۱۸ سپتامبر ۲۰۱۴ / ۲۷ شهریور ۱۳۹۳ − سرانجام همه‌پرسی «آیا اسکاتلند باید یک کشور مستقل باشد؟» برگزار شد و در اولین ساعت صبح روز بعد، جمعه ۱۹ سپتامبر، پاسخ ۸۵ درصد واجدان شرکت در این همه‌پرسی به جهانیان اعلام شد: نه!
در شمارش آرا روشن شد که بیش از ۵۵ درصد رأی‌دهندگان با استقلال اسکاتلند مخالفت کرده‌اند.
این بدان معناست که پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی مرکب از کشورهای انگلستان، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی همچنان پابرجاست.
اسکاتلندیها در مجموع مشارکت بسیار بالایی در همه‌پرسی داشتند. در زمان رأی‌گیری، صف‌های طولانی در برابر حوزه‌ها تشکیل شد و شمارش آرا به دلیل همین مشارکت گسترده طول کشید.
گفت‌وگو با کامران متین
در مورد موضوع “نه” به استقلال اسکاتلند در همه‌پرسی روز گذشته با کامران متین، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه ساسکس (انگلستان) گفت‌وگو کرده‌ایم.
از او پرسیده‌ایم:
تا چه حد نتیجه به دست آمده قابل پیش‌بینی بود؟
و اینکه تأثیر این نتیجه بر آینده مناسبات اسکاتلند و انگلستان چیست؟
هم‌چنین کامران متین به این پرسش پاسخ می‌دهد که این تجربه آیا جدایی‌خواهان را در کشورهایی مثل بلژیک یا اسپانیا تشویق میکند یا آن‌ها را به فکر وامی‌دارد.
در رفراندوم جدائی اسکاتلند از بریتانیا نخست وزیر دست به قمار بزرگی زد ولی حزب کارگر بزرگترین بازنده ان بود.
میدانیم استقلال طلبان بیش از هر چیزی به ثروت منابع نفت و گاز دریای شمال تکیه میکردند که در تولید سرانه بریتانیا سهم عمده ای دارد و نسبت ان بدینگونه است که در امد سرانه مردم اسکاتلند را با احتساب منابع نفت و گاز 26000 دلار وحال انکه درامد سرانه بریتانیا را22000 دلار عنوان میکردند و همین نقطه قوت سوای مسائل تاریخی ناسیو نالیستها را قادر کرده بود که جوانان را بخود جلب کنند .
قبول رفراندوم از طرف دیوید کامرون خود یک قمار بود زیرا در صورتیکه اسکاتلند رای باستقلال میداد عمر سیاسی نخست وزیر چه بسا حزب محافظه کار به پایان میرسید نخست وزیر میتوانست جلو رفراندم را بگیر د ولی در گیری مسلحانه 30 ساله با ارتش جدائی طلب ایرلند اخطاری بود که میتوانست توسط اسکاتلندیها تکرار شود وهمین امر و اطمینانی که به نتایج رفراندوم بر اساس نظر سنجی های 2 سال پیش داشت خطر را قبول کرد و مراجعه به اراء مردم را عملی ساخت ولی درهفته اخر نظر سنجی هابه نزدیک شدن اراء بله و خیر خبر میدادند که رهبران هر سه حزب بزرگ را به جنب و جوش واداشت.
اسکاتلند 41 نماینده در پارلمان بریتانیا دارد که بیشتر از حزب کار گر هستند و تشکل گروه رهبری به نه نیز توسط وزیر دارائی گوردون براون یعنی الستر دارلینگ هدایت میشد بنابرین حزب کارگر 45 درصد اراء رای دهندگان اسکاتلند ی را که خواهان استقلال بودند در انتخابات سال اینده پارلمان از دست داد وبا مشکل کرسی پارلمانی مواجه خواهد شد.
میدانیم رهبران سه حزب بزرگ یعنی محافظه کاران و لیبرال دموکراتها و کارگر برای تشویق مردم به رای نه باستقلال به ادینبور و گلاسکو رفتند و در این میان اد ملیبند رهبر حزب کارگر در استانه ورود بیک فروشگاه توسط جوانان هو شد ومورد اعتراض قرار گرفت البته این مساله برای خبر نگار بی بی سی هم بدلیل جانبداری این رسانه از رای نه نیز اتفاق افتاد .
پی امد رفراندوم بریتانیا را با چالش بزرگی روبرو میکند زیرا انگستان که با55 ملیون جمعیت بریتانیا دارای پارلمان محلی نیست و طبیعتا خواهان امکاناتیست که به پارلمان محلی اسکاتلند و ولز و ایرلند شمالی داده شده است و از طرفی دیگر شهرهای بزرگی مثل منچستر . شفیلد خواهان جدائی و یا حد اقل همان امکانات مالیاتی . وتخصیص بودجه های رفاهی هستند که به ایالات داده شده وبطور کلی بریتانیا دارد وارد فازی میشود که قسمتی از تصمیم گیریها از مرکز به ایالات و یاممالک متحده منتقل میشود و نقش پارلمان بسیار محدود خواهد شد .
در سخنرانی دیوید کامرون که ساعت 7 صبح در جلو مقر نخست وزیری با متنی اکسفوردی و هوشمندانه انجام گرفت او قول داد که مقدمات واگذاری اختیارات به اسکاتلند و ولز و ایرلند شمالی رادرنوامبر و ژانویه اینده فراهم کند ولی بنظر میرسد این تغییرات وسیع نیاز به بازبینی و واکاوی بیشتری دارد که 4ماه عملی نخواهد شد .
منوچهر / 19 September 2014
تو دهنی بزرگ به صدا وسیما که تا روز قبل از رفراندوم در تحلیل های آبدوغ خیاری تحلیل می کرد با استقلال اسکاتلند روباه پیر چنین وچنان می شود .
ظریف / 20 September 2014