مصطفی مزیانی، دانشجوی ۳۱ ساله مراکشی پس از دستگیری در محوطه دانشگاه، بر اثر بیش از دو ماه اعتصاب غذا در زندان، در ساعات نخستین روز پنجشنبه ۱۴ اوت / ۲۳ مرداد جان سپرد.
بهگزارش سایت فرانسوی «Rue89» این دانشجوی زندانی تنها خواهان ادامه تحصیل بود.
مصطفی مزیانی عضو اتحادیه ملی دانشجویان مراکش بود که یک نهاد دانشجویی چپ محسوب میشود. وی پس از درگیری میان دانشجویان چپ و اسلامگرا در دانشگاه شهر فاس و کشته شدن یک نفر در این درگیریها در ماه آوریل گذشته، بازداشت شد. دادستان دولت معتقد بود که مرگ دانشجوی کشته شده از پیش «برنامهریزی شده بود».
مصطفی مزیانی با وجود زندانی بودن و اخراج از دانشگاه از «حق ادامه تحصیل» خود دفاع میکرد و از سوی بسیاری از گروههای مدافع حقوق بشر پشتیبانی میشد. اعتصاب غذای او بههمین دلیل صورت گرفت و پس از ۷۲ روز به مرگ وی منتهی شد.
دولت عبدالله بنكيران فراخوانهای متعدد برای گفتوگو و مذاکره در اینباره را رد کرد و مصطفی مزیانی به بیمارستان منتقل شد.
به گفته مقامهای مراکشی این دانشجوی اعتصابی روز ۴ اوت / ۱۳ مرداد پس از ۶۰ روز اعتصاب غذا در حالیکه در وضعیت بد جسمانی بهسر میبرد، به بیمارستانی در فاس انتقال یافت.
انجمن مراکشی دفاع از حقوق بشر (AMDH) معتقد است که مسئولیت مرگ مصطفی مزیانی بر عهده حکومت و دولت است.
در هفتههای اخیر تصویری از این دانشجو در حالی که چهرهای لاغر دارد و بر تشکی دراز کشیده، در شبکههای اجتماعی مراکش منتشر شد و در پی آن مقامهای این کشور پدر مصطفی مزیانی و یک دوست او را که قصد داشت در همبستگی با وی دست به اعتصاب غذا بزند بازداشت کردند.
پیکر مصطفی مزیانی روز جمعه ۱۵ اوت / ۲۴ مرداد به خاک سپرده شد. در مراسم خاکسپاری خانواده وی و دوستان سیاسیاش شرکت داشتند. روز دوشنبه ۱۸ اوت قرار است در پیوند با این موضوع، تجمعی اعتراضی در مقابل کاخ دادگستری مراکش در رباط برگزار شود.
مرگ تراژیک مصطفی مزیانی، مرگهای دیگری از این گونه را در مراکش بهیاد میآورد. در آغاز دهه ۸۰ میلادی نیز دو زندانی سیاسی چپ در حالی که در اعتصاب غذا بهسر میبردند جان خود را از دست دادند. آنها با دستگاه قدرت ملک حسن دوم روبهرو بودند. مرگ این دو زندانی سیاسی در فردای مرگ بابی ساندز، زندانی سیاسی ایرلند شمالی رخ داد که وی نیز پس از ۶۶ روز اعتصاب غذا در زندان جان باخت.
بسیاری نام بابی ساندز را بهخاطر دارند اما آن دو زندانی مراکشی که تنها خواهان بهرسمیت شناخته شدنشان بهعنوان زندانی سیاسی دست به اعتصاب غذا زده بودند، در خاطر اندکی باقی ماندهاند.
بیش از ۳۰ سال پس از این رویداد اکنون تحت حکومت محمد ششم پادشاه کنونی مراکش همین واقعه تکرار شد.
“چرا که تاریخ را همیشه فاتحان مینوشتنند” : به همین سادگی بیخود توهم عدالت و انسانیت رو جدی نگیرید
همه جا هنوز همون داستان ساده همیشگی قرن ها پیش داره تکرار میشه که توانا ناتوان رو لگد مال میکنه و هنوز به فکر خودشون و آینده خود خواهی هاشون هستن. غرب وشرق و شمال و جنوب چه فرقی دارن : هیچ جا نیست که خوشبختی عده ای باعث فلاکت عده دیگری نشده باشه . بهتر نیست لااقل دیگه به خودمون دروغ نگیم …
kevin / 16 August 2014
جرمش آن بود که اسرار هویدا میکرد .
امید است معدود کشورهای عربی دارای حاکمان متحجر و زورگو به زودی انقلاب کرده و به آزادی و دموکراسی برسند .
بهنام / 17 August 2014