هر سال با شروع فصل سرما در ایران، آتش گرفتن بخاری‌های غیر‌استاندارد و حوادث و سوانح دیگری که به دلیل فقدان ایمنی در مدرسه‌ها رخ می‌دهند، به چالشی جدی برای نظام آموزشی تبدیل می‌شوند.
وزیر آموزش و پرورش ایران اما امیدوار است که مدرسه‌های کشور، حتی در نقاط دور افتاده و محروم، تا ۱۰ ساله آینده ایمن شوند. علی‌اصغر فانی در همایش بین‌المللی سران مدارس ایمن گفته که داشتن مدرسه‌های ایمن از حقوق دانش‌آموزان است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، وزیر آموزش و پرورش گفته که عنوان مدرسه‌های ایمن برای اولین بار وارد برنامه ششم توسعه شده است و ایران آماده است تجربه‌های علمی خود را در زمینه ایمن‌سازی و به‌خصوص در زمینه زیر‌ساخت و مقاوم‌سازی، در اختیار دیگر کشور‌ها قرار دهد.
دومین اجلاس بین‌المللی سران مدارس ایمن با حضور ۲۳ کشور، دوشنبه و سه‌شنبه، ۱۳ و ۱۴ مهر ماه در تهران برگزار شد و صاحب‌نظران درباره مقاوم‌سازی مدرسه‌ها و کارهای اجرایی بحث و تبادل‌نظر کردند.
بر اساس آن‌چه در این همایش مطرح شد، رقم پیشنهادی برای ایمن‌سازی مدرسه‌های ایران در سال‌های آینده، سه میلیارد دلار است. در یک بازه زمانی پنج ساله و تا سال ۲۰۱۸ هم یک میلیارد دلار برای استاندارد‌سازی تاسیسات مدرسه‌ها هزینه خواهد شد.
از سال ۲۰۰۶ تا سال ۲۰۱۴ میلادی نیز چهار میلیارد دلار به نوسازی و بالا بردن ایمنی مدرسه‌ها اختصاص یافته است.
به گفته وزیر آموزش و پرورش، دو سوم فضای آموزشی کشور استاندارد‌سازی شده است و مقاوم‌سازی یک‌سوم باقی‌مانده مدرسه‌های ناایمن نیازمند تامین اعتبار است که این مساله به گشایش در فضای اقتصادی کشور بستگی دارد.
در حال حاضر ۵۲۰ هزار کلاس درس در ایران دایر است. ۴۹۰ هزار مدرسه نیز پس از انقلاب بازسازی و ساخته شده‌اند. با وجود این، ساختمان بسیاری از مدرسه‌های کشور فرسوده‌اند و بسیاری از آن‌ها با تغییر کاربری به مدرسه تبدیل شده‌اند. از آنجا که قرار نبوده است این ساختمان‌ها مدرسه باشند، اغلب استانداردها و ایمنی لازم را ندارند.
علی‌اصغر فانی اما گفت که فعالیت‌های انجام شده در زمینه ایمن‌سازی مدرسه‌ها، ضریب ایمنی دانش‌آموزان را از ۳۳ درصد در سال ۲۰۰۶ به ۶۷ درصد در سال ۲۰۱۴ افزایش داده است.
اکنون ۱۳ میلیون دانش‌آموز در ۱۰۵ هزار مدرسه در ایران مشغول تحصیل هستند.
اول دی ماه سال ۹۳، یک مقام عالی وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که ۲۰۰ هزار دانش‌آموز در مناطق محروم، همچنان از بخاری‌های استاندارد بی‌بهره‌اند.
مرتضی رییسی، رییس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور گفت که ۷۵ هزار کلاس درس در ایران از «بخاری استاندارد» بی‌بهره مانده‌اند: «معنای این عدد این است که در کلاس‌های درس دست‌کم ۲۰۰ هزار دانش‌آموز، هنوز بخاری نفتی یا گازی می‌سوزد و جان آن‌ها را به خطر می‌اندازد.»
دو سال و یک ماه پیش از این اظهارات، در ۱۵ آذر ماه سال ۹۱، به دنبال آتش گرفتن بخاری یک کلاس ۳۷ نفره در مدرسه شین‌آباد در پیرانشهر، ۱۲ دانش‌آموز گرفتار شعله‌های آتش شدند. این دانش‌آموزان دچار سوختگی ۳۰ تا ۶۰ درصدی شدند. سوختگی‌هایی که بیش‌تر در ناحیه سر، گردن، صورت و سینه اتفاق افتاد.
چند روز پس از وقوع این حادثه، احمد علوی، استاد دانشگاه و اقتصاددان در سوئد، در یادداشتی با عنوان هیچ سانحه‌ای، ناگهانی نیست، به بازخوانی این حادثه پرداخت: «معلوم نیست چرا اعتبارات عمرانی که باید برای نوسازی مدارس به‌کار رود، صرف بریز و بپاش می‌شود. این مدرسه در ساختمانی غیر استاندارد تاسیس شده که اجازه ورود آتش‌نشانی و آمبولانس را به مدرسه نداده و پنجره کلاس‌ها با نرده‌های ضخیم چنان پوشیده است که فرصت فرار از سانحه را از کودکان گرفته است.»
دانش‌آموزان آسیب‌دیده از این حادثه و خانواده‌های‌شان در سه سال گذشته با مشکلات بسیاری دست به گریبان بوده‌اند. آن‌ها هشتم شهریور ماه سال ۹۳ در مقابل دفتر ریاست جمهوری تجمع کردند. تا آن زمان و با وجود گذشت ۱۸ ماه از آن آتش‌سوزی، مشکلات مالی و غیرمالی خانواده‌ها پابرجا مانده بود و دولت حتی در زمینه پرداخت دیه هم به وظیفه خود عمل نکرده بود.
بیش‌تر بخوانید:
اعتراض خانواده دانش‌آموزان شین‌آباد به نصف‌شدن دیه
امنیت دانش آموزان، مسئله حکومت ایران نیست
درخواست نمایندگان مجلس برای جلوگیری از تکرار آتش‌سوزی در مدارس
صحنه ای وحشتناک؛ فقط در حکومت مرگ و عزا
تصاویر منتشره از بوستان نهج‌البلاغه که ماکت‌های نمادینی از اجساد کفن‌پوش به یاد قربانیان حادثه منا را در کف یکی از خیابان‌های آن قرار داده‌اند اسباب شگفتی شده است. این بوستان، جدید الاحداث است و بسیاری از روی کنجکاوی از آن بازدید می کنند. کنجکاوی از آن رو که بدانند این تفریح گاه جدید که در حاشیه چند رودخانه تهران احداث شده چگونه است. محوطه‌ای که سال‌ها به شکل مخروبه‌ای بود که تنها رودخانه ای کم آب از میان آن می‌گذشت و حالا به یکی از پارک‌های شلوغ و محبوب غرب تهران تبدیل شده است و شب ها خانواده های زیادی برای تفریح به آنجا می‌روند. تصور کنید مادری با کودکان چهارپنج ساله خود قصد قدم زدن و استفاده از فضای این بوستان را داشته باشد و با این منظره رو به رو شود. چه حالی به او و به کودکان او دست می دهد؟
hasani / 07 October 2015