واشنگتن و مسکو  برای آتش بس در  سوریه به توافق رسیده‌اند. آتش‌بسی که نه جبهه النصره  را شامل می‌شود و نه داعش را که نزدیک به ۵۰ درصد خاک سوریه را در اختیار دارند . همین نیروها روز یکشنبه در عملیات خونین در حمص و اطراف دمشق باعث کشته شدن بیش از ۱۸۰ تن شدند.

Syria

همزمان با این آتش‌بس، هماهنگ کنندۀ کمک‌های انساندوستانه سازمان ملل در دمشق از ارسال محموله های غذایی و دارویی برای بیش از ۱.۷ میلیون نفر از ساکنان مناطق تحت محاصرۀ ارتش سوریه و یا گروه‌ای مسلح خبر داد. در همین حال مخالفان  رژیم دمشق که از سوی ریاض حمایت می‌شوند نیروهای روسیه و رژیم دمشق را به نقض آتش‌بس متهم کردند.

یک مقام ارشد ایالات متحده روز یکشنب ۲۸ فوریه گفت: «حتی در بهترین شرایط نیز ما انتظار نداریم خشونت با این آتش بس متوقف شود.» اما یک چیز قطعی به نظر می‌رسد که مردم جنگ زده سوریه امیدهای بسیاری برای ترک مخاصمه پیدا کرده‌اند.

در واتیکان پاپ فرانسیس نیز ابراز امیدواری کرد که این آتش بس بتواند نقطه پایانی بر جنگی باشد که بیش از ۲۷۰ هزار کشته و آوارگی نیمی از جمعیت سوریه را به دنبال داشته است.

اما جمهوری اسلامی ایران آتش بس سوریه را پر ابهام می‌داند. حسن  روحانی گفت: «این توافق دارای ابهامات و نارسایی‌های متعددی است که رفع آنها برای از بین بردن نگرانی‌ها ضروری است.»

رادیو زمانه در باره وضعیت «سوریه پس از آتش‌بس»، پرسش هایی را با دو کارشناس و تحلیلگر مسائل منطقه رضا تقی‌زاده و رسول نفیسی مطرح می‌کند که از این قرارند:

  • با وجود برخی حوادث آتش بس در سوریه دوام آورده؛  آیا این امید وجود دارد که همچنان برقرار بماند؟
  • آیا توافق آمریکا و روسیه در نهایت به جنگ در سوریه پایان می‌دهد؟
  • با توجه به اینکه دولت ترکیه در حالت تنش راحت‌تر می‌تواند کردها را سرکوب کند و دهان منتقدان را ببندد، آنکارا نفع خود را در چه می‌بیند، در آتش‌بس یا تنش بیشتر؟
  • دولت ایران درباره آتش‌بس موضع محتاطانه‌ای دارد. گرایش اصلی‌اش چیست؟ جنگ یا صلح، و اگر صلح با چه چشم‌اندازی؟
  • عربستان سعودی چه نقشی دارد؟ آیا از آمریکا تبعیت می‌کند؟