حبيبالله مسعودی فريد، معاون امور اجتماعی سازمان بهزيستی میگويد که «کودک آزاری، همسر آزاری و خشونت خانگی» موضوع بيشترين تماسها با اورژانس اجتماعی در ايران است.
مسعودی فريد، امروز دوشنبه چهارم خرداد به خبرگزاری مهر گفته که ۸۵ درصد اين تماسها از سوی زنان بوده است.
او افزوده که سازمان بهزيستی با همکاری آموزش و پرورش، برای جلوگيری از افزايش خشونت و آزار، بيش از يک ميليون و ۷۰۰ هزار دانشآموز را در زمينه «مهارتهای کنترل خشم و مديريت هيجانات» آموزش داده است.
جمعيت دانشآموزی در ايران افزون بر ۱۳ ميليون نفر برآورد میشود.
بهگفته حسین اسدبیگی، رئیس مرکز اورژانس اجتماعی کشور، در سال گذشته پنج هزار و ۱۷۵ دختر و سه هزار و ۱۸۹ پسر مورد کودکآزاری قرار گرفتهاند.
این آمار صرفاً کودکآزاریهایی را شامل میشود که به سازمان بهزیستی اطلاع داده شده و به نظر میآید رقم واقعی کودکآزاری بیش از این است.
بر پایه آمارها روزانه ۴۰ مورد کودکآزاری به مرکز اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی گزارش میشود. شماری از این کودکآزاریها به مرگ کودکان منجر میشود.
در ایران تنها ۱۰ سال است که کودکآزاری بهعنوان «جرم عمومی» شناخته میشود و پیگیری آن منوط به شکایت قربانی نیست.
با وجود این، مجازاتهایی که برای کودکآزاری در نظر گرفته میشود معمولاً متناسب با جرم نیست و بستگان درجه یک، بهویژه پدر، حتی در مواردی که آزار منجر به قتل کودک شود، به مجازات سنگینی نمیرسد.
بسیاری از نزدیکان، بستگان و از همه مهمتر همسایگان نیز کودکآزاری را امری خصوصی و خانوادگی میدانند و از گزارش آن خودداری میکنند.
همچنین در هفت ماهه نخست سال گذشته ۴۵ هزار و ۵۵۵ نفر در کل کشور به دلیل همسرآزاری به پزشک قانونی ارجاع داده شدهاند که هزار و ۳۸۴ نفر آنها مرد و ۴۰ هزار و ۱۷۱ نفر زن بودهاند.
حسن قاضیزاده هاشمی، وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سال گذشته گفته بود که جامعه ايران به سوی خشونت پيش میرود و بايد برای آن چارهای انديشيد.
به گفته او، افزايش خشونت در ايران «مشکل فرهنگی و روانی» است.
وزير بهداشت نخستين راه کاهش خشونت را «آموزش حرف زدن با هم» دانست و ادامه داد: «بايد برای تعاملات شفاهی تمرين کنيم؛ از خانه تا مدرسه و جامعه، رسانهها در اينزمينه مسئوليت سنگينی دارند.»
روزنامه اعتماد چند ماه پيش گزارش داد که ميزان خشونت خانگی در تهران، ۱۸.۹ درصد جسمی و ۵۲.۴ درصد روانی است. همچنين در سطح کشور، در هر ۹ ثانيه يک مورد خشونت اتفاق میافتد.
شمار درگيریها و نزاعهای خيابانی نيز نمونه ديگری از خشونت در ايران است که سالانه جان صدها نفر را میگيرد.