امام جمعه سابق قم در تقبیح سود بانکی، با اشاره به نقش روحانیان در آتش زدن سینماها و شراب‌فروشی‌ها و بانک‌ها در دوران انقلاب، ابراز تاسف کرده که دو صنف دیگر پراکنده شدند اما بانک‌ها همچنان مانده‌اند و رباخواری می‌کنند.
آیت‌الله جوادی آمل، معلم اخلاق حوزه علمیه قم، حین درس خارج تفسیر گریه کرده که چرا بانک‌ها در جمهوری اسلامی به سرنوشت میخانه‌ها و سینماها دچار نشدند.
رجانیوز، پایگاه خبررسانی اصولگرایان، نزدیک به جبهه پایداری می‌نویسد جوادی آملی در مسجد اعظم قم گفته است: «پیش از انقلاب در راهپیماییها، روحانیان جلو بودند، مردم سه جا را آتش میزدند، یکی شراب‌فروشی‌ها، یکی بانک‌ها و سینماها را آتش میزدند، بعد از انقلاب شراب‌فروشی‌ها سه قسم شد، یک عده واقعا توبه کردند، یک عده فرار کردند و یک عده رفتند در زیرزمین، بعد از انقلاب سینماها سه قسم شدند، یک عده واقعا توبه کردند، یک عده هم فرار کردند و یک عده هم رفتند به دنبال کنسرتهای زیرزمینی، بانک‌ها اما همچنان باقی ماندند و رباخواری دارند، ما واقعا حرف خدا را باور نکردیم.»
به گزارش رجانیوز، حضرت آیت الله جوادی در ادامه در حالی که بغض گلوی وی را گرفته بود و اشک در چشمانش حلقه زده بود، مراتب تاثر و ناراحتی خود را از وجود ربا در سیستم بانکی ابراز کرد: «ما دلمان میخواهیم اقتصاد مقاومتی درست بکنیم، این فقط با سفارش و توصیه که حل نمیشود؛ این(ربا) جنگ با خداوند است، الان این پولی که شما میگذارید میگویند چه تحریم باشد، چه نباشد، چه تورم باشد و چه تورم نباشد، میگویند سود دارد و سود علیالحساب دارد.»
جوادی آملی از این نیز که برخی از آمریکا و گزینه نظامی حساب می‌برند شکایت کرده است: «این آمریکا هیچ غلطی نمیتواند بکند، تعارف هم ندارد، با اینکه فرهنگ ما فرهنگ شهادت است اما تا آمریکا گزینه نظامی را مطرح میکند، برخی از وی حساب می‌برند، قرآن میفرماید گزینه نظامی روی میز قرآن من است، ما باور نکردیم. »
امام جمعه پیشین قم در اردیبهشت ۹۵ نیز در دیدار با محمدرضا عارف و در مذمت واردات و مراوده با غیر گفته بود: «کسی که به بیگانه راه می‌دهد، دیوث سیاسی است.»
امريكا هيچ غلطى نمى تواند بكند .
اين ***دينى عصر حجرى كه به جاى مغز تو سرش خاك اره پر شده از شهادت براى يك مشت از خودش احمقتر حرف ميزند ولى با محافظ و ماشين ضد گلوله اينور و آنور ميرود. والا زمان انقلا ب موقع تير اندازى ها كه ميشد من كه يك دونه از اين آيت ال دولا ها نديدم . فقط مردم معمولى بودن كه كشته ميشدن اين اون چيزى كه من خاطرم مياد حالا فلان فلان شده از شهادت و جنگ با امريكا حرف ميزنه. البته مجاهدين بعد انقلاب يه تعدادى از شما ها زوركى شربت شهادت خوروندن ولى تا اون جا كه من ميدونم شما ها هميشه اين نسخه تلخ رو براى ديگران مى پيچيد و داوطلبانه نوش جان نمكنيد.
Roozbeh / 28 October 2016
حتي یک آیه هم در قران مستقیماً نگفته منتظر امام زمان باشید. حتی یک آیه هم چهارده معصوم را نام نبرده. حتی یکبار هم نگفته خمس بدهید به ملاها. و این مذهب تشیع را با برداشت های شخصی از خود به مرور ساخته اند. ولی در قران بارها و بارها و بارها مستقیماً گفته ربا نخورید و اصلا انگار نه انگار گوششان بدهکار نیست. حاضرند موهومات بسازند اما آن چیزی که واضح است را کاملا نادیده می گیرند. حتی یکی از این ملاهای مفت خور منجمله این فرد نگفته است ربا نخورید اسلام در خطر ست. این دین اسلام را اعراب جاهلیت نیز با زور پذیرفته اند.
بماند که این قران هم یک گفتار زمینی است و الا انقدر باعث مفاسد نمی گردید.
hima / 28 October 2016
این اسلام انقدر سوراخ دارد که هر چه آن ها را میپوشانند باز بیشمار سوراخ از آن مشخص می گردد.
دلیل آن این است که مانند همه ایدئولوژی ها از تفکر بشر برآمده است و سیر تکامل فکر بشر را نشان می دهد. مانند همه ایدئولوژی های دیگر. اینکه اینقدر پراکنده و پر از ضد و نقیض است دلیل پیشرفته بود آن نیست. دلیل این است که مانند هر ایده بشری دیگر به مرور شکل گرفته است و هر کسی مقداری از آن را ساخته است.
اين ادیان از نیاز انسان به معنویت نهایت سوء استفاده را برده اند و خودشان را نمایندگان چنین معنویتی در انسان معرفی کرده اند.
hima / 28 October 2016
من بشر معمولی- مثل بسیاری- سالها این القا حاکم بر جوامع اسلام سیطره را داشتم که بی هیچ شکی ربا را محکوم می کردم و رباخوار/رباگیرنده دشمن خدا و مردم می دانستم. ولی چند سال پیش با مطالعات اقتصادی و موضوعاتی مثل استهلاک پول و اجاره پول و کالای پول واره، دیگر مشکوک هستم در اصل داستان!
اینجا مسئله/مشکل نیست، بلکه قضیه و پیشنهاد راه حل یک موضع به ظاهر مشکل اقتصادی است که ظاهر ساده ولی باطن پیچیده درکی است.
مثال:
الف- شخصی با مقداری پول، ماشین (وسله/ابزار) می خرد/اینجا – برای ساده کردن مسئله- اتلاف زمان و انرژی و برخی هزینه های خرید ماشین در نظر گرفته نشده!:
الف1 – ماشین به دیگری قرض بدون اجاره می دهد/سود صفر – استهلاک= زیان
الف2 – ماشین با اجاره، ولی کمتر از نرخ استهلاک/سود کاذب- استهلاک= زیان
الف 3 – ماشین با اجاره، ولی بیشتر از نرخ استهلاک/سود واقعی – استهلاک= سود حقیقی
الف 4 – ماشین با اجاره به شرط تملیک، ولی بیشتر از نرخ استهلاک/سود واقعی – استهلاک= سود حقیقی
تفسره: در صورت از بین رفتن یا خسارت، قرض گیرنده ماشین مسئول است و باید عین ماشین یا معادل پولی اش جبران کند! این یک روال عادی است.
ب- شخص پول دار بجای اینکه واسطه خرید ماشین بشود، معادل پول خرید ماشین به شخصی وام/قرض می دهد:
من دیگر حالتهای چهارگانه الف نمی نویسم، ولی می توانیم مشابه قضیه ماشین گفت به غیر حالت چهارم که در مورد پول قرضی صدق نمی کند!
از همینجا، می توان گفت اصل ربا، مغلطه است. بازی با کلمات است. پول عین المثل هر کالای دیگری است. اینکه زحمت و خزینه وام دهنده کمتر است، دلی لمحکومتی وام دهنده نمی تواند باشد! چون برخی مستقیم پول را اجاره می دهند و نه با تبدیل و اسطه، انها تحت نام رباخوار محکوم و مجازات می کنند! اینجا سوال است که واقعا چه فرقی بین اجاره پول و اجاره تبدیل پول به کالا و اجاره ان است. حتما باید افراد پول دار کلی اتلاف و ریسک سرمایه بکنند؟! آیا از منظر اقتصادی اجاره ددن پول که مقرون به صرفه تر و با حفظ شرایطی کم ریسک تر است امر اقتصادی است و گناه و مشمول مجازات و سرزنش. انسان ها منطقا و تحت شرایط مقرون به صرفه ترین کار اقتصادی انجام می دهند مگر ارزش زحمت را داشته باشد.
تن روان جویای آرامش! / 28 October 2016
بببن توی قرن فرا کامپیوتر به چه جانوران کله پوکی دخیل بستیم
پدر جان برو سر قبر قرآنتو بخون ، سواد که نداری شعور هم پیشکش
برو دنبال صیغه و تعلیم قرآن با وازلین….
Reza / 28 October 2016
می توان قضیه ربا را، یکی از بزرگترین سوتفاهم های اقتصادی از دوران کهن به دوران جدید نامید.
در قرون وسطی و قبل تر، علم اقتصاد چنینی پیشرفتی نکرده بدود مانند سایر علوم. مسئله استهلاک، سطحی در قدیم نگریسته می شد. استهلاک را صرفا در ظاهر می دیدند و موضع مرور زمان، تورم، ارزش ذاتی واحد پول را در نظر نمی گرفتند. اینکه کالا به تولیدات مادی محدود می کردند.
امروزه کالا شامل خدمات و غیر خدمات از جمله کالای تولیدی است. تولید خدمات هم جزئی از تولیدات است.
اجاره مال اعم هر نوعی کالایی، در واقع سود/بهره/ربای از کالا است. امری منطقی-اقتصادی.
اینجا قیاسی بجایی است و نه مثل قیاس ازدواج-سکس با خیانت-سکس این یکی قیاسی ناجاست!
پول یک کالا واسطه ای-قراردادی است و وام نوعی خدمات کالا از نوع اجاره.
در واقع ارزش پول دارای استهلاک است. هم مرور زمانف در اغلب موارد تورم، موجب استهلاک ارزش می شود. اینکه کسی وام می دهد، در واقع دارد خدمتی ارائه می دهد.
مشکل اصلی، ناسالمی و فساد اقتصادی است که امکان رقابت را کم کرده از سایر فعالیت اقتصادی مثل تولید در برابر کالای خدماتی اجاره پول (وام با بهره).
در شرایطی که تورم بالاتر یا برابر نرخ سود بانکی باشد، بهره نمی تواند جلوی زیان بگیرد. سود خالص= تفریق سود ناخالص از استهلاک مثل تورم.
ravaei / 28 October 2016
اما چرا اینک این قدر گیر به بهر/سود بانکی میدهند، جای شک دارد. با توجه به اینکه وام کلانی وابستگان و عوامل رژیم گرفته اند و حالا در بازپرداخت به دلایلی مختلفی می خواهند قسر در بروند!
هر چند انتقاد به میزان سود بانکی وارد است و همچنین نحوه تخصیص وام ها.
جالب اینجاست علی رغم انتقاد به بالا بودن نرخ سود بانکی، همین وام نرخ هم، دارای مزیت رانت است و مردم طالبش هستند! همین وام های سنگین را هم به هر کسی نمی دهند!
ravaei / 28 October 2016