آیا نگرانی جامعه جهانی از برنامه هسته‌ای ایران که از سال ۲۰۰۲ آغاز شده، به پایان خود نزدیک می‌شود؟گفته‌های مسئولان جمهوری اسلامی چنین گمانی را تقویت می‌کند.
وزیر خارجه عمان روز ۱۴ بهمن ۹۳ خبر داد که «انجام توافق پایانی نزدیک است.» سخنگوی کاخ سفید گفته است: «اوباما هرگونه طرح کنگره را که براساس آن توافق جامع با ایران باید منوط به تصویب مجلس نمایندگان باشد وتو می‌کند.»
آیت‌الله خامنه‌ای نیز یکشنبه ۱۹ بهمن در دیدار با شماری از کارکنان نیروی هوایی ارتش گفت: «با توافق هسته‌ای خوب، که در بر دارنده عزت، احترام و پیشرفت ملت ماست موافقیم.» در همین روز، محمدجواد ظریف وزیر خارجه پس از گفتوگوهای طولانی با جان کری وزیر خارجه آمریکا و وزرای خارجه گروه شش در مونیخ گفت : «اکنون زمان توافق با ایران بر سربرنامه هسته ای است، اما شرط توافق، احترام به ایران است.»
خانم فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا هم هشدار داد: «نباید فرصت استثنایی رسیدن به یک توافق هسته‌ای با ایران و گروه شش را از دست بدهیم.»
* آیا به توافق پایانی نزدیک می‌شویم؟
* در این صورت جنس این توافق چیست؟
* جمهوری اسلامی چگونه می‌تواند این توافق را در داخل «بفروشد»؟ آیا رهبری پشت آن خواهد ایستاد یا آز آن فاصله می‌گیرد تا بعد بگوید یک جام زهر تحمیلی بود؟
* و در آمریکا آیا اوباما می‌تواند مخالفان توافق در واشنگتن و اسراییل را مهار کند؟
این پرسش‌ها را «رادیو زمانه» با دو کارشناس برنامه هسته‌ای ایران در میان می‌گذارد: مهران مصطفوی در پاریس و رضا تقی‌زاده در گلاسکو.
یک گام چندین هزار کیلومتری تا توافق !
nader / 10 February 2015
دو طرف برداشتشان از توافق در تضاد است .
۵+۱ عقیم سازی اتمی اینها را میخواهد و اینها لغو آنی تحریمها بدون دادن هیچ گونه تعهدی را میخواهند!
توافق غیر ممکن!!
hasani / 10 February 2015