حسن روحانی، رییس جمهور ایران و دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا، چهارشنبه ۲۴ سپتامبر/۲ مهر ماه با هم دیدار و گفتوگو کردند. این دیدار در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل اتفاق افتاد. محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه) و محمد نهاوندیان (رئیس دفتر رئیس جمهور) حسن روحانی را در این دیدار همراهی کردند.
این نخستین بار پس از انقلاب بهمن ۵۷ است که رییس جمهور ایران و نخست‌وزیر بریتانیا با هم دیدار میکنند. سال گذشته، رئیس‌جمهور ایران و نخست‌وزیر بریتانیا برای اولین بار در بیش از یک دهه، با هم یک گفت‌‌وگوی تلفنی انجام داده بودند. هدف از این گفتوگو زمینه‌سازی برای گسترش تدریجی روابط دیپلماتیک بین دو کشور بود.
در سایت «ریاست جمهوری اسلامی ایران» آمده است که حسن روحانی و دیوید کامرون پیرامون موضوع هسته‌ای ایران، خطر تروریسم در سوریه و عراق و مناسبات دو جانبه به بحث و تبادل نظر پرداختند.
رییس جمهوری ایران به نخست وزیر بریتانیا وعده داد که بازرگانان ایرانی و بریتانیایی روابط اقتصادی بهتری با یکدیگر داشته باشند و همچنین روابط علمی و فرهنگی میان دو کشور ارتقا پیدا کند.
حسن روحانی اظهار امیدواری کرد که با اراده کشورهای ۱+۵ «دستیابی به توافق جامع هسته محقق شود.»
به گفته رییس جمهوری ایران «پایان تحریم و آغاز توافق میتواند به روابط گسترده و پایدار میان طرفین کمک کند.»
روحانی همچنین خواستار «انعطاف» کشورهای ۱+۵ در برنامه هسته‌ای ایران شد و گسترش روابط ایران با غرب را مشروط به تحقق توافق جامع هسته‌ای کرد.
او به طرح مبارزه آمریکا با گروه «دولت اسلامی» نیز اشاره کرد و گفت: «برای مبارزه با تروریسم نیازمند همکاری و همفکری هستیم.»
در سایت «ریاست جمهوری اسلامی ایران» آمده است که نخست وزیر انگلستان «اراده جدی ایران برای دستیابی به توافق جامع هسته‌ای» را مثبت خوانده است.
روزنامه گاردین اما گزارش میدهد که دیوید کامرون از رییس جمهوری ایران خواسته است که درباره غنی‌سازی اورانیوم تجدید نظر کند و مواضعی «واقع‌بینانه» در این زمینه اتخاذ کند و با برخورداری از «انعطاف»، زمینه‌ساز لغو تحریمها و گسترش روابط اقتصادی با غرب شود.
برخی رسانه‌های انگلیسی‌زبان در آستانه این دیدار گزارش داده بودند که دولت بریتانیا قصد دارد همکاری ایران در ائتلاف آمریکا بر ضد گروه «دولت اسلامی» در سوریه و عراق را جلب کند. ایران اما این امر را با مذاکرات هسته‌ای درآمیخته است.
نکته اینجاست همه چیزهای مهم روابط اقتصادی و تجاری گره خورده به مسئله اتمی.
از طرفی غربیها و روسیه و چینی نیز مشابه نظر آنها دارند چون یا رأی مثبت دادند و یا ممتنع به قطع نامه تحریمها. این نکته مهمست که روسیه و چین مخالفتی با قطع تحریم نکردند وگرنه وتو میشد!
پس نبایست بگویید این مسئله تنها بین غرب و ج.ا.ایران است!
آنها به وضوح و بارها تاکید میکنند با برخورداری ایران از انرژی هسته یی و اتمی مخالفتی ندارند و مشکل بر سر غنی سازی است. چون هر کشور که بتواند 5 درصد غنی سازی اورانیوم کند توان غنی سازی 95 درصد هم خواهد داشت که مورد استفاده در بمب اتمی است!
یعنی مسئله سر اینست که آن شش کشور و همه کشورهایی که آن شش کشور نمایندگی شان را میکنند معتقدند حکومتی که اسرائیل را تهدید به نابودی میکند و آن هم اسرائیلی که دوست و متحد آنهاست و عضو سازمان ملل است! چرا بایست یک حکومت دیگر اسرائیل-دوست و متحد کشورهای بزرگ از جمله ان شش کشور- را تهدید به نابودی کند؟ پس چرا اجازه بدهیم به توان غنی سازی اورانیوم دست یابد که میداینم توانایی بالقوه میدهد برای ساخت بمب اتم؟!
این پاسخ فعلا از نظر آن کشورها در عدم دست یابی به غنی سازی است!
راه حل دو تا است
1- ج.ا. ایران به کل غنی سازی نکند/در حالی که ج.ا. ایران میگوید غنی حقش است و انجامش خواهد داد/پس یک طرف قضیه حاضر نیست مسئله از این روش حل شود! پس امیدی به راه حل از این روش نیست فعلاً
2- چون مسئله نگرانی از استفاده غیر صلح آمیز است و مشخصاً مسئله تهدید به نابودی اسرائیل، لااقل حکومت جمهوری اسلامی ایران دست از تهدید به نابوید اسرائیل بردارد و چه بسا کشورهای مشابه بردارد که گمان میکند دشمن جمهوری اسلامی هستند!
به نظرم راه حل اول هیچ نتیجه یی ندارد با این وضع! چون حکومت جمهوری اسلامی ایران غنی سازی برایش مسئله حیثیتی شده و متاسفانه گمان میکند اگر از غنی سازی صرف نظر کند یک شکست برایش است! در حالی که اگر زیانهای وارده در اثر تحریم در نظر داشته و با هزینه-فایده غنی سازی مقایسه کنیم، هر روز که از این مسئله تحریمها علیه ایران خاتمه یابد که پیروزی است و نه شکست!
در واقع لغو و پایان تحریمها یک پیروزی بزرگ است حتا اگر به قیمت صرف نظر کردن از غنی سازی باشد.
نکته مهم اینجاست که کشورهای 5+1 که بخش بزرگی از کشورهای مهم جهان نمایندیگ میکنند اصل غنی سازی به صورت محدود در قالب تعداد محدود سانتریفیوژ قوبل کردند، معنی این سخن اینست که ایران میتواند خود دانش داشته باشد و فعلاض نمیتواند غنی سازی زیاد انجام دهد تا اطمنان از صلح آمیز بودنش آنها کسب کنند. این خودش نکته مثبت قضیه است. همین میتواند به منزله پیروری تلقی شود.
به نظرم اگر ج.ا. ایران اگر بخواهد غنی سازی به هر سطحی داشته و دستش در استفاده از انرزی هسته یی باز باشد بایست سیاستش در مواجه با اسرائیل تجدید نظر کلی کند و به هیچ وجه اسرائیل را به عنوان یک کشور عضو سازمان ملل و دوست و متحد کشورهای بزرگ جهان از غرب گرفته تا روسیه و چین تهدید به نابودی نکند. که در این صورت بسیاری مشکت ایران ینز حل خواهد شد. شاه کلید حل مشکات این 36 سال ایران با جهان غرب و کشورهای بزرگ همین دشمنی با ساارئیل و تهدید به نابودی اش است.
جمهوری اسلامی بایست قوبل کند تا زمانی اسارئیل را تهدید به نابودی کند و حتی کاسه داغتر از آش شده و در حالی دولت فلسطین از مذاکرات با اسرائیل و تشکیل دولت اراضی 1967 میگوید ولی ج.ا. ایران میگوید کل فلسطین این یعنی کاسه داغتر از آش!
حکومت جمهوری اسلامی ایران حداقل قبول موضع رسمی دولت رسمی فلسطین به طور آبرو مندانه خودش از قضیه اسرائیل و فلسطین کنار بکشد و بیش از این هزینه به مردم و کشور ایران تحمیل نکند بخاطر این موضع غیر واقع بینانه سیاسی-ایدئولوژیکش!
sima / 24 September 2014
ارباب و ایجادکننده حکومت اسلامی و برکناری شاه به یاری بی بی سی .
hamid / 25 September 2014
سرانه درمان هر شهروند در ترکیه 2500 برابر ایران است
رییس هیات مدیره انجمن علمی جراحان عمومی ایران با ناچیز خواندن سرانه درمان در کشور گفت: سرانه درمان هر ایرانی 13 هزار تومان (حدود 4 دلار) است در حالیکه این رقم برای شهروندان ترکیه 9000 دلار، کانادا 13 هزار دلار و آمریکا 16 هزار دلار است.
به گزارش ایرنا، دکتر «بهزاد رحمانی» روز چهارشنبه در نهمین کنگره سالانه انجمن علمی جراحان عمومی ایران گفت: به طور معمول سرانه درمان بین بیمه ها و بخش دولتی توزیع می شود و بیمه های ما که از سرانه درمان 13 هزار تومانی تغذیه می شوند کار چندانی نمی توانند انجام دهند.
وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر سازمان تامین اجتماعی نیز که یکی از تراست های اقتصادی کشور به شمار می آید نیز به سرمایه گذاری در بخش های گوناگون مشغول است و خدمات رسانی چندانی به افراد تحت پوشش بیمه ندارد.
رحمانی ادامه داد: تا زمانی که درمان در اولویت نهم و دهم کشور باشد هرگز تصمیماتی به نفع مردم نمی تواند گرفته شود و این در حالی است که درمان در بسیاری از کشورها پس از مقوله امنیت به عنوان اولویت دوم شناخته می شود.
farghe amrika va engelis chieh / 25 September 2014
انگلیس باید شدید ترین تحریم ها را بخاطر اشغال سفارتش در تهران علیه ایران اعمال کند. براستی که داشتن چنین نخست وزیر بی پرنسیپ، بی جربزه و بی خاصییت شایسته انگلیس بی پرنسیپ و بی جربزه وبی خاصییت است. از چرچیل به تونی بلیر و دیوید کامرون دوفاجعه به پهنای کهکشان ما که که انگلیس را ناتوان و ذلیل کرده است.
Behrouz / 25 September 2014
Trackbacks