عطا هودشتیان – استاد علوم سیاسی
• دعوت ولی فقیه از مخالفان نظام برای شرکت در انتخابات پیش روی، حداقل حکایت از دو واقعیت دارد: الف) این طلب یاری نشان می‌دهد که نظام، در اتکاء به پیروان فعلی و حتی مخالفان رقیق خود، بی‌پناه بوده و نیازمند حمایت مخالفان است. ب) مخالفان از هر رده و در هر سطحی، خصوصا مخالفان کل نظام، قدرتی چنان دارند که نظام برای کسب حیثیت خود به آنها نیازمند است.
اما رژیم در قدرت، مخالفان خود را بر سر هر گردش و تحولی نه فقط وارد معرکه نکرده، بلکه آنها را با تمام توان پس زده است. این نظام مخالفان خود را، در هیچ راه یافتی شرکت نداده است. حال چرا آنها باید نظام را پذیرا شده و از اعمال آن دفاع کنند؟
امر مشهود آنکه در صورت وجود اندکی آزادی، شاید برخی مخالفان می‌توانستند حتی در چارچوب نظام، و در محدوده قانون اساسی، ابراز نظر و عمل آزاد داشته باشند. اما رژیم این امکان حداقلی را نیز از مخالفان سلب کرد. قدرت حاکم، حتی مخالفان در محدوده خود نظام را طاقت نمی‌آورد چه رسد به مخالفان کل نظام.
از این رو، انتخابات در پیش رو هیچ ربطی به “اعتبار کشور” و حتی جامعه ندارد، لیکن مستقیما به حیات نظام جمهوری اسلامی مرتبط است.
• در طول چند دهه طولانی دیده و دانسته‌ایم که نتیجه انتخابات نه انعکاس نظرات مخالفان رقیق و جدی نظام یا دولت حاضر، که نتیجه طرح استراتژیک خود نظام خواهد بود. جمهوری اسلامی همواره در صدد بوده است تا مخالفان را به گوشت جلوی توپ بدل نماید تا اهدافش را با یک “مشروعیت مردمی” به نمایش گذاشته و متحقق سازد. در این میان جمهوری اسلامی حتی اندک گامی نیز عقب نکشیده است. در طول حیات دولت حسن روحانی نیز شاهد عقب نشینی چشم گیر نبوده‌ایم. با وجود نظارت استصوابی، براستی چگونه می‌توان تصور نمود که انتخابات پیش روی آزاد و دمکراتیک خواهد بود؟
با آگاهی به همین موضوع که دعوت از مخالفان تنها بهانه‌ای برای اعتبار بخشیدن به نظام جمهوری اسلامی است و جامعه و مردم از آن بهره نمی‌برد، در انتخابات شرکت نخواهم کرد.
• اعتبار کشور ما در تحقق یک سیاست تعامل گرا، مدارا و سازگاری داخلی و خارجی‌ست. نخست سازگاری با مردم میهن‌مان و سپس سازگاری با جهان. برخی در آن اندیشه بوده‌اند که سازگاری با جهان یعنی با دول غربی بی تردید و به تدریج گشایش اجتماعی برای مردم را مهیا خواهد کرد. ما از آنها می‌خواهیم که خود روی این تئوری سرمایه‌گذاری کنند و دیگران را به این بازی نظری خطرناک نکشانند.
به عبارت دیگر، از نگاه من، جمهوری اسلامی می‌تواند به سیاست سرکوب داخلی و جنگ طلبانه در جهان و منطقه ادامه دهد، اما این بار با تعامل با آمریکا! این سیاست لزوما تضادی با اهداف رژیم نخواهد داشت، هم‌چنانکه از آغاز مذاکرات اتمی با آمریکا، جمهوری اسلامی با همه توان سیاست خود در سوریه را ادامه داده و حتی بر نیروهای نظامی خود در سوریه افزوده است.
معیار ما تنها عمل رژیم است. هرگاه درعمل جمهوری اسلامی گشایشی را در داخل متحقق نمود، مخالفان نیز برایش کف خواهند زد. لیکن تا آن زمان، نمی‌بایست بازیچه طرح‌های نظام قرار گرفت و به نام دفاع از کشور و میهن، به استحکام رژیم یاری رساند.
——————————————————————————————————————
چرا خامنه‌ای موقع انتخابات به یاد مخالفان می‌افتد؟
نظر شیرین عبادی، بوالحسن بنی‌صدر، ژاله وفا، فرخ نگهدار، شهرنوش پارسی‌پور، حسن شریعتمداری، مهران مصطفوی، الاهه بقراط، محمدرضا شالگونی، سهراب مبشری و … درباره انتخابات
چواب به انهايي كه راي دادن را بالنفس تداوم فرهنگ ازادي و مردم مخير به كانديدها در امر راي را تنها كنش سياسي مينامد بايد عرض كنم اگر ملت حتي يكنفر كه نه از طرف شوراي نگهبان كليه و قلب و خون و ادرارش از قبل معاينه دقيق نشده باشد كه پاستوريزه ار زير عباي خبرگان بيرون نيامده باشد.و جمهور مردم او را به استقلال سياسي بشناسند ظهور كند انوقت بنده هم راي دادن را هم محترم و غنيمت شمرده و هم بديگر هموطنان توصيه ميكردم.شريط كنوني جز صغارت و حقارت چيز ديگري براي اين ملت با ان سابقه تاريخي به ارمغان نخواهد داشت.لذا نه به انتخابات و راي گيري مهنسي شده از طرف اين نظام ضدملي وظيفه هر شهروند ايرانيست.
reza nourishad / 21 January 2016