دوشنبه ۲۵ مرداد حکم شلاق یک متهم به سرقت در شهر بندرعباس و در ملاء عام اجرا شد.

Shalagh

به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) متهم (ع-ب) از اهالی استان البرز و ساکن شهرستان بندرعباس بوده که بر اساس حکم شعبه ۱۰۶ دادگاه عمومی جزایی بندر‌عباس، به تحمل ۷۴ ضربه شلاق در ملاء عام، سه سال حبس، استرداد مال به مالباختگان و دو سال تبعید محکوم شده است.

خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران نوشته است که این حکم شلاق عصر دوشنبه در حالی در ملاء عام اجرا شد که سازمان ملل متحد پس از اجرای حکم شلاق کارگران معدن آق‌دره و همچنین اجرای حکم ۹۹ ضربه شلاق برای ۳۵ دانشجو در قزوین در یک روز، در بیانیه‌ای شلاق زدن در ایران را غیرانسانی، ظالمانه، تحقیر‌آمیز و خلاف قوانین بین‌المللی دانست.

بیشتر بخوانید: اجرای حکم ۳۴۶۵ ضربه شلاق علیه ۳۵ دختر و پسر در قزوین

یکی از کاربران شبکه اجتماعی توییتر درباره اجرای این حکم نوشته است که اجرای این حکم با ضربه‌هایی آرام همراه بوده، شکلی نمادین داشته و در مدت کوتاهی به انجام رسیده است.

آن‌چه در گزارش این کاربر غایب است اما حرمت انسانی این متهم است که با اجرای چنین حکمی زیر پا گذاشته می‌شود.

این در حالی است که برای کنار گذاشته شدن مجازات شلاق و هر گونه کیفر جسمانی دیگر دادخواستی ملی و شهروندی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی فارسی زبان دست به دست می‌شود تا به امضای شهروندان برسد.

در این دادخواست به اجرای هر گونه مجازات جسمانی‌ای اعتراض شده است.

انتشار این دادخواست واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته و پرسش‌هایی را برانگیخته است.

گروهی با استقبال از این حرکت، معتقدند که هر چند دیر شروع شده، اما کاری بسیار مثبت است و بایستی هرچه گسترده‌تر مطرح شود تا شاید جلوی این نوع مجازات‌ها گرفته شود.

اما کسانی هم هستند که با اشاره به گناهکار بودن مجرم، این نوع کیفر را لازم می‌دانند.

گروهی هم با تردید به تأثیر چنین کارزار‌هایی می‌نگرند.

در متن این دادخواست اما آمده است: «من با تکیه به حق طبیعی و حق شهروندی خود در بیان آزاد عقیده، نه می‌گویم به مجازات شلاق و هر گونه کیفر جسمانی، زیرا شلاق و کیفرهای جسمانی به معنای دقیق کلمه شکنجه هستند. نه می‌گویم به هر گونه تماشای صحنه‌های محکومیت جسمانی، زیرا تماشا و سکوت دربرابر آن را به معنای شرکت در بربریت و توحش می‌شمارم. نه می‌گویم به مجازات شلاق و کیفرهای بدنی، زیرا مایه‌ شرمساری فردی و ملی ایرانیان نزد جهانیان هستند.»

رادیو زمانه برای بررسی بیش‌تر این کارزار و همچنین مواجهه‌ای عمیق‌تر با پدیده مجازات جسمانی، پیش زمینه‌ها و پیامدهای آن، با سه نفر از امضا‌کنندگان این دادخواست گفت‌و‌گو کرده است و این پرسش‌ها را با آن‌ها در میان گذاشته است:

  • چرا کیفرهای جسمانی در قوانین جمهوری اسلامی وجود دارد؟
  • پیش‌زمینه‌های این مجازات‌ها چیست؟
  • تأثیر این نوع کارزارها چیست؟

پاسخ نیره توحیدی، جامعه‌شناس مقیم آمریکا به این پرسش‌ها را از اینجا بشنوید:

رضا علیجانی، فعال سیاسی ساکن پاریس و امیر ممبینی، فعال سیاسی و محیط زیستی ساکن استکهلم هم در این‌باره با رادیو زمانه گفت‌و‌گو کرده‌اند.

صحبت‌های آن‌ها را از اینجا بشنوید:


در همین زمینه