بهنام ابراهیم‌زاده، عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری و همکار فعالان سندیکایی، متولد سال ۱۳۵۶ خورشیدی در شهرستان اشنویه است. او اکنون در بند دو زندان رجایی شهر کرج، دوران محکومیت قبلی خود را سپری می‌کند.
ابراهیم‌زاده، دی‌ماه سال جاری، از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی، محاکمه و به اتهام تبانی و ارتباط با سازمان مجاهدین از داخل زندان و تبلیغ علیه نظام از طریق ارتباط با احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، به ۹ سال و چهار ماه زندان محکوم شد.
این در حالی است که نزدیکان این عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان، هر گونه ارتباط او با سازمان مجاهدین را تکذیب کردهاند.
همسرش نمی‌داند
زبیده حاجی‌زاده، همسر بهنام ابراهیم‌زاده، به سختی فارسی صحبت می‌کند. تنها پسر آن‌ها، نیما، بیمار است و رفت‌و‌آمد مداوم به بیمارستان و مشکلات زندگی، رمقی برای او نگذاشته.
حاجی‌زاده در جواب خیلی از سوال‌های رادیو زمانه، می‌گوید: «نمی‌دانم.»
او در پاسخ به این سوال که آیا همسر شما در جلسات دادگاه حضور داشته یا حکم، غیابی صادر شده است، می‌گوید: «من نمی‌دانم. وقتی پدرش ماجرای محکومیت جدید را گفت، من خیلی عصبانی شدم و دیگر سوالی نپرسیدم. خودم آن زمان چهار روز همراه پسرم بیمارستان بودم. زمانی که محکومیت پنج ساله بهنام داشت تمام می‌شد، پرونده تازه برایش ساختند. حالا ۹ سال و چهار ماه دیگر باید زندانی باشد.»
به گفته همسر بهنام ابراهیم‌زاده، او را به خاطر درگیری در بند ۳۵۰ محکوم کردهاند و هم‌چنین به دلیل ارتباط برقرار کردن با احمد شهید، «یک سال و نیم زندان به او داده‌اند.»
صبح روز ۲۸ فروردین امسال (۱۳۹۳)، عوامل اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و بیش از یک‌صد نفر از سربازان گارد سازمان زندان‌ها با یورش به بند ۳۵۰ اوین، زندانیان این بند را با باتوم مورد ضرب و جرح قرار دادند.
بیشتر بخوانید: یورش به بند ۳۵۰ زندان اوین و ضرب و شتم ده‌ها زندانی سیاسی
در جریان این حمله بیش از ۳۰ نفر از زندانیان مجروح و مضروب و دست‌کم چهار نفر به دلیل خونریزی و شکستگی، به بیمارستان خارج از زندان منتقل شدند. ابراهیم‌زاده نیز همراه تعدادی دیگر از زندانیان به انفرادی‌های بند ۲۰۹ منتقل شد.
بیشتر بخوانید: کمیته حقیقت‌یاب؛ خواست خانواده زندانیان سیاسی
پس از انتقال دوباره این افراد از انفرادی به بند عمومی، ابراهیم‌زاده همراه با چند نفر دیگر از زندانیان، به بند یک زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.
ارتباط با سندیکای کارگران شرکت واحد
منصور اسانلو، از رهبران سابق سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه (شرکت واحد)، در مورد فعالیت‌های بهنام ابراهیم‌زاده به رادیو زمانه می‌گوید: «من از حدود سال ۱۳۸۴ با بهنام آشنا هستم. به عنوان کارگر، علاقه‌مند به مسائل کارگری بود. در کارگاه‌ها و کارخانه‌های مختلف کار کرده بود و سابقه اخراج هم داشت. او جذب فعالیت‌های صنفی کارگری می‌شد و در جلسه‌های صنفی شرکت می‌کرد.»
اسانلو در ادامه توضیح می‌دهد که پس از تشکیل کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری، بهنام با این تشکل نیز همکاری کرده است: «بهنام سندیکا را به عنوان بهترین ابزار صنفی کارگری می‌شناخت. بعد با کمیته‌های حمایت از کودکان کار و خیابان و کودکان بی‌سرپرست کارگر آشنا شد و فعالیتش را در یکی از این کانون‌ها آغاز کرد. هم‌چنین در زمینه مبارزه برای اجرای کنواسیون‌های جهانی دفاع از کودک نیز فعال بود و به دلیل همین فعالیت‌ها چندین بار به وزارت اطلاعات احضار شده بود.»
این فعال کارگری در ادامه صحبت‌هایش درباره بهنام ابراهیم‌زاده می‌گوید: «پس از آغاز حمله‌ها به سندیکای کارگران شرکت واحد و سایر تشکل‌های کارگری فعال در کنار سندیکا، بهنام هم بازداشت شد. سال ۱۳۸۶ برای اولین بار زندان موقت رفت و مدتی بعد به دلیل ادامه فعالیت‌های کارگری دوباره بازداشت شد.»
اسانلو می‌گوید هنگامی که او بین سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ در زندان بوده، بار دیگر بهنام ابراهیم‌زاده را بازداشت کردهاند.
او در زندان شنیده که بهنام را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند و از او تعهد گرفته‌اند که از فعالیت‌های سندیکایی کارگری و پرداختن به حقوق کودکان کار و خیابان، دست بردارد چون در غیر این صورت، به زندان طولانی مدت محکوم خواهد شد.
منصور اسانلو از شجاعت و محکم بودن بهنام ابراهیم‌زاده در بازجویی‌ها یاد می‌کند و می‌گوید که بازجو‌ها نسبت به بهنام سخت‌گیری بیشتری می‌کردند اما او هیچوقت در جر و بحث با آن‌ها کوتاه نمی‌آمد.
از جاده قم تا شمال تهران، به خاطر سرطان
یک سال بعد از زندانی شدن بهنام ابراهیم‌زاده، بر اثر وارد آمدن فشارهای روحی و روانی ناشی از نابه‌سامانی شرایط زندگی و سوء تغذیه، پسر او، نیما، به بیماری سرطان خون مبتلا شد.
به گفته اسانلو، در حال حاضر نیما و مادرش مجبورند ماهی یک بار برای ادامه مراحل شیمی درمانی با صرف ۳۰۰ هزار تومان، مسیر خانه را از جاده قم تا بیمارستان محک در شمال تهران طی کنند و این جدای از هزینه‌های دارو و درمان، اجاره خانه و خرج تحصیل است.
اسانلو به نقل از خانواده بهنام می‌گوید که مأموران امنیتی حتی نسبت به نیما و ارتباط او با فعالان سیاسی و کارگری هم حساسند، طوری که چندی پیش لپ تاپ شخصی‌اش را که یکی از دوستان به او هدیه کرده بود، از او گرفتند.
اسانلو تأکید می‌کند که با وجود بیماری نیما، تنها چند بار به پدرش مرخصی داده‌اند. او اضافه می‌کند: «بهنام در این مرخصی‌ها به دیدار ابراهیم مددی، از فعالان سندیکای کارگری می‌رفت و در مورد مسائل سندیکایی با او گفت‌و‌گو می‌کرد. یک بار هنگام بازگشت بهنام از مرخصی، مأموران زندان او را مقابل در نگه داشتند و پس از ضرب و شتم شدید، به بهانه تفتیش بدنی و یافتن تلفن همراه، مجبورش کردند لخت شود. البته بهنام برای جلوگیری از این کار، مقاومت زیادی کرده بود.»
بهنام ابراهیم‌زاده را ۱۲ آذر ماه امسال پس از بازگشت از دادگاه، از سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج که به زندانیان سیاسی و عقیدتی تعلق دارد، به بند زندانیان جرایم سنگین و بزهکاران منتقل کردهاند. شرایط جسمی او نیز نا‌مساعد گزارش می‌شود.
ابراهیم‌زاده هم‌چنین پای نامه‌های مربوط به کمپین تلاش برای اجرای بی‌کم و کاست اعلامیه جهانی حقوق بشر را امضا کرده است. ۲۵ زندانی سیاسی دیگر از جمله شاهرخ زمانی، عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف‌زاده، حشمت‌الله طبرزدی و رسول بداقی هم به این کمپین ملحق شده‌اند.
منصور اسانلو در این‌باره می‌گوید: «امضای این بیانیه‌ها و اطلاع‌رسانی‌های خانواده‌ها، کارکنان و پزشکان زندان برای مسئولان جمهوری اسلامی قابل تحمل نیست و به همین دلیل به طور حتم برای زندانیانی که به این کمپین ملحق شده‌اند، پرونده‌های سنگینی تشکیل می‌شود.»
او معتقد است که ۹ سال و نیم حکم زندان برای بهنام ابراهیم‌زاده با برنامه‌ریزی حراست و با اطلاع رییس زندان و بازجو‌های پرونده اولیه او صورت گرفته است: «آن‌ها می‌خواهند بهنام را در بند بشکنند و ناامیدش کنند اما او با شجاعتی که دارد، از جریان این پرونده هم سرافراز بیرون خواهد آمد.»