به دنبال وقوع حادثهای که روز یکشنبه دهم اسفند ماه در معدن منگنز قم رخ داد، دو کارگر معدن کشته شدند. به گزارش خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، بر اثر این حادثه که در عمق ۳۰۰ متری زمین رخ داده است، دو کارگر نیز به شدت مجروح شدهاند.
رییس مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی استان قم، به «ایلنا» گفته است که بر اثر این حادثه که ساعت ۲۵: ۱۴ روز یکشنبه ۱۰ اسفند در معدن منگنز و نارج استان قم رخ داد، ۲ نفر از کارکنان این معدن کشته شده و دو نفر دیگر نیز به دلیل مصدومیت شدید به بیمارستان منتقل شدهاند.
محمدجواد باقری گفته است که کارگران کشته شده ۳۰ و ۳۴ ساله بودهاند. یک نفر هم به دلیل شکستگیهای مختلف و متعدد با بالگرد اورژانس به شهر قم منتقل شده و مصدوم دیگر به دلیل مشکل قلبی با آمبولانس به بیمارستان فرستاده شده است.
معدن منگنز قم، بزرگترین معدن منگنز در خاورمیانه است که در ۲۸ کیلومتری قم و در جاده قم-نیزار قرار دارد و به گفته باقری، حادثه کشته شدن کارگران در عمق ۳۰۰ متری زمین رخ داده است.
خبرهای بیشتری درباره جزییات این حادثه منتشر نشده است.
شرایط ایمنی کار برای کارگران در ایران، مناسب و به سامان نیست و هر روز خبرهایی درباره مرگ و میر کارگران بر اثر حوادث هنگام کار مخابره میشود. در یکی از آخرین حادثهها از این دست، روز سهشنبه ۲۸ بهمن، سقوط یک آسانسور در یک پروژه ساختمانی در اصفهان باعث مرگ هشت کارگر ساختمانی شد.
کارشناسان ایمنی این حادثه را ناشی از استفاده نابهجا از آسانسور حمل بار برای حمل مسافر و همچنین رعایت نشدن نکات ایمنی هنگام نصب و راهاندازی آن اعلام کردند.
بیشتر بخوانید: پیمانکار بیصلاحیت و قطعات غیراستاندارد، مقصران کشته شدن ۸ کارگر
از سوی دیگر روزانه پنج نفر در کارگاههای ساختمانی و هر شانزده روز یک کارگر معدن، جان خود از دست میدهند و فاجعه مرگ کارگران در اثر سوانح کار، از فرط تکرار، به امری روزمره تبدیل شده است.
تنها در شهریور ماه امسال، ۳۶ کارگر جان خود را در حوادث کار از دست دادهاند. در چهار ماهه نخست سال نیز سوانح کار نسبت به مدت مشابه سال قبل، ۴/۲ درصد رشد داشته است.
از آنجا که آمار دولتی تنها آمار موجود در خصوص سوانح کاری است، در این مورد هم مانند بسیاری دیگر از آسیبهای اجتماعی، اطلاعات دقیقی وجود ندارد. سازمان تأمین اجتماعی تنها مواردی را که تحت پوشش بیمه هستند گزارش میدهد و حوادثی که برای شمار زیادی کارگران غیرقانونی اتفاق میافتد، به هیچ نهادی گزارش نمیشود.
در نبود نهادهای صنفی، کارگران در ایران همواره در معرض حادثه قرار دارند و نه تنها قادر به پیگیری عواقب وقوع حوادث کار نیستند، بلکه نمیتوان انتظار داشت که با فشار نهادهای صنفی، نظارت بر ایمنی کارگران بیشتر شود.
در همین زمینه:
جان ناقابل کارگران در مقابل بیمه و ایمنی