عملیات استیضاح با اسم رمز«فتنه»

«رئیس جمهور حسرت اصلاح‌طلبان » این روزها دوباره به کابینه بازگشته است. پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ رسانه‌های اصلاح‌طلب از طرحی نوشتند که براساس آن بنا بوده، محمدعلی نجفی کاندیدای واحد اصلاح‌طلبان و کارگزاران سازندگی باشد. طرحی که اجرا نشد و حسرتش برای اصلاح‌طلبان ماند.

پیش از سال ۱۳۸۴ هم برخی اصلاح‌طلبان در گفت و گوهای خصوصی خود، نام محمدعلی نجفی را به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرده بودند. در روزهایی که سخن از کاندیداتوری عطاء‌الله مهاجرانی بود، عبدالله رمضان‌زاده، سخنگوی دولت خاتمی، درگپ و گفت با آیت‌الله نورمفیدی، امام جمعه گرگان، نجفی را بهترین گزینه برای انتخابات ریاست جمهوری خوانده بود.

امیدواری به کاندیداتوری نجفی شاید از این رو بود که سیاسیون از حسن شهرت او در بین معلمان به دلیل وزارتش در دولت هاشمی رفسنجانی خبر داشتند. وزارتی که در دولت خاتمی تمدید نشد و یکی از مدیران کل برکنار شده، جایگزین نجفی شد: حسین مظفر که نجفی در دوره وزارتش، او را برکنار کرده بود.

شاید نجفی خوش اقبال بود که به آموزش و پرورش بازنگشت، چرا که این وزارتخانه پس از او هیچگاه روی آرامش به خود ندید.

نجفی به سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی رفت اما ریاستش دیری نپائید و جای خود را به محمدرضا عارف داد، شاید با این تفکر برخی نزدیکان خاتمی که همه سمت‌های اقتصادی کابینه به دست کارگزاران نباشد. این برکناری در زمره گلایه‌های کارگزاران سازندگی از دولت خاتمی باقی ماند.

یک سال پس از آنکه برخی اصلاح‌طلبان درحسرت کاندیدا نکردن نجفی برای ریاست جمهوری بودند، او سرلیست اصلاح‌طلبان برای سومین دوره انتخابات شوراها در سال ۱۳۸۵ شد. شاید با این تحلیل که اصلاح‌طلبان حسرت خود را با تکرار مدل فتح شورای شهر و زمینه‌سازی برای انتخابات ریاست جمهوری جبران کنند. انتخابات شوراها اما به کام اصلاح‌طلبان نشد و تنها نجفی و دو عضو کابینه خاتمی به شورای تهران رفتند.

ریاستی که پس از ۱۰ سال به نجفی رسید

با ریاست جمهوری روحانی، نجفی به سازمانی رفت که ۱۰ سال قبل بنا بود رئیس آن باشد. در سال ۱۳۸۲، با تشکیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، نام نجفی به عنوان کاندیدای ریاست این سازمان مطرح شد. به جای نجفی اما حسین مرعشی، دیگر عضو کارگزاران رئیس این سازمان شد.

وزیر علوم دولت میر حسین موسوی، اینک سرپرست وزارتخانه‌ای شده که اصلی‌ترین نماد چالش چهره‌های افراطی حامی رهبری و دولت روحانی است. او در مدت سرپرستی خود، این فرصت را دارد که کارهای ناتمام رضا فرجی‌دانا را تمام و مانند وزارت آموزش و پرورش نام خود را ماندگار کند.

پیش از این سرپرستان هر وزارتخانه‌ای، گزینه بالقوه وزارت بوده‌اند، اما مجلسی که رای به برکناری رضا فرجی‌دانا داده چگونه رای به وزارت نجفی می‌دهد؟

تنها راه شاید این است که روحانی به مرگ بگیرد تا نمایندگان مجلس به تب راضی شوند. آنان اگر بدانند وقتی به نجفی رای ندهند، چهره‌هایی چون غلامرضا ظریفیان و یا دیگر معاونان وزارت علوم دولت خاتمی در نوبت معرفی به مجلس ایستادهاند، ممکن است در تصمیم خود تجدید نظر کنند.

بازی همه یا هیچ برای روحانی

این بار بازی به مسیر همه یا هیچ افتاده و روحانی نمی‌تواند با دلخوش کردن به وعده‌های علی لاریجانی به دنبال گزینه‌های میانه باشد. گزینه‌های میانه‌ای چون علی عباسپور، رئیس سابق کمیسیون آموزش مجلس و از بستگان عبدالله جاسبی، رئیس سابق دانشگاه آزاد.

استیضاح وزیر علوم ثابت کرد که دیگر علی لاریجانی، اکثریت مجلس را در دست ندارد و اینک اداره مجلس به دست تیمی امنیتی، نظامی افتاده که ویژگی مشترک‌شان تبعیت کامل ازرهبری است. چهره‌هایی از الیاس نادران گرفته تا روح‌الله حسینیان که با وجود تفاوت‌های ماهوی بسیار، در تلاش برای زمین‌گیر کردن دولت اتفاق نظر دارند.

پاتک روحانی به تک استیضاح

آنها شاید بخشی از کارشکنانی هستند که به گفته حسن روحانی از اتاق فکر خارج شده و به اتاق عملیات آمده‌اند. آنان اولین عملیات خود را با تدارکات گسترده امنیتی و با اسم رمز« فتنه »با موفقیت به پایان برده‌اند. نزدیکان رهبری و اصولگرایان، تقلب را اسم رمز اعتراضات و حوادث سال ۱۳۸۸ خوانده‌اند؛ اعتراضاتی که هنوز کابوس رهبر جمهوری اسلامی و حامیان اوست.

آنان امروز خوشحالند که در جلسه استیضاح به تعبیر روزنامه کیهان شاخ فتنه را شکسته‌اند. اینک شاید نوبت حسن روحانی است کهبه اتاق عملیات بیاید، شاخ کارشکنان را بشکند و در مقابل تک آنان پاتک بزند.

اینک که اکثریت مجلس اعتماد خود به وزیر دولت روحانی را پس گرفته، دولت هم می‌تواند امتیازاتی را که به نمایندگان داده پس بگیرد. امتیازهای بزرگی چون وزارت کشور عبدالرضا رحمانی فضلی و انتصاب استانداران و مدیران استانی با نظر نمایندگان مجلس. استیضاح وزیر علوم این فرصت را به دولت می‌دهد تا استانداران و مدیرانی را که در طراز دولت نیستند و تنها برای جلب نظر نمایندگان منصوب شده‌اند، با مدیران نزدیک به دولت جایگزین کند.

استیضاح وزیر علوم انتخابات مجلس دهم را هم کلید زد. دولتی که شاید امیدوار بود با همین تعامل نیم‌بند با مجلس، کار خود را پیش ببرد، اینک باید در اندیشه مجلسی هم‌سوتر باشد.هرچند مجلسی مانند مجلس ششم دست یافتنی نیست، اما مجلسی مانند مجلس پنجم هم برای دولت روحانی غنیمت است. مجلسی که حداقل اقلیتی قوی با چهره‌های اثر گذار و شاخص داشته باشد تا در روزهای حساس به مدد دولت بیایند.