سازمان عفو بین‌الملل درباره وضعیت بحرانی هنگامه شهیدی، روزنامه‌نگار زندانی در زندان اوین هشدار داد. او که از زمان بازداشتش در تاریخ ۲۱ اسفند ۹۵/ ۹ مارس تا امروز ۱۸ فروردین/ ۷ آوریل، در اعتصاب غذاست، در بند ۲۰۹ زندان اوین دست به اعتصاب غذای خشک زده است. او پیش از این و در لحظه بازداشت اعلام اعتصاب غذای تر کرده بود.

هنگامه شهیدی

عفو بین‌الملل تأکید کرده است که این زندانی سیاسی به بیماری قلبی مبتلاست اما از پذیرش دارو خودداری می‌کند.

هنگامه شهیدی ۴۱ ساله که در سلول انفرادی است و از حق دسترسی به وکیل محروم بوده است، به عنوان روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب شناخته می‌شود.

نیروهای امنیتی او را هنگام نیمه شب و بدون ارائه حکم و به دنبال حمله به خانه اقوامش در مشهد دستگیر کردند. او ابتدا به بازداشتگاهی در مشهد و سپس به زندان اوین منتقل شد و در حال حاضر در بند ۲۰۹ در بازداشت است. این بند در کنترل وزارت اطلاعات است.

عفو بین‌الملل با انتشار فراخوانی برای همراه کردن افکار عمومی به منظور تلاش برای آزادی هنگامه شهیدی از مقام‌های قضایی جمهوری اسلامی خواسته است تا این زندانی سیاسی را فوری و بی‌قید و شرط آزاد کنند.

پیش از این سازمان گزارشگران بدون مرز هم نسبت به خطر مرگ هنگامه شهیدی در زندان هشدار داده بود و رفتار مقام‌های ایران در ممانعت از آزاد کردن این روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب را «غیرمسئولانه» خوانده بود.

رضا معینی، مسئول دفتر ایران و افغانستان گزارشگران بدون مرز گفته بود: «ما صادق آملی لاریجانی، رییس قوه قضاییه، عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران، مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری و محمود علوی وزیر اطلاعات را مسئول جان هنگامه شهیدی می‌دانیم.»


بیشتر بخوانید: هشدار گزارشگران بدون مرز: جان هنگامه شهیدی در خطر است


ناهید کرمانشاهی، مادر هنگامه شهیدی، روز شنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۶ گفته بود که در آخرین تماس تلفنی، دخترش در زندان و در حضور بازجویش به او گفته است که اگر اتفاقی برای او بیفتد آقای رییس‌جمهور و وزارت اطلاعات و دادستانی و قوه قضاییه مسئول مرگ او هستند.

هنگامه شهیدی در تیر ۱۳۸۸ و پس از اعتراض‌های مردمی به انتخابات ریاست‌جمهوری هم بازداشت شده بود. او آبان‌ماه آن سال پس از یک دوره اعتصاب غذا و با سپردن وثیقه‌ای ۹۰ میلیون تومانی آزاد شد. او نهایتاً در ۱۳۸۹ از سوی دادگاه تجدیدنظر به شش سال حبس محکوم شد.

خانم شهیدی در یازدهمین جشنواره مطبوعات تهران در سال ۱۳۸۳ توانست رتبه اول روزنامه‌نگاری را به خاطر پوشش خبری حمله ایالات متحده به عراق و افغانستان از آن خود کند.

او از فعالان کمپین لغو سنگسار است.


در همین زمینه: