاب غذا بالا گرفته، پدر حسین رونقی در گفت‌وگو با رسانه‌ها، وضعیت جسمی فرزندش را چنین شرح داده است: “کلیه حسین از کار افتاده است. حسین مجبور شده از روز شنبه دست به اعتصاب غذا بزند و وضع کلیه‌اش هم خیلی وخیم است. اگر در این وضعیت بماند، کشته خواهد شد.”
نخستین بار خانواده رونقی در یکی از ملاقات‌ها با دیدن ترک‌های روی لب او به بیماری‌اش پی می‌برند و با پیگیری‌های فراوان، متوجه بیماری کلیوی او می‌شوند. از زمان بازداشت او در سال ۱۳۸۸ تاکنون، بیماری کلیوی حسین رونقی شدت گرفته است. گر‌چه چند عمل جراحی روی او صورت گرفته، اما به دلیل موافقت نکردن نهادهای امنیتی با مرخصی استعلاجی این زندانی سیاسی، هربار این عمل‌های جراحی با عفونت مجدد کلیه‌های او ناموفق مانده‌اند. خانواده او همچنین به تزریق آمپول‌های مسکن غیرمجاز و حاوی مرفین به فرزندشان به عنوان یکی از دلایل وخیم‌تر شدن وضعیت کلیه‌های او اشاره می‌کنند و نگران از دست رفتن کلیه دیگر او هستند. به‌گفته پزشکان، براساس سی‌تی‌اسکن جدیدی که از کلیه‌های حسین رونقی ملکی گرفته شده، کلیه چپ او به طور کامل از کار افتاده است و باید تخلیه شود. پزشکان گفته‌اند وضعیت کلیه راست او نیز به‌هیچ‌وجه رضایتبخش نیست و اگر به‌زودی جراحی نشود، از کار خواهد افتاد.
پدر حسین رونقی ملکی: “کلیه حسین از کار افتاده است. حسین مجبور شده از روز شنبه دست به اعتصاب غذا بزند و وضع کلیه‌اش هم خیلی وخیم است. اگر در این وضعیت بماند، کشته خواهد شد.”
«عزراییل، مقصر اصلی»
در حالی که وضعیت حسین رونقی ملکی به عنوان یکی از زندانیان سیاسی بیمار در ایران مورد توجه فعالان حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است، مسئولان امنیتی ایران از ارائه هر توضیحی در این زمینه خودداری می‌کنند و در اظهار نظری از سوی یکی از مسئولان سابق دادستانی ایران، مرگ زندانیان سیاسی موضوعی طبیعی قلمداد شده است.
محمود سالار کیا، معاون دادستان تهران در امور زندان‌ها در دوران حوادث پس از انتخابات، در پاسخ به پرسش مسیح علی‌نژاد در مورد مرگ زندانیان در زندان‌های ایران گفته است: “مگر عزراییل به زندان نمی‌رود؟ عزراییل همه جا می‌رود. مگر درهای زندان را بسته‌اند و گفته‌اند این‌جا کسی نمیرد؟ عزراییل وقتی می آید، دیگر کوه و دشت و زندان نمی‌شناسد.”
ماده ۱۰۳ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی ایران به صراحت بیان می‌کند “در موارد ضروری خروج محکوم از زندان برای معالجه باید با تایید بهداری زندان انجام شود و اجازه آن با رئیس موسسه یا زندان و موافقت قاضی ناظر است.”
پیش از این نیز، مرگ مشکوک رضا هدی صابر در زندان اوین، به دلیل عدم رسیدگی به موقع به وضعیت او که به دنبال اعتصاب غذا در اعتراض به مرگ کشکوک هاله سحابی رخ داده بود، از سوی مقامات قضایی ایران به عنوان مرگی طبیعی و بدون مقصر اعلام شد. سخنگوی قوه قضاییه ایران در نشست خبری روز دوشنبه، اول خرداد، در تهران در مورد پرونده‌های مرگ هاله سحابی و رضا هدی صابر گفت: “در این پرونده‌ها نتیجه‌گیری شد و آخرین نظریات پزشكی قانونی هم اعلام شد كه طبق آن كسی در این خصوص مقصر نیست.”
هفته گذشته نیز یک زندانی سیاسی دیگر به نام منصور رادپور در زندان رجایی شهر کرج درگذشت که از مدت‌ها پیش دچار بیماری بود و به دلیل عدم رسیدگی به وضعیت سلامتش، سرانجام بر اثر سکته مغزی از دنیا رفت.
زندانیان، محروم از درمان
ماده ۱۰۳ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی ایران به صراحت بیان می‌کند “در موارد ضروری خروج محکوم از زندان برای معالجه باید با تایید بهداری زندان انجام شود و اجازه آن با رئیس موسسه یا زندان و موافقت قاضی ناظر است. در موارد فوری محکوم بیمار به دستور پزشک یا بهداری زندان و با اجازه رئیس موسسه یا زندان یا جانشین او به بیمارستان اعزام می‌گردد و مراتب باید در اسرع وقت به صورت کتبی به قاضی ناظر گزارش شود”.
ماده ۱۱۳ همین آیین‌نامه همچنین بیان می‌کند که زندانیان به محض احساس کسالت باید جریان را به مسئول امور نگهبانی زندان اطلاع داده و با اخذ معرفی‌نامه به بهداری موسسه یا زندان اعزام و دارو و دستورهای لازم پزشکی را دریافت کنند.
محمود سالار کیا، معاون دادستان تهران در امور زندان‌ها در دوران حوادث پس از انتخابات: “مگر عزراییل به زندان نمی‌رود؟ عزراییل همه جا می‌رود. مگر درهای زندان را بسته‌اند و گفته‌اند این‌جا کسی نمیرد؟ عزراییل وقتی می‍‌‌‌آید، دیگر کوه و دشت و زندان نمی‌شناسد.”
علاوه بر حسین رونقی ملکی، در حال حاضر زندانیان سیاسی دیگری هم هستند که اخباری مبنی بر وضعیت نگران‌کننده جسمی آن‌ها منتشر می‌شود. بر اساس تازه‌ترین اخبار، فرح واضحان، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، وضعیت جسمی وخیمی دارد و مسئولان از انتقال او به بیمارستان جلوگیری می‌کنند.
فرح واضحان که به ۱۷ سال حبس تعزیری محکوم است، به دلیل درد در ناحیه شکم به بهداری زندان منتقل شده است و پزشک‌ها در بهداری زندان اوین تشخیص داده‌اند که باید هرچه سریع‌تر به بیمارستانی خارج از زندان برای انجام عمل جراحی منتقل شود، اما مسئولان زندان، این زندانی را تنها با تزریق یک آمپول مسکن دوباره به بند نسوان بازگردانده‌اند.
یکی دیگر از زندانیان سیاسی که دچار مشکلات جسمی است، سید مصطفی تاجزاده است که به تازگی در زندان دچار مشکل بینایی شده است و چشمان او تار می‌بیند. به گزارش وب‌سایت کلمه، بیماری‌هایی که آقای تاجزاده پیش از این به آن‌ها مبتلا بوده مانند نقرس و سینوزیت و آرتروز گردن نیز باقی است و با وجود آن‌که چند ماه قبل درخواست ام.آر.آی داده شده و پزشک قانونی هم تایید کرده است، بازهم مقامات امنیتی مانع انجام مراحل تشخیص پزشکی و درمانی برای این زندانی سیاسی شده‌اند.