خسرو ارتقایی، معاون عمرانی استاندار البرز می‌گوید نزدیک به ۹۰۰ هزار تن از جمعیت استان البرز در بافت‌های فرسوده ناکارآمد و سکونتگاههای غیررسمی ساکن هستند.
سکونتگاههای غیررسمی شامل زاغه‌ها، مناطق حاشیه‌نشینی و آپارتمان‌های پرتراکم و بدمنظره می‌شود. بسیاری از این مناطق فاقد امکانات اولیه آموزشی و بهداشتی و شهری است.
بر اساس سرشماری سال ۹۵، جمعیت استان البرز دو میلیون و ۷۰۰ هزار نفر عنوان شده است.
مهاجرت های بی‌شمار به دلیل عدم توازن در توزیع امکانات و منابع از اصلی‌ترین دلایل حاشیه‌نشینی در ایران به شمار می‌آید.
در این میان استان البرز با ۳.۹ نرخ رشد مهاجرت، بالاترین آمار مهاجرت را در سطح ایران را دارد.
میزان سهم سکونتگاههای غیر رسمی و محله‌های حاشیه‌نشین شناسایی شده در کل استان البرز یک صدم درصد است.
مناطق حاشیه‌نشین و سکونتگاههای غیررسمی را نماد «فقر شهری» می‌دانند.
اگر ابتدای دهه ۸۰، جمعیت حاشیه‌نشینان این کشور نفت‌خیز هفت میلیون تن بود، در حال حاضر به گواهی مقامات مسئول این رقم چیزی در حدود ۱۱ تا ۱۵ میلیون نفر است، عددی معادل یک‌پنجم جمعیت ایران.
عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی ایران جمعیت حاشیه‌نشین شهری را ۱۱ میلیون و جمعیت ساکن در بافت فرسوده شهری را ۸ میلیون نفر اعلام کرده بود.
تخمین زده می شود در ایران ۸ میلیون نفر از جمعیت در مناطقی بدون امکانات اولیه ساکن هستند.