«پدیدارشناسی موسیقی» نوشته بروس الیس بنسن با ترجمه حسین یاسینی توسط انتشارات ققنوس منتشر شده است. کتابی چندساحتی در حد فاصل بین موسیقی و فلسفه.
نسخه اصلی «پدیدارشناسی موسیقی» در سال ۲۰۰۳ توسط انتشارات دانشگاه کمبریج به چاپ رسیده است.
نویسنده این اثر، بروس الیس بنسن متولد سال ۱۹۶۰ و استاد فلسفه کالج ویتن در ایلینوی آمریکا است. فعالیت موسیقایی از نظر بنسن نه فقط سرشتی بداهه‌پردازانه دارد بلکه همواره در چارچوب یک گفت و شنود رخ می‌دهد. ویژگی‌های گفت و شنود حقیقی موسیقایی، موضوع یکی دیگر از بحث‌های مطرح شده در کتاب «پدیدارشناسی موسیقی» است.
کتاب «پدیدارشناسی موسیقی» دارای نگرشی نو به آهنگسازی، اجرا و شنیدن موسیقی است. نویسنده در این کتاب با تکیه بر سنت‌های فلسفه قاره‌ای و تحلیلی و مثال‌های متنوع از موسیقی کلاسیک غربی و جاز تعریفی نو و جامع از بداهه عرضه کرده که مبنای آن ساختن، اجرا و شنیدن موسیقی است که همواره با نوعی از بازآفرینی بی‌وقفه موسیقی با همان بداهه، گره خورده است.
این کتاب پنج فصل اصلی دارد: «از آهنگسازی تا اجرا»، «آهنگسازی؛ از خاستگاه تا متن نهایی»، «اجرا؛ بداهه حفظ اثر»، «محصول در بطن عمل» و «رفتار موسیقایی با دیگران».
سحر سخایی، شاعر و نویسنده نظرش را درباره این کتاب با ما در میان می‌گذارد:
«این کتاب یكی از تازه‌های ماه‌های اخیر حوزه‌ی موسیقی است. گرچه نام كتاب خبر از متنی تخصصی در حوزه‌ی موسیقی شناسی می دهد – كه البته هست – اما وجهی كه باعث شد به این كتاب بپردازم، بخش بینارشته‌ای آن است كه در فضایی مشترك بین موسیقی، فلسفه و پژوهش هنر در حركت است. به عنوان یك خواننده‌ی فارسی‌زبان، كه از فرهنگ موسیقایی‌ای عمدتاً متكی بر بداهه‌پردازی و خلق اثر در لحظه‌ی اجرا می‌آییم، بحث تفاوت و تمایزِ اجرای بداهه با اثری ازپیش‌ساخته‌شده و این‌که کدام یک برتر از دیگری است، مسئله‌ی ذهنی بسیاری از مجریان و شنوندگان موسیقی ایرانی امروز است. حتماً خواندن نظریات موشكافانه‌ی نویسنده در باب آهنگسازی و بداهه‌پردازی و مباحث از این دست، لذت‌بخش و روشنگر خواهد بود. مثال‌های ارائه شده در كتاب متمركز بر موسیقی كلاسیك غربی و سبك جاز است، اما ریشه‌های مشترك زیبایی شناسی، اجرا، خلق و نواختن موسیقی دلیلی بر خواندن و لذت بردن از این كتاب است. خواندن این کتاب را پیشنهاد می‌کنم.»
