متهم شدن، بازداشت، محکوم و زندانی شدن وکیلان دادگستری در ایران، از آن دسته اتفاق‌هایی است که در کمتر کشوری می‌‌شود نمونه آن را دید.
در طول سال‌های گذشته (تا امروز)، شمار زیادی از وکیلان ایرانی به زندان افتاده‌اند و برخی از آن‌ها هنوز در زندانند: وکالت از پشت میله‌ها − گزارشی درباره وکیلان زندانی
یکی از این وکیلان زندانی، عبدالفتاح سلطانی است که در حال حاضر بیش از پنج سال از حبس او می‌گذرد و در این مدت، جز یک بار (برای ۲۰ روز) به مرخصی نیامده است. خانواده آقای سلطانی، روز سه‌شنبه چهاردهم اردیبهشت، از وخامت حال این زندانی سیاسی خبر داده‌اند و گفته‌اند که دادستانی عمدا در جریان درمان او مانع‌تراشی می‌کند.
یک منبع آگاه گفته است که معصومه دهقان، همسر عبدالفتاح سلطانی، با زحمت بسیار تمام هماهنگی‌های لازم برای اعزام این زندانی سیاسی به بیمارستان را انجام داده، اما در نهایت دادستانی از اعزام آقای سلطانی به بیمارستان جلوگیری کرده و «تمام كارها را خراب كرده است.»
عبدالفتاح سلطانی، سیزدهم اردیبهشت (دوشنبه شب به وقت تهران)، به دليل درد شديد در قفسه سينه به طور اورژانسی به بهداری اوين منتقل شده و از او نوار قلب گرفته‌اند، اما خانواده او هيچ اطلاعی از وضعيت سلامتی‌اش دریافت نکرده‌اند که اين موضوع باعث نگرانی شدید آن‌ها شده است.
به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، خانواده عبدالفتاح سلطانی خواستار ایجاد امکان برقراری تماس تلفنی با او، برای اطلاع از وضعیتش هستند تا بتوانند اقدام‌های لازم را انجام دهند.
بیمار شدن شمار زیادی از زندانیان و نحوه درمان بیماران زندانی، یکی از جدی‌ترین مسائلی‌ست که زندانیان سیاسی و غیر‌سیاسی با آن درگیرند و قوه قضاییه نسبت به آن بی‌تفاوت است و خود را مسئول و پاسخگو نمی‌داند.
در یکی از آخرین واکنش‌ها به شرایط یک زندانی بیمار، غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضاییه، با بی‌اهمیت خواندن درخواست‌های داخلی و بین‌المللی برای رسیدگی به وضعیت امید کوکبی، گفته که زندانیان هم مانند افراد بیرون زندان مریض می‌شوند.
خانواده‌های زندانیان بیمار اما معتقدند که قوه قضاییه از اجرای درست قانون آیین دادرسی کیفری و آيين‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمينی و تربيتی كشور سر باز می‌زند.
به گفته خانواده عبدالفتاح سلطانی، این زندانی سیاسی دچار نوسان فشار خون، مشکلات گوارشی و دیسک کمر و گردن است و به مراقبت‌های ویژه نیاز دارد، اما مقام‌های مسئول از ایجاد شرایط مناسب برای درمان او خودداری کرده و گاهی حتی کارشکنی هم می‌کنند.
عبدالفتاح سلطانی، در پی انتخابات سال ۸۸ دستگیر شد. از جمله اتهام‌های او شرکت در بنیان گذاشتن «کانون مدافعان حقوق بشر»، مصاحبه با رسانه‌ها درباره پرونده‌های موکلانش و همچنین تبلیغ علیه نظام است. او در محاکمه‌ای در سال ۹۰ در دادگاهی به ریاست قاضی پیرعباسی، به ۱۸ سال زندان و ۲۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدید‌نظر به ۱۳ سال حبس در تبعید تغییر یافت.
از جمله دلایل صدور این حکم، می‌تواند تلاش و همت این وکیل دادگستری در دفاع از حقوق زندانيان، به‌خصوص روزنامه‌نگاران و به‌ويژه در زندان باشد که به اعتقاد برخی فعالان مدنی، موجب خشم شديد مقامات قضايی ایران شده است .
اين وكيل زندانی، روند بازداشت و دادگاه تشکیل شده برای خود را از اساس غير‌قانونی می‌داند و با وجود درخواست‌های غير رسمی، حاضر به دادن درخواست عفو و حتی آزادی مشروط نیست.
عبدالفتاح سلطانی در طول دوران حبس خود، با کاهش وزن شدید مواجه شده است. او و چهار زندانی سیاسی دیگر، آبان ماه سال ۹۲، در اعتراض به وضعیت وخیم زندانیان بیمار دست به اعتصاب غذا زدند. در ادامه این اعتصاب غذا و به دلیل وخامت حال این زندانی سیاسی، او به بهداری زندان اوین منتقل شد.